انجمن تخصصی شکاروتیراندازی(بزرگترین مرجع اطلاعاتی تفنگ بادی،پی سی پی،تیراندازی ایرانیان)pcp.airrifle.airguns..تفنگ بادی،پنوماتیک،

چه کسی آخرین پلنگ ایرانی را می‌کُشد؟
به تابلوی " محل عبور حیوانات وحشی" توجه نکنید. پای خود را روی پدال گاز خودرو بیشتر فشار بدهید، شاید افتخار کشتن آخرین پلنگ ایرانی در جاده پارک ملی گلستان نصیب شما شد!


توله پلنگ‌ها از مادر جدا شدند و به فاصله چند روز آنها هم مردند. وای ما با حیات‌وحش‌مان چه کردیم؟


دیگر پلنگی نداریم که به بچه‌های مدرسه معرفی کنیم و بگوییم این حیوانات روزگاری در این جغرافیا که به شکل گربه است، حق حیات داشتند.


می‌گویند یکی از این پلنگ‌ها را بعد از کشتن و کلی عکس انداختن با لاشه آن، تاکسیدرمی شده در موزه‌ای نگهداری می‌کنند...


حالا باید بچه‌های مدرسه را ببریم تا در موزه، با صورتک پلنگ آشنا شوند...


ایکاش به تابلوی آهسته‌تر، "محل عبور حیوانات وحشی" توجه می‌کردیم.


جاده پارک ملی گلستان، قتلگاه حیوانات وحشی شده است. حیواناتی که نسل بعضی از آنها رو به انقراض است.

زمانی جنگل گلستان، مسکن نیمی از پستانداران ایران و بهترین گونه‌های نادر و ارزشمند حیات وحش جهان بود. 45 سال پیش، جاده‌ای مال‌رو در میان جنگل وجود داشت که ساکنین بومی اطراف جنگل از آن برای تردد بین شهر و روستا استفاده می‌کردند و همزیستی مسالمت‌آمیزی میان مردمان بومی مناطق و حیات وحش وجود داشت.

با توسعه تدریجی صنعت و شهرنشینی در ایران، این جاده به صورت موقت برای اتصال مناطق شمالی به خراسان توسعه یافت و تردد انسان‌ها با خودروهایشان از این جاده افزایش یافت. حال این جاده به قتلگاه حیات وحش تبدیل شده است، مرگی که با رنج فرا می‌رسد.

پلنگ‌ها، مرال‌ها، خرس‌ها و گربه‌های وحشی که بیشتر شب‌ها برای تامین غذا حرکت می‌کنند، بی‌خبر از تجاوز انسان‌ها به محل زندگی‌شان در هنگام عبور از جاده و مواجهه با نور خودروها، شوکه می‌شوند و می‌ایستند. برخی در برخورد با خودروها، در جا تلف می‌شوند و برخی دیگر همچون پلنگ‌، جسم نیمه جان خود را به وسط جنگل می‌کشانند و پس از تحمل رنج فراوان تلف می‌شوند. حالا دیگر توله پلنگ‌های ماده پلنگ تلف شده، آواره و از بین رفته‌اند.

دیگر جنگل گلستان محل امنی برای زندگی حیات وحش نیست و به گفته‌ی سازمان محیط زیست، طی سال 86 تا 93 ، 27 درصد پلنگ‌های ایران در جاده‌ها تلف شده‌اند که 83 درصد آن در جاده پارک ملی گلستان اتفاق افتاده است. به گفته مدیر پارک، تعداد تلفات حیوانات در جاده پارک نسبت به سال گذشته به علت افزایش تردد مسافران از این جاده، 52 درصد افزایش داشته است.

مدیر پارک معتقد است، تنها راه حفظ و نجات حیات وحش ارزشمند این جنگل، خروج جاده از میان پارک است، اما از آنجا که ساخت جاده جایگزین زمان‌بر است و به اعتبار زیادی نیاز دارد لازم است اقدامات فوری همچون نصب گارد ریل، فنس‌کشی، نصب تابلوهای هشداردهنده بیشتر و توزیع بروشور برای آگاهی رانندگان در طول 55 کیلومتر طول جاده پارک و نقاط حادثه‌خیز آن انجام شود تا در مقطع کنونی از تلفات بیشتر حیوانات این جنگل جلوگیری شود.

به گفته‌ی مدیر پارک، طرحی برای ساخت بزرگراه یا آزادراه به منظور ایجاد جاده جایگزین از سال 82 مطرح شده است اما مشخص نیست تا زمان بهره‌برداری از این طرح چند پلنگ، مرال، خرس و حیوانات در معرض انقراض دیگر قرار است قربانی خودخواهی انسان‌ها شوند.

افزایش 52 درصدی تلف شدن حیوانات در جاده پارک ملی گلستان

جواد سلیاری، مدیرعامل پارک ملی گلستان در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) با بیان این‌که پارک ملی گلستان زیستگاه بهترین گونه پلنگ ایرانی است، اظهار کرد: طی چند روز گذشته یک قلاده پلنگ در برخورد با خودرو در جاده پارک ملی گلستان از ناحیه پای عقب، زیر فک، پشت پاها و پنجه‌ها آسیب دیده و در نهایت در محدوده چشمه جانلر که تا جاده 300 متر فاصله داشته، تلف شده است. این پلنگ، ماده بوده و سه سال سن داشته و می‌توانسته در سال آینده زادآوری داشته باشد. یک ماده پلنگ نیز در بهار امسال در اثر برخورد با خودرو در جاده پارک ملی گلستان تلف شد. بررسی‌ها نشان داد که این ماده پلنگ دو توله داشته که احتمالا توله‌های آن نیز در نبود مادر از بین رفته‌اند. در بهار و اسفند سال گذشته نیز 2 پلنگ در جاده پارک ملی گلستان تلف شده بودند.

وی تصریح کرد: در سال گذشته 143 مورد تلف شدن حیوان در پارک ملی گلستان، گزارش و ثبت شده است. در میان ممکن است حیواناتی در برخورد با خودروها آسیب ببینند و بعد از چند روز بر اثر آسیب وارده در میان جنگل تلف شوند که آمار آنها در دست نیست.

سلیاری ادامه داد: در 9 ماهه امسال 218 مورد تلف شدن حیوان در جاده پارک ثبت شده است که نسبت به مدت مشابه سال گذشته 52 درصد افزایش نشان می‌دهد. این افزایش تلفات به دلیل افزایش عبور گردشگران و مسافران از این جاده بوده است.

وی خاطرنشان کرد: با شمارشی که با دوربین تله‌ای صورت گرفته 35 قلاده پلنگ در پارک ملی گلستان مشاهده شده است.

سلیاری با اشاره به این‌که طرح خروج جاده از میان پارک ملی گلستان در دست پیگیری است و خانم ابتکار، رییس سازمان محیط زیست نیز با این طرح موافق است، تصریح کرد: در ارزیابی سال 87 تا 89 در زمان دولت پیشین، ساخت جاده تحت عنوان بزرگراه یا آزادراه با عنوان گزینه شمالی مطرح شد. در صورت بهره‌برداری از این پروژه، جاده‌ای از میان پارک ملی گلستان عبور نخواهد کرد. این طرح در دولت گذشته مسکوت ماند تا این‌که در دولت جدید جلساتی برای این موضوع برگزار شد و در نهایت تصمیم گرفته شد که آزادراه به عنوان جاده جایگزین ساخته شود، در این صورت جاده از دوراهی کلاله به سمت گلی داغ و در نهایت آشخانه ساخته می‌شود. با ساخت این جاده، پارک ملی گلستان دور زده می‌شود و دیگر جاده از میان پارک عبور نخواهد کرد.

مدیر پارک ملی گلستان تاکید کرد: بهترین گزینه برای حفظ حیات وحش پارک ملی گلستان، خروج جاده از میان پارک و ایجاد مسیر جایگزین برای این جاده است، اما از آنجا که این اقدام بسیار پرهزینه و زمان‌بر است، تصمیم گرفته‌ایم تا زمان اجرایی شدن طرح خروج جاده از پارک، زیرگذرها و روگذرهایی برای عبور حیات وحش از میان جاده ایجاد کنیم.

وی ادامه داد: در یکی از کشورهای اروپایی روگذرهایی یا به عبارتی پل‌های هوایی سازگار با محیط زیست برای عبور حیوانات از میان جاده ایجاد کرده‌اند. این روگذرها به گونه‌ای ساخته شده‌اند که حیوان برای عبور از آن احساس ترس نکند و با این اوصاف مشاهده شده است که حیوانات از وسط کریدور ایجاد شده عبور کرده‌اند، زیرا حیوانات در انتخاب محل عبور بسیار حساسند، البته ساخت این روگذرها در پارک ملی گلستان با رعایت استانداردهای جهانی، هزینه دارد.

سلیاری، محدودکردن عبور حیوان از میان جاده را از دیگر راهکارهای اندیشیده شده برای حفظ حیات وحش پارک ملی گلستان، عنوان و تصریح کرد: ناچاریم جاده را با شرایط موجود مدیریت کنیم. باید دو طرف جاده فنس‌کشی شود تا حیوانات به محلی که خطر کمتری برایشان دارد هدایت شوند. از سوی دیگر تصمیم گرفته شده است تا تابلوهای بیشتری در طول جاده برای آگاهی رانندگان نصب شود. علاوه بر این باید سرعت‌گیرهای بیشتری در طول مسیر ایجاد شود. هم‌چنین قرار است آبراهه‌های بیشتر و زیرگذرهایی در طول مسیر برای عبور حیوانات از میان جاده ایجاد شود.

وی بیان کرد: برخی رانندگانی که از میان این جاده عبور می‌کنند به سرعت مجاز برای عبور از میان پارک دقت نمی‌کنند. رانندگان باید با سرعت حدود 30 کیلومتر در ساعت رانندگی کنند و می‌توانند در هنگام مواجه شدن با حیوانات سرعت خود را کنترل کنند و مانع از تلف شدن حیوانات شوند. حیوانات در هنگام مشاهده نور چراغ خودروها توقف می‌کنند که این امر باعث تلف شدن‌شان می‌شود. برخی حیوانات همچون گربه‌های وحشی، سمورها، پلنگ‌ها، خرس‌ها و مرال شوکا بیشتر در هنگام شب حرکت می‌کنند.

سلیاری یادآور شد: جاده‌ای که از میان پارک ملی گلستان عبور می‌کند حدود 55 کیلومتر طول دارد که در طول 30 کیلومتر آن پارک در دو طرف جاده قرار دارد و در 25 کیلومتر باقیمانده از یک طرف جاده به پارک جنگلی گلستان منتهی می‌شود.

وی اظهار کرد: از محل دریافت بودجه سال 94 تلاش می‌شود گاردریل در محدوده 25 کیلومتر جاده پارک نصب شود، علاوه بر آن تابلوهای هشداردهنده بیشتری در طول جاده نصب خواهد شد. علاوه بر موارد ذکر شده قرار است کارهای آموزشی برای آگاهی رانندگان و گردشگران به منظور حفظ گونه‌های ارزشمند گیاهی و جانوری انجام شود. به عنوان مثال بروشورهایی بین رانندگان در ورودی و خروجی پارک توزیع می‌شود.

مدیر پارک ملی گلستان اضافه کرد: در پی آتش‌سوزی‌های صورت گرفته در پارک ملی گلستان، قرارگاه نیروهای واکنش سریع از شهریور تا اواخر مهر برای نظارت بیشتر بر پارک و جلوگیری از بروز آتش‌سوزی تشکیل شد. در پی این اقدام، 35 مورد آتش سوزی پیش از گسترده شدن آتش اطفاء شد. البته فعالیت این قرارگاه تا زمان دریافت بودجه برای تداوم فعالیت متوقف شده است. با رسیدن بودجه جدید، این قرارگاه فعالیت خود را از سرمی‌گیرد و کارهای آموزشی و کنترل پارک به منظور جلوگیری از بروز آتش سوزی از سر گرفته می‌شود.

مسافران، سرعت خودرویشان را هنگام عبور از جاده پارک گلستان کنترل نمی‌کنند

سیدمجتبی حسینی، معاون پایش اداره کل محیط زیست گلستان نیز در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا اظهار کرد: در محل پلیس راه تنگه‌راه از زمان وقوع آتش سوزی در پارک ملی گلستان، بروشورهایی برای آگاهی رانندگان به منظور کنترل سرعت و چگونگی مواجهه با حیواناتی که از این جاده عبور می‌کنند، توزیع شده است.

وی ادامه داد: اداره کل محیط زیست استان با همکاری راه و شهرسازی براساس تفاهم‌نامه موجود مبادرت به نصب یک سری تابلوهای هشدار دهنده کردند. هم اینک در حال جانمایی نقاط حادثه‌خیز برای نصب این تابلوها هستیم. هم‌چنین با همکاری پلیس راه تلاش می‌شود تا نظارت بر خودروها برای کنترل سرعت‌شان بیشتر شود.

معاون اداره کل محیط زیست گلستان یادآور شد: نقاط حادثه‌خیز جاده پارک ملی گلستان که محل عبور حیوانات است کاملا مشخص و شناسایی شده است ولی متاسفانه مسافرانی که از این جاده عبور می‌کنند سرعت خودروهایشان را کنترل نمی‌کنند و باعث تلف شدن حیوانات ارزشمند این پارک می‌شوند.

حسینی خاطرنشان کرد:‌ نصب دوربین‌های مدار بسته برای پایش حیات وحش و شناسایی نقاط دچار آتش‌سوزی در سال آینده پیگیری می‌شود. با نصب این دوربین‌ها حضور مدیریت بحران در سریع‌ترین زمان برای اطفاء آتش سوزی‌ها امکان پذیر می‌شود.

وی بیان کرد: طرح خروج جاده از میان پارک ملی گلستان در سال 82 به تصویب هیات وزیران رسید و قرار شد جاده‌ جایگزین، جانمایی و ساخته شود. به همین منظور دولت یازدهم درصدد تامین اعتبار برای اجرای این مصوبه که کاری زمان براست، برآمده است. با خروج این جاده از پارک، جاده کنونی به عنوان جاده‌ای اکوتوریستی معرفی خواهد شد و بنابراین مسافران با نظارت بیشتر از این جاده عبور خواهند کرد. علاوه بر آن عبور ماشین‌های سنگین از این جاده محدود می‌شود. اگر جاده جدید جایگزین جاده کنونی شود حیوانات کمتری تلف می‌شوند.

حسینی تصریح کرد: جاده کنونی از قدیم برای تردد مردمان بومی و دسترسی مردم به استان خراسان ایجاد شده بود. عرض این جاده در آن زمان 11.60 متر بوده و جاده‌ای بین شهری و روستایی محسوب می‌شده است. از ابتدای ساخت این جاده نیز بنا بود این جاده به صورت موقت ایجاد شود و خروج جاده از میان پارک در آغاز ایجاد این جاده، مورد توجه محیط زیست و راه و شهرسازی وقت بوده است.

وی اظهار کرد: ساخت جاده جایگزین اعتبارات بالایی نیاز دارد. با ساخت بزرگراه به عنوان جاده جایگزین شاهد خروج جاده از میان پارک خواهیم بود. برای تحقق این امر باید بودجه بیشتری به راه و شهرسازی داده شود. امیدوارم دولت با تامین اعتبار مورد نیاز برای ساخت بزرگراه، اجرای این پروژه که سال‌هاست، مطالعاتش انجام شده و وارد فاز اجرایی شده است به مرحله تکمیل شدن برساند.

آزادراه، جایگزین جاده پارک گلستان خواهد شد

علی بخش رستمی، مدیرکل راه و شهرسازی استان گلستان با بیان این‌که جاده پارک ملی گلستان نزدیک به یک قرن است که از میان جنگل عبور می‌کند، افزود: جاده پارک ملی گلستان جاده‌ای است که شمال غرب و شمال شرق کشور را به هم متصل می‌کند و جاده‌ای موقتی نیست.

وی ادامه داد: امروزه حفاظت از پارک ملی گلستان برای حفظ حیات وحش آن، حائز اهمیت شده است، به همین دلیل توجه به این جاده که از میان پارک ملی گلستان عبور می‌کند در دستور کار وزارت راه و شهرسازی و محیط زیست قرار گرفته است. به همین منظور ساخت مسیر جایگزینی برای آن‌که جاده از میان جنگل عبور نکند، مطرح شده است.

رستمی خاطرنشان کرد: مطالعات تغییر مسیر بزرگراه در حال ساخت (جایگزین مسیر جنگل) در دستور کار وزارتخانه قرار گرفت. مطالعات مسیر توسط مشاور طرح انجام شد که به دلیل ناپایدار بودن مسیر بررسی شده و هزینه بالای اجرا با عنوان مسیر قابل قبول پذیرفته نشد و به همین خاطر آزادراه شمالی استان گلستان موسوم به آزادراه نوکنده به آشخانه در دستور کار قرار گرفت.

وی با بیان این‌که مدیران ذیربط و نمایندگان مردم استان گلستان در مجلس به شدت به دنبال ایجاد کریدور شرق به غرب با عنوان آزادراه هستند، ادامه داد: دولت جدید با پیگیری مدیران استان پذیرفت که ساخت بزرگراه به آزادراه تبدیل شود. این طرح برای طی شدن روند اجرایی آن به وزارتخانه ارسال شد و با نظر مساعد وزیر راه و شهرسازی طی مکاتبه‌ای با سازمان مدیریت کشور درخواست اخذ مجوز کمیسیون ماده 215 به منظور پایدار شدن طرح بررسی شده داده شد. امیدواریم با بررسی و تایید آزادراه ذکر شده، پروژه پایدار شده و مجوز اجرا و تامین منابع آن اخذ شود تا پس از اخذ نظرها در کمیسیون ماده 215، وزارتخانه ردیف اعتباری دریافت کند و در نهایت این طرح تصویب شود و پروژه به مرحله اجرایی شدن برسد.

رستمی تصریح کرد: این آزادراه از شمال نوکنده آغاز و در نهایت پس از طی کردن مسیر از شمال شهرهای بندرگز، بندر ترکمن، آق‌قلا، گنبد و کلاله به منطقه آشخانه می‌رسد. با بهره‌برداری از این آزادراه، ترافیک عبوری از مازندران به سمت خراسان هدایت می‌شود.

وی افزود: در سال 1375 طرح ساخت بزرگراه بهشهر - قوچان تعریف شد و قرار شد چهار استان مازندران، گلستان، خراسان شمالی و خراسان رضوی را تحت پوشش قرار دهد. بخشی از این پروژه، هم اینک در استان گلستان تا قبل از جنگل در حال اجراست و با ادامه آن بعد از جنگل، در حوزه استحفاضی خراسان شمالی در دست اجراست. حدود 30 کیلومتر از این بزرگراه از حوزه جنگل گلستان عبور می‌کرد که در نهایت عملیات ساخت این بخش جاده متوقف شد.

به گزارش ایسنا، 35 پلنگ پارک ملی گلستان در انتظارند فرمان ایست داده شود، تا غریبه‌ها از زیستگاه‌شان بیرون بروند؛ منتظرند، رئیس سازمان محیط زیست، فرمان بدهد. وقت تنگ است، اگر دیر بجنبیم، فرزند‌ان‌ ما باید پلنگ ایرانی را تاکسی‌درمی شده در موزه‌ها مشاهده کنند.
به تابلوی " محل عبور حیوانات وحشی" توجه نکنید. پای خود را روی پدال گاز خودرو بیشتر فشار بدهید، شاید افتخار کشتن آخرین پلنگ ایرانی در جاده پارک ملی گلستان نصیب شما شد!


توله پلنگ‌ها از مادر جدا شدند و به فاصله چند روز آنها هم مردند. وای ما با حیات‌وحش‌مان چه کردیم؟


دیگر پلنگی نداریم که به بچه‌های مدرسه معرفی کنیم و بگوییم این حیوانات روزگاری در این جغرافیا که به شکل گربه است، حق حیات داشتند.


می‌گویند یکی از این پلنگ‌ها را بعد از کشتن و کلی عکس انداختن با لاشه آن، تاکسیدرمی شده در موزه‌ای نگهداری می‌کنند...


حالا باید بچه‌های مدرسه را ببریم تا در موزه، با صورتک پلنگ آشنا شوند...


ایکاش به تابلوی آهسته‌تر، "محل عبور حیوانات وحشی" توجه می‌کردیم.


جاده پارک ملی گلستان، قتلگاه حیوانات وحشی شده است. حیواناتی که نسل بعضی از آنها رو به انقراض است.

زمانی جنگل گلستان، مسکن نیمی از پستانداران ایران و بهترین گونه‌های نادر و ارزشمند حیات وحش جهان بود. 45 سال پیش، جاده‌ای مال‌رو در میان جنگل وجود داشت که ساکنین بومی اطراف جنگل از آن برای تردد بین شهر و روستا استفاده می‌کردند و همزیستی مسالمت‌آمیزی میان مردمان بومی مناطق و حیات وحش وجود داشت.

با توسعه تدریجی صنعت و شهرنشینی در ایران، این جاده به صورت موقت برای اتصال مناطق شمالی به خراسان توسعه یافت و تردد انسان‌ها با خودروهایشان از این جاده افزایش یافت. حال این جاده به قتلگاه حیات وحش تبدیل شده است، مرگی که با رنج فرا می‌رسد.

پلنگ‌ها، مرال‌ها، خرس‌ها و گربه‌های وحشی که بیشتر شب‌ها برای تامین غذا حرکت می‌کنند، بی‌خبر از تجاوز انسان‌ها به محل زندگی‌شان در هنگام عبور از جاده و مواجهه با نور خودروها، شوکه می‌شوند و می‌ایستند. برخی در برخورد با خودروها، در جا تلف می‌شوند و برخی دیگر همچون پلنگ‌، جسم نیمه جان خود را به وسط جنگل می‌کشانند و پس از تحمل رنج فراوان تلف می‌شوند. حالا دیگر توله پلنگ‌های ماده پلنگ تلف شده، آواره و از بین رفته‌اند.

دیگر جنگل گلستان محل امنی برای زندگی حیات وحش نیست و به گفته‌ی سازمان محیط زیست، طی سال 86 تا 93 ، 27 درصد پلنگ‌های ایران در جاده‌ها تلف شده‌اند که 83 درصد آن در جاده پارک ملی گلستان اتفاق افتاده است. به گفته مدیر پارک، تعداد تلفات حیوانات در جاده پارک نسبت به سال گذشته به علت افزایش تردد مسافران از این جاده، 52 درصد افزایش داشته است.

مدیر پارک معتقد است، تنها راه حفظ و نجات حیات وحش ارزشمند این جنگل، خروج جاده از میان پارک است، اما از آنجا که ساخت جاده جایگزین زمان‌بر است و به اعتبار زیادی نیاز دارد لازم است اقدامات فوری همچون نصب گارد ریل، فنس‌کشی، نصب تابلوهای هشداردهنده بیشتر و توزیع بروشور برای آگاهی رانندگان در طول 55 کیلومتر طول جاده پارک و نقاط حادثه‌خیز آن انجام شود تا در مقطع کنونی از تلفات بیشتر حیوانات این جنگل جلوگیری شود.

به گفته‌ی مدیر پارک، طرحی برای ساخت بزرگراه یا آزادراه به منظور ایجاد جاده جایگزین از سال 82 مطرح شده است اما مشخص نیست تا زمان بهره‌برداری از این طرح چند پلنگ، مرال، خرس و حیوانات در معرض انقراض دیگر قرار است قربانی خودخواهی انسان‌ها شوند.

افزایش 52 درصدی تلف شدن حیوانات در جاده پارک ملی گلستان

جواد سلیاری، مدیرعامل پارک ملی گلستان در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) با بیان این‌که پارک ملی گلستان زیستگاه بهترین گونه پلنگ ایرانی است، اظهار کرد: طی چند روز گذشته یک قلاده پلنگ در برخورد با خودرو در جاده پارک ملی گلستان از ناحیه پای عقب، زیر فک، پشت پاها و پنجه‌ها آسیب دیده و در نهایت در محدوده چشمه جانلر که تا جاده 300 متر فاصله داشته، تلف شده است. این پلنگ، ماده بوده و سه سال سن داشته و می‌توانسته در سال آینده زادآوری داشته باشد. یک ماده پلنگ نیز در بهار امسال در اثر برخورد با خودرو در جاده پارک ملی گلستان تلف شد. بررسی‌ها نشان داد که این ماده پلنگ دو توله داشته که احتمالا توله‌های آن نیز در نبود مادر از بین رفته‌اند. در بهار و اسفند سال گذشته نیز 2 پلنگ در جاده پارک ملی گلستان تلف شده بودند.

وی تصریح کرد: در سال گذشته 143 مورد تلف شدن حیوان در پارک ملی گلستان، گزارش و ثبت شده است. در میان ممکن است حیواناتی در برخورد با خودروها آسیب ببینند و بعد از چند روز بر اثر آسیب وارده در میان جنگل تلف شوند که آمار آنها در دست نیست.

سلیاری ادامه داد: در 9 ماهه امسال 218 مورد تلف شدن حیوان در جاده پارک ثبت شده است که نسبت به مدت مشابه سال گذشته 52 درصد افزایش نشان می‌دهد. این افزایش تلفات به دلیل افزایش عبور گردشگران و مسافران از این جاده بوده است.

وی خاطرنشان کرد: با شمارشی که با دوربین تله‌ای صورت گرفته 35 قلاده پلنگ در پارک ملی گلستان مشاهده شده است.

سلیاری با اشاره به این‌که طرح خروج جاده از میان پارک ملی گلستان در دست پیگیری است و خانم ابتکار، رییس سازمان محیط زیست نیز با این طرح موافق است، تصریح کرد: در ارزیابی سال 87 تا 89 در زمان دولت پیشین، ساخت جاده تحت عنوان بزرگراه یا آزادراه با عنوان گزینه شمالی مطرح شد. در صورت بهره‌برداری از این پروژه، جاده‌ای از میان پارک ملی گلستان عبور نخواهد کرد. این طرح در دولت گذشته مسکوت ماند تا این‌که در دولت جدید جلساتی برای این موضوع برگزار شد و در نهایت تصمیم گرفته شد که آزادراه به عنوان جاده جایگزین ساخته شود، در این صورت جاده از دوراهی کلاله به سمت گلی داغ و در نهایت آشخانه ساخته می‌شود. با ساخت این جاده، پارک ملی گلستان دور زده می‌شود و دیگر جاده از میان پارک عبور نخواهد کرد.

مدیر پارک ملی گلستان تاکید کرد: بهترین گزینه برای حفظ حیات وحش پارک ملی گلستان، خروج جاده از میان پارک و ایجاد مسیر جایگزین برای این جاده است، اما از آنجا که این اقدام بسیار پرهزینه و زمان‌بر است، تصمیم گرفته‌ایم تا زمان اجرایی شدن طرح خروج جاده از پارک، زیرگذرها و روگذرهایی برای عبور حیات وحش از میان جاده ایجاد کنیم.

وی ادامه داد: در یکی از کشورهای اروپایی روگذرهایی یا به عبارتی پل‌های هوایی سازگار با محیط زیست برای عبور حیوانات از میان جاده ایجاد کرده‌اند. این روگذرها به گونه‌ای ساخته شده‌اند که حیوان برای عبور از آن احساس ترس نکند و با این اوصاف مشاهده شده است که حیوانات از وسط کریدور ایجاد شده عبور کرده‌اند، زیرا حیوانات در انتخاب محل عبور بسیار حساسند، البته ساخت این روگذرها در پارک ملی گلستان با رعایت استانداردهای جهانی، هزینه دارد.

سلیاری، محدودکردن عبور حیوان از میان جاده را از دیگر راهکارهای اندیشیده شده برای حفظ حیات وحش پارک ملی گلستان، عنوان و تصریح کرد: ناچاریم جاده را با شرایط موجود مدیریت کنیم. باید دو طرف جاده فنس‌کشی شود تا حیوانات به محلی که خطر کمتری برایشان دارد هدایت شوند. از سوی دیگر تصمیم گرفته شده است تا تابلوهای بیشتری در طول جاده برای آگاهی رانندگان نصب شود. علاوه بر این باید سرعت‌گیرهای بیشتری در طول مسیر ایجاد شود. هم‌چنین قرار است آبراهه‌های بیشتر و زیرگذرهایی در طول مسیر برای عبور حیوانات از میان جاده ایجاد شود.

وی بیان کرد: برخی رانندگانی که از میان این جاده عبور می‌کنند به سرعت مجاز برای عبور از میان پارک دقت نمی‌کنند. رانندگان باید با سرعت حدود 30 کیلومتر در ساعت رانندگی کنند و می‌توانند در هنگام مواجه شدن با حیوانات سرعت خود را کنترل کنند و مانع از تلف شدن حیوانات شوند. حیوانات در هنگام مشاهده نور چراغ خودروها توقف می‌کنند که این امر باعث تلف شدن‌شان می‌شود. برخی حیوانات همچون گربه‌های وحشی، سمورها، پلنگ‌ها، خرس‌ها و مرال شوکا بیشتر در هنگام شب حرکت می‌کنند.

سلیاری یادآور شد: جاده‌ای که از میان پارک ملی گلستان عبور می‌کند حدود 55 کیلومتر طول دارد که در طول 30 کیلومتر آن پارک در دو طرف جاده قرار دارد و در 25 کیلومتر باقیمانده از یک طرف جاده به پارک جنگلی گلستان منتهی می‌شود.

وی اظهار کرد: از محل دریافت بودجه سال 94 تلاش می‌شود گاردریل در محدوده 25 کیلومتر جاده پارک نصب شود، علاوه بر آن تابلوهای هشداردهنده بیشتری در طول جاده نصب خواهد شد. علاوه بر موارد ذکر شده قرار است کارهای آموزشی برای آگاهی رانندگان و گردشگران به منظور حفظ گونه‌های ارزشمند گیاهی و جانوری انجام شود. به عنوان مثال بروشورهایی بین رانندگان در ورودی و خروجی پارک توزیع می‌شود.

مدیر پارک ملی گلستان اضافه کرد: در پی آتش‌سوزی‌های صورت گرفته در پارک ملی گلستان، قرارگاه نیروهای واکنش سریع از شهریور تا اواخر مهر برای نظارت بیشتر بر پارک و جلوگیری از بروز آتش‌سوزی تشکیل شد. در پی این اقدام، 35 مورد آتش سوزی پیش از گسترده شدن آتش اطفاء شد. البته فعالیت این قرارگاه تا زمان دریافت بودجه برای تداوم فعالیت متوقف شده است. با رسیدن بودجه جدید، این قرارگاه فعالیت خود را از سرمی‌گیرد و کارهای آموزشی و کنترل پارک به منظور جلوگیری از بروز آتش سوزی از سر گرفته می‌شود.

مسافران، سرعت خودرویشان را هنگام عبور از جاده پارک گلستان کنترل نمی‌کنند

سیدمجتبی حسینی، معاون پایش اداره کل محیط زیست گلستان نیز در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا اظهار کرد: در محل پلیس راه تنگه‌راه از زمان وقوع آتش سوزی در پارک ملی گلستان، بروشورهایی برای آگاهی رانندگان به منظور کنترل سرعت و چگونگی مواجهه با حیواناتی که از این جاده عبور می‌کنند، توزیع شده است.

وی ادامه داد: اداره کل محیط زیست استان با همکاری راه و شهرسازی براساس تفاهم‌نامه موجود مبادرت به نصب یک سری تابلوهای هشدار دهنده کردند. هم اینک در حال جانمایی نقاط حادثه‌خیز برای نصب این تابلوها هستیم. هم‌چنین با همکاری پلیس راه تلاش می‌شود تا نظارت بر خودروها برای کنترل سرعت‌شان بیشتر شود.

معاون اداره کل محیط زیست گلستان یادآور شد: نقاط حادثه‌خیز جاده پارک ملی گلستان که محل عبور حیوانات است کاملا مشخص و شناسایی شده است ولی متاسفانه مسافرانی که از این جاده عبور می‌کنند سرعت خودروهایشان را کنترل نمی‌کنند و باعث تلف شدن حیوانات ارزشمند این پارک می‌شوند.

حسینی خاطرنشان کرد:‌ نصب دوربین‌های مدار بسته برای پایش حیات وحش و شناسایی نقاط دچار آتش‌سوزی در سال آینده پیگیری می‌شود. با نصب این دوربین‌ها حضور مدیریت بحران در سریع‌ترین زمان برای اطفاء آتش سوزی‌ها امکان پذیر می‌شود.

وی بیان کرد: طرح خروج جاده از میان پارک ملی گلستان در سال 82 به تصویب هیات وزیران رسید و قرار شد جاده‌ جایگزین، جانمایی و ساخته شود. به همین منظور دولت یازدهم درصدد تامین اعتبار برای اجرای این مصوبه که کاری زمان براست، برآمده است. با خروج این جاده از پارک، جاده کنونی به عنوان جاده‌ای اکوتوریستی معرفی خواهد شد و بنابراین مسافران با نظارت بیشتر از این جاده عبور خواهند کرد. علاوه بر آن عبور ماشین‌های سنگین از این جاده محدود می‌شود. اگر جاده جدید جایگزین جاده کنونی شود حیوانات کمتری تلف می‌شوند.

حسینی تصریح کرد: جاده کنونی از قدیم برای تردد مردمان بومی و دسترسی مردم به استان خراسان ایجاد شده بود. عرض این جاده در آن زمان 11.60 متر بوده و جاده‌ای بین شهری و روستایی محسوب می‌شده است. از ابتدای ساخت این جاده نیز بنا بود این جاده به صورت موقت ایجاد شود و خروج جاده از میان پارک در آغاز ایجاد این جاده، مورد توجه محیط زیست و راه و شهرسازی وقت بوده است.

وی اظهار کرد: ساخت جاده جایگزین اعتبارات بالایی نیاز دارد. با ساخت بزرگراه به عنوان جاده جایگزین شاهد خروج جاده از میان پارک خواهیم بود. برای تحقق این امر باید بودجه بیشتری به راه و شهرسازی داده شود. امیدوارم دولت با تامین اعتبار مورد نیاز برای ساخت بزرگراه، اجرای این پروژه که سال‌هاست، مطالعاتش انجام شده و وارد فاز اجرایی شده است به مرحله تکمیل شدن برساند.

آزادراه، جایگزین جاده پارک گلستان خواهد شد

علی بخش رستمی، مدیرکل راه و شهرسازی استان گلستان با بیان این‌که جاده پارک ملی گلستان نزدیک به یک قرن است که از میان جنگل عبور می‌کند، افزود: جاده پارک ملی گلستان جاده‌ای است که شمال غرب و شمال شرق کشور را به هم متصل می‌کند و جاده‌ای موقتی نیست.

وی ادامه داد: امروزه حفاظت از پارک ملی گلستان برای حفظ حیات وحش آن، حائز اهمیت شده است، به همین دلیل توجه به این جاده که از میان پارک ملی گلستان عبور می‌کند در دستور کار وزارت راه و شهرسازی و محیط زیست قرار گرفته است. به همین منظور ساخت مسیر جایگزینی برای آن‌که جاده از میان جنگل عبور نکند، مطرح شده است.

رستمی خاطرنشان کرد: مطالعات تغییر مسیر بزرگراه در حال ساخت (جایگزین مسیر جنگل) در دستور کار وزارتخانه قرار گرفت. مطالعات مسیر توسط مشاور طرح انجام شد که به دلیل ناپایدار بودن مسیر بررسی شده و هزینه بالای اجرا با عنوان مسیر قابل قبول پذیرفته نشد و به همین خاطر آزادراه شمالی استان گلستان موسوم به آزادراه نوکنده به آشخانه در دستور کار قرار گرفت.

وی با بیان این‌که مدیران ذیربط و نمایندگان مردم استان گلستان در مجلس به شدت به دنبال ایجاد کریدور شرق به غرب با عنوان آزادراه هستند، ادامه داد: دولت جدید با پیگیری مدیران استان پذیرفت که ساخت بزرگراه به آزادراه تبدیل شود. این طرح برای طی شدن روند اجرایی آن به وزارتخانه ارسال شد و با نظر مساعد وزیر راه و شهرسازی طی مکاتبه‌ای با سازمان مدیریت کشور درخواست اخذ مجوز کمیسیون ماده 215 به منظور پایدار شدن طرح بررسی شده داده شد. امیدواریم با بررسی و تایید آزادراه ذکر شده، پروژه پایدار شده و مجوز اجرا و تامین منابع آن اخذ شود تا پس از اخذ نظرها در کمیسیون ماده 215، وزارتخانه ردیف اعتباری دریافت کند و در نهایت این طرح تصویب شود و پروژه به مرحله اجرایی شدن برسد.

رستمی تصریح کرد: این آزادراه از شمال نوکنده آغاز و در نهایت پس از طی کردن مسیر از شمال شهرهای بندرگز، بندر ترکمن، آق‌قلا، گنبد و کلاله به منطقه آشخانه می‌رسد. با بهره‌برداری از این آزادراه، ترافیک عبوری از مازندران به سمت خراسان هدایت می‌شود.

وی افزود: در سال 1375 طرح ساخت بزرگراه بهشهر - قوچان تعریف شد و قرار شد چهار استان مازندران، گلستان، خراسان شمالی و خراسان رضوی را تحت پوشش قرار دهد. بخشی از این پروژه، هم اینک در استان گلستان تا قبل از جنگل در حال اجراست و با ادامه آن بعد از جنگل، در حوزه استحفاضی خراسان شمالی در دست اجراست. حدود 30 کیلومتر از این بزرگراه از حوزه جنگل گلستان عبور می‌کرد که در نهایت عملیات ساخت این بخش جاده متوقف شد.

به گزارش ایسنا، 35 پلنگ پارک ملی گلستان در انتظارند فرمان ایست داده شود، تا غریبه‌ها از زیستگاه‌شان بیرون بروند؛ منتظرند، رئیس سازمان محیط زیست، فرمان بدهد. وقت تنگ است، اگر دیر بجنبیم، فرزند‌ان‌ ما باید پلنگ ایرانی را تاکسی‌درمی شده در موزه‌ها مشاهده کنند
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

ممنوعیت شکار در ایران و معضل شکارچیان غیر مجاز
مخالفان شکار و شماری از فعالان محیط‌زیست پس از محدودتر شدن فضای سیاسی و اجتماعی در سال ۱۳۸۸ به جای آن که طرح‌های مخرب دولت را مورد انتقاد قرار دهند، پیشنهاد آیش پنج‌ساله محیط‌ زیست را به آیش پنج‌ساله حیات‌وحش تغییر دادند. آنان از سازمان محیط‌ زیست می‌خواستند "شکار قانونی" را برای پنج سال ممنوع اعلام کند تا حیات‌وحش فرصتی برای باز‌سازی و ترمیم خود به دست آورد.

پیشنهاد دهندگان که در رسانه‌های رسمی، فضای مجازی و وبلاگ‌نویسی نیز فعال بودند توضیحی قانع‌کننده منتشر نکردند که چرا برای پیشنهادشان (نظیر برنامه‌های عمرانی) زمانی پنج‌ ساله در نظر گرفته‌اند.

مهمتر این که آیا وضعیت بغرنج حیات‌وحش امروز ایران فقط به دلیل "شکار قانونی" به وجود آمده است؟ آیا سازمان محیط‌زیست توان مقابله با متخلفان شکار و صید را دارد؟ آیا عملی شدن پیشنهاد آنان باعث نمی‌شود که شکارچیان قانونی نیز به جرگه متخلفان بپیوندند؟
و پنج سال بعد

سازمان محیط‌زیست بدون هیچ توضیحی درباره توانایی در اجرای طرح ممنوعیت شکار قانونی و اثرات احتمالی آن بر حیات‌وحش، تنها به انتشار خبری در این‌ باره اکتفا کرد. خبری که از سوی مدیر کل حفاظت و مدیریت شکار سازمان محیط زیست منتشر شد.

دو روز بعد معصومه ابتکار، رییس سازمان محیط‌زیست در پاسخ به خبرنگاری که پرسید هدف سازمان متبوعش از ممنوعیت شکار در سال ۹۳ چه بوده، گفت: "براساس شرایط حاکم بر حیات‌وحش و پیشنهاد جمعی در خصوص حفظ تنوع‌زیستی کشور با یک برنامه‌ریزی دقیق، پروانه شکار فقط برای افرادی صادر خواهد شد که اقداماتی را در رابطه با افزایش و پرورش حیات‌وحش داشته‌اند. در واقع تنها در جاهایی که افزایش وحوش از طریق اقدامات انجام‌شده توسط جوامع محلی و بخش خصوصی صورت گرفته است پروانه شکار صادر می‌شود."

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی سازمان محیط‌زیست، رییس سازمان محیط‌زیست گفته است افرادی که "مورد تایید سازمان محیط‌زیست" قرار گرفته‌اند از منافع این تایید بهره‌مند می‌شوند.

خانم ابتکار در مصاحبه‌اش از افراد و شرکت‌های خصوصی که در افزایش شمار حیات‌وحش نقش داشته‌اند و مورد تایید آن سازمان هستند اطلاعات بیشتری ارائه نکرد. بدین ترتیب "شکار قانونی" در ایران برای اکثر شکارچیان قانون‌مدار ممنوع شد اما عده‌ای‌ از این ممنوعیت، مستثنی هستند.
روزی ۲۸ مورد شکار غیرمجاز

تخریب‌ زیستگاه، تغییر کاربری اراضی مناطق طبیعی و تبدیل آنها به عرصه‌هایی برای ایجاد واحدهای کشاورزی، صنعتی یا مسکونی در کنار شکار لجام‌گسیخته همواره در منابع علمی به عنوان مهمترین عوامل فشار بر روی جوامع حیات‌وحش معرفی شده‌اند. این فشارها سبب شده دو گربه‌سان بزرگ جثه یعنی شیر و ببر منقرض شوند و امروز ۷۴ گونه از مهره‌داران‌ ایران شرایط نامطلوبی داشته باشند.

نام این جانوران در فهرست سرخ اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی (IUCN) قرار گرفته است. فهرست سرخ، فراگیرترین مرجع درباره وضعیت زیستی و حفاظتی گونه‌ها در سراسر جهان است.

دامنه فشار بر زیستگاه‌های طبیعی ایران به مناطق حفاظت شده نیز کشیده شده است. به طوری که پس از حدود نیم‌قرن حفاظت از این مناطق و فعالیت سازمان محیط‌ زیست هر از گاهی اعلام می‌شود که بخش‌هایی از این عرصه‌ها به افراد یا ارگان‌ها واگذار شده است.

"شکار قانونی" به عنوان عامل مخرب زیستگاه و حیات‌وحش شناخته نمی‌شود. با این حال سازمان محیط‌ زیست به جای کنترل عوامل جدی‌تر تخریب زیستگاه و شکار غیرمجاز، تصمیم گرفت شکار قانونی را در اختیار افراد محدودتری قرار دهد.

پیش از این نیز شکار قانونی با محدودیت‌هایی جدی روبه‌رو بود.

به گفته احمدعلی کیخا، معاون محیط طبیعی سازمان محیط‌ زیست تعداد پروانه‌های شکار صادر شده در سال گذشته ۳۷۵ مورد، شامل ۲۰۰ پروانه شکار عادی و ۱۷۵ پروانه شکار ویژه بوده است.
و که در مناظره‌ای تلویزیونی حضور داشت به آمار تخلف‌های کشف‌شده شکار و صید ظرف هشت ماه اول سال گذشته پرداخت: "از فروردین تا آبان ۹۲ یعنی ظرف هشت ماه حدود ۱۲۱۵ شکار غیرمجاز پستانداران، ۳۰۰ زنده‌گیری و پنج‌هزار و ۱۲۹ شکار غیرمجاز پرنده داشته‌ایم که در این رابطه ۶۰۸ سلاح غیرمجاز و ۶۰ مورد سلاح جنگی به دست آمده است."

به عبارت ساده‌تر، هر روز حدود ۲۸ مورد شکار و ۳ قبضه سلاح غیرمجاز در ایران کشف شده است. هیچ برآوردی در دست نیست که نشان دهد شکارچیان غیرمجاز تا چه حد در اجرای عمل غیرقانونی خود موفق بوده‌اند و فشاری که از این طریق به زیستگاه‌ها و جانوران وحشی وارد می‌شود چه میزان است.

دفتر حیات‌وحش سازمان محیط‌زیست در سال گذشته برآورد کرد ۵۷ هزار و ۴۰۰ قوچ و میش، ۴۴ هزار و ۲۶ کل و بز، ۱۴ هزار و ۷۹ آهو و دو هزار و ۲۵۰ جبیر در سراسر ایران زندگی می‌کنند.

به عبارتی، جمعیت بخشی از جانوران بزرگ‌جثه ۱۱۷ هزار و ۷۵۵ راس است؛ جانورانی که ممکن است هدف گلوله بیش از ۵۰۰ هزار تفنگ‌‌ شکاری مجاز، یک میلیون اسلحه شکاری غیرمجاز و سلاح جنگی قرار ‌گیرند. با ممنوع کردن شکار مجاز ممکن است شمار اندکی از تفنگ‌های دارای پروانه از کمدها خارج نشوند.

شکاردزدها، شکارکُش‌ها و آنان که به شکار غیرمجاز می‌رفتند همچنان و البته با آزادی عمل بیشتری در غیاب شکارچیان قانون‌مدار به رویه خود ادامه خواهند داد. به علاوه، این احتمال نیز وجود دارد شکارچیانی که پیش‌تر با کسب مجوز‌های قانونی راهی طبیعت می‌شدند به شکارچیان قانون‌گریز بدل شوند.

سازمان محیط‌ زیست از یک سو با همکاری در واگذاری مناطق حفاظت‌شده، تعارض و کشمکش بین محیط‌بانان با شکارچیان و مردم محلی را افزایش می‌دهد، از سوی دیگر با اعمال محدودیت بیشتر بر شکار و صید، وظیفه محیط‌بان‌ها را دشوارتر می‌کند.

محیط‌بانانی که جمعیت آنان به گفته معاون سازمان محیط‌ زیست فقط دو هزار و ۶۸۸ نفر است و وظیفه پاسداری از ۱۷ میلیون هکتار را به عهده دارند، یعنی هر محیط‌بان موظف است از شش هزار و ۳۵۰ هکتار حفاظت کند. این افراد نه تنها تجهیزات لازم را برای محافظت از تالاب، کوه، کویر و جنگل ندارند که سهمیه بنزین‌شان هم برای گشت‌زنی در مناطق مختلف کافی نیست.
منفذی برای گریز

ممنوعیت شکار می‌تواند برای شماری از شرکت‌های گردشگری و تورهای شکار از منظر اقتصادی بحران‌آفرین باشد. اما تعداد محدودی که هم در تورهای شکار فعالند و هم دستی در تکثیر و پرورش حیات‌وحش دارند از این فرصت استثنایی، بیشترین سود را خواهد برد. گرچه خانم ابتکار شمار این افراد یا شرکت‌ها‌ی‌شان را مشخص نکرده و نگفته در کدام مناطق و استان‌های کشور وضعیت حیات‌وحش با کمک بخش خصوصی و افراد محلی افزایش یافته است.

بدین ترتیب سازمان محیط‌زیست با ممنوع کردن "شکار قانونی" نه تنها صورت مساله را در ارتباط با تخریب‌های سازمان‌یافته زیستگاه‌های طبیعی و "شکار غیرمجاز" پاک می‌کند، که فرصتی در اختیار "افراد مورد تایید" خود قرار می‌دهد که بیش از گذشته از این خوان تنعم برخوردار شوند.
منبع:
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

با سلام. بنده تا كنون در ٦ استان كشور شكار رفتم. به جرات مي توان گفت در ٩٠درصد روستا ها محلي ها خودشون عامل اصلي قتل عام حيات وحش و تخريب محيط زيست از طرق مختلف مثل شكار ،تله گذاري، چراي بي رويه دام،اتش سوزي عمدي براي دست اندازي به اراضي ملي و......اون وقت سازمان محترم مي خواد شكارو در اختيار جوامع محلي قرار بده ولي غافل از اينكه جوامع محلي خيلي وقته كه اين اختيار خدادادي رو در دست دارند

جاده‌ای که نابودی حیات وحش ایران را سرعت بخشیده است/ روزگاری ساکنان این جنگل خوشی داشتند
ه گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، روزگاری حیات وحش که در جنگل گلستان زندگی می‌کردند حال خوشی داشتند.

توریست‌ها شاید اگر کمی به طبیعت و حیات وحش علاقمند بودند و به اعماق این جنگل سفر می‌کردند شانس این را داشتند که از کنار یک آهوی زیبا عبور کنند و یا یک گوزن ایرانی را از نزدیک ببینند.

اگر چه هر از گاهی شلیک گلوله‌ یک شکارچی آسایش ساکنین این جنگل را بر هم می‌زد اما روزگار زمانی بر ساکنین پارک ملی گلستان سخت شد که مسئولان تصمیم به ساخت جاده‌ای در این پارک باستانی گرفتند.

پارک ملی گلستان از آن جهت پارک باستانی نام گرفته است که بسیاری از گونه‌های گیاهی موجود در این پارک متعلق به دوران قبل از عصر یخبندان است.

جاده ساخته در پارک ملی گلستان شمال کشور را به شرق متصل می‌کند و هر کس که کمی ذوق طبیعت گردی داشته باشد برای سفربه مشهدالرضا این جاده را انتخاب می‌کند اما همین انتخاب است که برای حیات وحش پارک ملی گلستان گاه بسیار سخت تمام می‌شود.

کارشناسان حوزه محیط زیست مدعی‌اند ساخت جاده در پارک ملی گلستان اقلیم این منطقه را برهم زده است.

فنس‌کشی‌های کنار این جاده مشکلات فراوانی را برای عبور و مرور حیوانات به وجود آورده است اما بزرگترین خطر این جاده بر حیات وحش ساکن در این منطقه خودروهایی هستند که به صورت مدوام در حال عبور و مرور هستند.

اگر چه در فاصله‌های کوتاه در این جاده تابلوهای سرعت از 30 کیلومتر بیشترممنوع نصب شده است اما انگار خودروهای عبوری اصرار عجیبی دارند تا نابودی حیات وحش ایران را سرعت بخشند.

اسماعیل مهاجر مدیر کل اداره محیط زیست استان گلستان در خصوص این جاده به خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، گفت: روزانه چندین هزار خودرو از تونل پارک ملی گلستان که محل عبور پلنگ و خرس و دیگر حیات وحش ساکن در این منطقه می‌باشد در حال تردد است.

وی افزود: آلودگی صوتی ناشی از عبور و مرور خودروها بر زادآوری پرندگان و حیات وحش تاثیر مستقیم داشته است.

مهاجر خاطر نشان کرد: در بیشتر موارد شکارچیان در پوشش خانواده به عمق این جنگل وارد می‌شوند و اقدام به شکار می‌کنند و تمام این مشکلات ارمغان این جاده برای پارک ملی گلستان است این در حالی است که دیده‌بانان این منطقه خبر از مشاهده چند قلاده یوزپلنگ در پارک ملی گلستان داده‌اند.


یوز ایرانی که به سرعت رو به انقراض می‌رود و معلوم نیست که آیا در آینده بتواند از تصادف با خودروهای عبوری از این جاده جان سالم به در ببرد.

ساخت کارشناسی نشده جاده در پارک ملی گلستان تا به امروز هزینه سنگینی را در برداشته است و به گفته مسئولان امکان مسدود کردن این جاده وجود ندارد اما شاید رانندگان با سرعت مطمئنه حیات وحش این منطقه را نجات دهند.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.



من این جنگل رو ندیدم ولی طرفای خودمون جنگل کوچکی هست که از وسطش جاده عبور کرده که واقعا تاثیرش رو میشه احساس کرد.
به امید روزی که حیات وحش جون تازه ای بگیره.

دوستان چند مدتی بود که موضوعی ذهنم رو درگیر کرده بود که آیا در بین دوستان مطرح کنم یا نه! دوست نداشتم تاپیکی مجزا برای این موضوع ایجاد کنم چون ارتباط مستقیمی با موضوع این تاپیک داشت اینجا پست ارسال کردم!
اینکه آیا ما به عنوان اعضای انجمنی که طرفدار محیط زیست و استفاده درست از سلاح های بادی هستیم نسبت به محیط زیست به وظیفه خود عمل می کنیم یا نه!؟ قطعا بیشتر دوستان با سلاح خود - چه PCP و چه فنر پیستون عادی و یا حرفه ای - شکار کردند(دوستانی رو هم می شناسم که از این امر دور بوده اند ولی خیلی کم) و در مواردی مثل این زمان که کلا شکار ممنوع هست باز شکار می کنند. این موضوع در مورد خودم نیز صادق بوده است. در اینجا قصد این رو ندارم که (( موضوع شکار ، ممنوعیت و یا درست بودن و یا نبودن موضوع شکار رو به چالش بکشم ، بنابراین از دوستان می خوام که از اظهار نظر در این مورد خودداری کنند! و صرفا به دو سئوال بعدی من پاسخ گویی کنند و موضوع ممنوعیت و یا تصمیم سازمان های مرتبط رو در اینجا نقد نکنند. این یک موضوع مفهومی و مرتبط با خود ایرگانرهاست. ممنون))

دو سئوال دارم ، دوست دارم نظر دیگر دوستان علاقمند به محیط زیست را هم بشنوم :

" 1- در صورتی که به این واقعیت پی ببرید که شکار توسط ایرگانرها بخصوص شکار پرندگان ، موجب تخریب محیط زیست و اکوسیستم مناطق زندگی آنها می شود ، آیا شکار را ترک می کنید!؟"
" 2- آیا دوستان در رابطه با ورزشهای مرتبط با سلاح های بادی و تیراندازی با آن فعالیتی دارند و چقدر در این مورد مطالعه داشته اند ، آیا علاقمند هستید فعالیت در چنین رشته هایی را جایگزین شکار کنند؟ "

سلام آقا صادق عزیز
اگه اجازه بدید اول سوال دئم رو پاسخ بدم
زمانی که برا بار اول شما بحث مسابقه بنچ رست رو مطرح کردید هیچ علاقه ای به این نوع تیراندازی نداشتم که هیچ ؛ حتی نوعی وقت تلف کردن میدونستم
تا اینکه با دیداری که انجام دادیم شما سیبل آوردید و شروع به تیر اندازی کردیم بعد از چند تیر اول خیلی خیلی از این نوع تیر اندازی لذت بردم و فکر نمیکردم این نوع تیر اندازی چنین لذتی داشته باشه
پس نتیجه میگیریم که قشر زیادی از ایر گانر ها اگر فرصتی براشون پیش بیاد و انجام بدن مطمئنا روز به روز به جای تصاویر پرندگان تو دوربین های تفنگ تصاویر سیبل رو خواهیم دید ولی متاسفانه به دلیل مشکل کمبود همکاری رسانه ها چنین ورزش هایی ناشناخته مونده و آثار اون هم تخریب محیط زیست هست
در مورد سوال دوم هم خود بنده قبل از ورود به این انجمن به هر پرنده و چرنده ای شلیک میکردم که با فرهنگ سازی تو همین انجمن شاید سالی دو یا سه تا گنجشک اون هم برا مصرف بیشتر نمیزنم و لذت تیراندازی و هدف زنی رو بیشتر از شکار میدونم
پس نتیجه میگیریم که مگر چند نفر تو این انجمن هستن که بخوان رو به هدف زنی بیارن و باز هم باید از طریق رسانه ها قدمی برا فرهنگ سازی انجام بشه

باسلام.
عشق همراه با جهل=> نابودی-زجر-درماندگی
عشق همراه با علم=> سازندگی-آسایش-آرامش-شادمانی
پیشنهاد بنده: مطالعه/مطالعه/مطالعه...
باتشکر.

نقل قول :مگر چند نفر تو این انجمن هستن که بخوان رو به هدف زنی بیارن و باز هم باید از طریق رسانه ها قدمی برا فرهنگ سازی انجام بشه ...

علی جان نباید سر خودمون رو زیر خاک کنیم که !؟
واقعیاتی هست که نمیشه انکارشون کرد. من هم شکار را دوست دارم و شکار هم با سلاح بادی انجام دادم! ولی در این زمان بهتر نیست ما هم به عنوان یک جمعیت فعال در این زمینه اقدامات بیشتری داشته باشیم!؟
* د

بحث را به درازا نمی کشانم و همانطور که گفتم فقط خواستم نظر دوستان و پاسخ آنها را با صداقت بشنوم ولی می دونم کار سختی خواهد بود!

آقا صادق در مورد ارقامی که دادید درسته و 3500 نفر کم نیستن ولی آیا این هم در نظر گرفتید که چه تعداد اسلحه بادی در کشور هست . شما به این هم توجه داشته باشد که اسلحه ای که 10 سال پیش هم فروش رفته داره باهاش شکار میشه . من خیلی ها رو میبینم که اصلا با اینترنت آشنا نیستن چه برسه به اینکه بخوان بیان تو انجمن عضو شن . نمونه اش همین چند ساعت قبل که با آقا سید ( کاربر mildat ) بیرون رفته بودیم پیرمرده 80 سال عمر داره داشت ما رو تشویق به شکار میکرد و از رشادت هاش تو بحث شکار با همین بادی سخن میگفت
یا بچه 10 - 12 ساله ای که نمرشو خوب گرفته باباش براش به جای توپ قلقلی رفته تفنگ بادی خریده از انجمن چی سر در میاره ( توهین به 10 - 12 ساله های انجمن نشه . اون ها استثنا هستن )
در کل من هم با نظر شما کاملا موافقم که آمار شکار با بادی بالاست/ البته همونطور که همه میدونن و اقدامات و تلاش های اخیر شما در ضمینه ی بنچ رست که بسی جای تقدیر هم داره بر کسی پوشیده نیست و واقعا قصد و نیت خیر شما کاملا آشکاره هم به جهت فرهنگ سازی در زمینه ی شکار و هم ترویج مسابقه بنچ رست ولی نظر شخصی من اینه که اگر موضوع آمار شکار با تفنگ بادی زیادی سر زبون ها بیفته یه روز میبینیم که بادی ها هم باید کنار شات گان ها بره رو دیوار
تو این یکی دو سال اخیر به جای اینکه شکارچی و محیط زیست کنار هم بشینن راه چاره رو پیدا کنن متاسفانه میبینم که با تیلیغات سو داره از شکار و شکارچی زیاد خرده گرفته میشه و با توجه به اینکه به قول مدیران این انجمن داره توسط محیط زیست رصد میشه میبینیم که خودمون که اومدیم ابروشو درست کنیم بقیه اومدن زدن چشمشو کور کردن
در مورد قیمت تجهیزات مسابقه هم کاملا با شما موافقم چون برا شکار یارو میتونه با مگسک هم شکار کنه ولی برا مسابقه ای مثل بنچ رست حد اقل دوربین 400 - 500 تومنی میخواد
البته اگر رسانه کمک کنه میشه اون هم یه کار کرد پیشنهاد اینکه رشته های دیگه ای از تیراندازی که نیاز به تجهیزات آنچنانی خاص خودش رو نداشته باشه وارد کرد یکیش همون هدف زنی تو فواصل مختلف هست
در ضمن کاملا با نظر شما در مورد نبود باشگاه تراپ هم موافقم اگر قرار باشه چیزی منع باشه باید جایگزین مناسبی برا اون قرار بدن
من خیلی تو زمینه تراپ سر در نمیارم و شاید الان پیشنهاد من هم خنده دار باشه / اگر خوب بود که فبها و اگر خنده دار بود حد اقل دل عده ای رو شاد کردم
پیشنهاد اینکه مگه برا سازمان های دست اندر کار ؛ کار سختیه که بخوان برا مثلا شهری مثل همون جم سه دستگاه بشقاب انداز سیار 500 تومنی بخرن و روزهای تعطیل تو کوهی یا دشتی که مکان مناسب داره یه مسابقه یا تمرین بر گزار کنن تا هم در مورد تیراندازی فرهنگ سازی شه و هم اینکه فشنگ هایی که قراره به بدن پرنده ها بخوره به بشقاب تراپ بخوره و هم اینکه با ورود اعضا جدید زمینه برا تشکیل تیم ملی قوی و قدرتمند تر از الان هم به وجود میاد و نوعی استعداد یابی به وجود میاد

سلام
اتفاقا من فكر ميكنم اقا صادق سوال رو جاي درستي مطرح كرديد . در مورد سوال اول شما من شخصا علاقه اي به شكار ندارم . شكار كردم و چون لذتي رو از اين كار نبردم گذاشتمش كنار ولي واقعيت اينه كه براي بسياري از افراد شكار با بادي صرفا يه راه كم هزينه براي لذت بردن از شكاره و لا غير . تفنگ بادي بي سر و صداست و تير انداز راحت و بي دغدغه باهاش شكار ميكنه . به دليل گرون قيمت بودن وسايل تير اندازي مرغوب مثل يه بادي با كيفيت و يه دوربين و خوب و ساچمه با كيفيت كه معمولا بالاي 1.5 ميليون هزينه اش ميشه، افراد انگار به نوعي ميخوان اون هزينه رو از طريق غذايي جبران كنن . شخصا شاهد بودم كه به طرف گفتم تفنگت رو رو سيبل تنظيم كن برگشته گفته يه ساچمه هم به سيبل بزني حرومش كردي هر يه ساچمه بايد يه شكار بده. اين يه نگاه هزينه و فايده است و متاسفانه خيلي از افراد تو اين حوزه قرار ميگيرند. دليل ديگه هم اينه كه تفنگ بادي اصلا متولي نداره و خيلي بي قانونه . در واقع اصلا شناسنامه اي براش صادر نميشه و اين خيلي بده . شايد اولش فكر كنيد صدور يك كارت شناسايي معمولي هم براتون دردسر ميشه ولي مردم ما بايد قبول كنن همين بي متولي بودن اين وسيله خودش باعث و باني هزاران دردسري هستش كه الان دچارش هستيم. الان پليس دلش خواست تفنگ رو ميگيره . يكي ديگه نميگيره . يكي ميگه 40 ژول يكي ديگه فلان ژول. مشكل اينه كه تفنگ بادي اصلا جايگاهش مشخص نيست . هر طور هم فكر كنيد نميشه براي تقنگي كه ساچمه رو با سرعت حدود 1000 كيلومتر در ساعت شليك ميكنه قانوني وجود نداشته باشه. تو اين سيستمي كه ما داريم معلوم نيست تفنگ بادي ورزشيه ، شكاريه چيه بالاخره. چون جايگاه نداره شده وسيله تفريحي و همين عبارت تفريحي شده شروع مشكلات . يكي تفريح رو تو شكار ميبينه يكي تو هدفزني ميبينه يكي ديگه تو شكستن شيشه همسايه يا حتي براي خنده تفريح رو تو زدن زن و دختر مردم تعريف ميكنه . ولي خوب تو اين اوضاع وانفسا كسي به فكر سر و سامان دادن به تفنگ بادي نيست. اتفاقا خوب شد به شبكه هاي اجتماعي اشاره كرديد . خودتون شاهد بوديد كه طرف شكار زده عكسش رو گذاشته پرسيده اين چيه من زدم ؟ من نوشته شما رو در مورد مسابقات بنچ رست خوندم و خودتون هم شاهد بوديد كه كسي زياد تمايل نشون نميداد . كار شما صد در صد قابل تقديره ولي اگر ميخوايد بر روي طرز فكر عزيزان تاثير مثبت بگذاريد بايد حوصله و صبر زيادي داشته باشيد. فرهنگ مردم در طول سالها و سالها شكل ميگيره و اين كار نياز به صبوري داره . فرهنگ مردم مثل سنگهاي داخل رودخانه است كه طي دهها سال رد شدن جريان آب از روي سطح اونها آروم آروم سطحش صاف ميشه. شما در مورد مسابقات بنچ رست كارتون رو انجام بديد مطمئن هستم آروم آروم خودتون شاهد جذب شدن بسياري از دوستان خواهيد بود . كار جديدي هم كه در مورد پرسيدن نظر كاربران براي شركت دادن سلاح هاي بادي فنري هم انجام داديد درست بود .