خواهش داداش
. هر وقت وقت کنم سعی میکنم از تمام این اشعار که جزئیاتشون رو زیاد کسی نمیدونه بزارم
ما در خدمتیم
یا علی
سلام. ایم خدمت دوستان.
روزی میرنوروز (شاعر شهیر لرستان) همراه با دو تن از دوستانش از آبدانان به سوی دهلران از مکانی بنام «ته له دوول » (محلی واقع در ارتفاعات شمال دهلران) عبور می کردند که درخت کهنسالی نظر میرنوروز را جلب می کند. میر فی البداهه درخت را خطاب قرار داده و از زبان درخت نیز خود پاسخ می دهد تا مثنوی بلند لری ای متضمن ذکر وقایع تاریخی و باستانی ایران از زبان میرنوروز شکل می گیرد . امروزه متاسفانه از آن مثنوی بلند گفتگوی میرنوروز با درخت کهنسال فقط چند بیت زیر باقی مانده است :
از قضا سه نَفِر هر سِک پیاده
(از قضا سه نفر هر سه پیاده)
امرو دِ ته له دوول ره مو فتاده
(امروز راهمون از ته له دوول افتاده)
دِ نظر افتاده دییم پیره داری
(از نظر افتاده دیدم درختی کهن سال)
.............................
گوتمش ای پیر دار ای پیر پُر جه ور
(گفتمش ای درخت پیر ای پیر گرانمایه)
تو خَوَر داری زه روز گوور ز گه ور
(تو خبر داری ز روز گورستان گبران)
....
ز ایام حضرت نوح پیره دار بیمه
(از زمان حضرت نوح درختی پیر بودم)
ز روزگار رستم زال پیره دار بیمه
(ز روزگار رستم زال درختی پیر بودم)
مه درخت پایه تخت کی قبادم
(من درخت پایتخت کی قبادم)
طلسم خینه سیاوش ها وه یادم
(طلسم خون سیاوش هست بیادم)
مه درخت پایه تخته بهرام ِ گورِم
(من درخت پیر پایتخت بهرام گورم)
ایسه بیمه جای مار و مه له موورم
(الان پناهگاه مار و لانه موریانه ام)
.......