2013-10-23, 02:15 PM
سلام به دوستان عزیز.در این تاپیک میخوایم به معرفی استان ایلام و شهرستان های اظراف استان جهت اشنای بیشتر دوستان با استان زیبای ما باشه
استان ايلام با مساحتي حدود 19086 كيلومتر مربع، در غرب كشور، بين 31 درجه و 58 دقيقه تا 34 درجه و 15 دقيقه عرض شمالي نسبت به استوا و 45 درجه و 44 دقيقه تا 48 درجه و 10 دقيقه طول شرقي نسبت به نصفالنهار گرينويچ قرار دارد. اين استان يک منطقه كوهستاني و مرتفع است كه در غرب و جنوبغربي كشور در ميان رشته كوههاي كبيركوه از سلسله جبال زاگرس قرار دارد. از شمال به استان كرمانشاه، از جنوب به قسمتي از خوزستان و كشور عراق، از شرق به استان لرستان و از غرب به كشور عراق محدود است. استان ايلام حدود 425 كيلومتر مرز مشترك با كشور عراق دارد.كوههاي ايلام از جمله ناهمواريهاي سلسله جبال زاگرس است. در حاشية غربي اين رشتهكوه و به صورت چينهاي موازي در جهت شمال غربي، جنوب شرقي امتداد يافته است. اين چينها از جمله رسوبات دوران اول تا چهارم زمينشناسي است. نواحي شمال و شمال شرقي استان كوهستاني و داراي ارتفاعات مهمي است. مناطق غرب و جنوب غربي آن از زمينهاي پست و كمارتفاع و تپه ماهور، تشكيل شده است.آب و هواي استان ايلام به سبب تأثيرپذيري از عوامل گوناگوني چون عرض جغرافيايي (زاويه تابش آفتاب)، ارتفاع، امتداد رشتهكوههاي زاگرس، فاصله از بيابانهاي عراق و عربستان و بادهاي محلي و ناحيهاي از تنوع زياد برخوردار است. استان ايلام داراي سه منطقه آب و هوايي (آب و هواي سرد كوهستاني، آب و هواي معتدل كوهستاني، آب و هواي صحرايي و نيمهصحرايي "گرم و خشک" است.
استان ايلام مشتمل بر هفت شهرستان، 17 بخش، 15 شهر، 36 دهستان و 753 آبادي داراي سکنه بوده است. شهرستانهاي ايلام عبارتند از آبدانان، ايلام، ايوان، دره شهر، دهلران، شيروان چرداول و مهران.
ايلام: به مركزيت شهر ايلام و در سال 1308 شمسي در خاور و شمال خاوري ده بالا و در منطقهاي كه حسين آباد (منسوب به حسين قلي خان والي) ناميده ميشد و در جوار ساختمانهاي به جا مانده از والي، بنا گرديد و با به توجه به سابقهي تاريخي منطقه و تصويب فرهنگستان ايران، ايلام ناميده شد.ديوارههاي سنگي و دامنههاي جنگلي كوههاي مانشت، سيوان، شلم و سياه كوه، به شكل دژي وسيع شهر و دشتهاي اطراف آن را برگرفته ،در مركز جغرافيايي استان قرار نگرفته است. از اين رو، موقعيت آن تا حدودي كه اهميت ارتباطي و تجارتي آن را محدود ميكند، به طوريكه محصولات بخشها و روستاهاي دور دست به استانهاي ديگر صادر ميشود.اما ايجاد شبكهي راهها و اتصال مراكز شهري به ايلام مخصوصاً نزديكي با مرز با وجود آب و هوايي نسبتاً مناسب و مساعد، مركزيت سياسي، وجود مؤسسات رفاهي و… به آن موقعيتي ويژه، داده است. بخش مركزي ايلام داراي دهستانهاي ميشخاص و حومه 36 روستاست. توتون از مهمترين محصولات دهستان ميش خاص است. چوار، يكي از بخشهاي شهرستان ايلام در 18 كيلومتري شهر ايلام و بر سر راه اصلي ايلام – ايوان – اسلام آباد غرب قرار گرفته است.
سیروان:در حوزه شمالی استان ایلام و شمال شرقی شهر ایلام در دامنه های اطراف و لایه های زیرین سرابکلان واقع در شهرستان شیروان چرداول به صورت نیمه مدفون با بقایای آثار معماری ارزشمند قرار دارد. این شهر از جمله مراکز زیست محیطی باستانی است که در دوره های میانکوهی زاگرس واقع شده است.وجود آب فراوان و چشمه های جوشان و رودخانه خروشان در این شهر یادآور همزادی توأمان آب و آبادی در ایران و تلفیق معماری خاص و با شکوه با آب- مظهر پاکی و زایش و زندگی است. آنگونه که در فیروز آباد فارس وطاق بستان کرمانشاه و تخت سلیمان در آذربایجان غربی نیز دیده می شود سنت استفاده از سنگ و ملات، ساروج و گچ طبیعی یادآور شیوه های معماری قلعه دختر فارس و شهر تاریخی سیمره در دره شهر است. این امر به قول دمرگان باستان شناس فرانسوی مبنایی بر ساسانی بودن این شهر است. سنتی که تا سده های سوم و چهارم قرون اولیه اسلامی در دره های میانکوهی زاگرس حفظ شده است. این شهر در دوران شکوه و عظمت خود مرکز ایالت ماسبذان از شهرهای مهم و آباد ایران دوره ساسانی بوده و وجود پلها و راه ها و محوطه ها و قلاع و سکونت گاه های باستانی در این مجموعه سنگی( هیزدرهhiadar)مشرف بر شیروان مله گه ون است.
تنگه ماژين : از توابع دره شهر، دخمه ها و شكاف هايي وجود دارد كه يكي از آنها به غار كول كني معروف است. دهانه اين غار در محل ورودي حدود 30 متر طول دارد و با توجه به موقعيت استقرار، دسترسي به آن بدون تجهيزات ضرور ناممكن است. در داخل و پيرامون غار آثاري از وجود زندگي در دوران هاي سنگ به دست نيامده است، ولي در محل ريزش آب حوض كوچكي كه از سنگ تراشيده شده وجود دارد كه ملاط آن نيز احتمالاً از ساروج است. در اطراف اين حوضچه اثري كه نشان دهنده قدمت آن باشد؛ به دست نيامده است، ولي احتمالاً به شهر ساساني خارج از تنگه مربوط بوده است. علاوه بر غار معروف كول كني، در اين محل دخمه هاي متعددي نيز وجود دارد كه تعداد آنها به 12 مي رسد و در برخي از اين دخمه نشانه هايي از سكونت انسان باستاني مشهود است. جالب ترين دخمه ها شامل سه شكاف در كنار هم و يک شكاف بر بالاي آن ها است كه به غار انوشيروان معروف هستند. در كندوكاو كف يكي از اين غارها، يک قطعه سفال از نوع سفال هاي نيمه هزاره اول قبل از ميلاد به دست آمده است. دن گوري از شاهان ساساني ديده نشده است. در مورد اين غارها، روايتي در بين مردم محل نقل مي شود كه جالب توجه است و ان روايت چنين است : مردم محل اعتقاد دارند كه انوشيروان به هنگام جان دادن وصيت كرده بود كه جسد وي را دور از دسترس دشمنان دفن كنند، از اين رو بازماندگانش پس از جست و جوي بسيار، اين اشكفت را مي يابند و جسد وي را در آن دفن مي كنند.
تنگه بهرام چوبين: يكي از مهم ترين دره هاي كم عرض و بسيار مرتفع و استراتژيک در ضلع باختري مسير جاده دره شهر- پلدختر است. اين تنگه كه آن را شكارگاه بهرام هم مي گويند داراي آثار ارزنده فراوان در قسمت ورودي، پيشاني و ارتفاعات است. اين مجموعه آثار ارزنده يک قلعه به جاي مانده از دوران ساساني است كه از سنگ و گچ ساخته شده و به ارتفاعات جنگلي كبيركوه در عمق تنگه و مناطق سخت گذر آن ختم مي شود. علاوه بر زيبايي هاي وصف ناپذير طبيعي و آثار پلكان هاي سنگي بر ديواره هاي سنگي و نقاط سخت گذر داخل تنگه، وجود چهار آب انبار كه در صخره هاي سخت تراشيده شده اند، هر يك به اضلاع تقريبي 3×3 متر و عمق سه متر و 3×2 در عمق 5/2 متر با ناودانك هاي سنگي و هم چنين ارتباط اين چهار آب انبار به هم ديگر و وجود آب آشاميدني در داخل آن ها حاكي از توجه و اهميت به اين منطقه استراتژيك و طبيعي در طول دوران تاريخي دارد كه در نوع خود بي نظير و جالب توجه است. تنگه بهرام از شاهكارهاي طبيعي و تاريخي است كه همواره مورد بازديد علاقه مندان به تاريخ، طبيعت و كوه نوردان قرار مي گيرد.
استان ايلام با مساحتي حدود 19086 كيلومتر مربع، در غرب كشور، بين 31 درجه و 58 دقيقه تا 34 درجه و 15 دقيقه عرض شمالي نسبت به استوا و 45 درجه و 44 دقيقه تا 48 درجه و 10 دقيقه طول شرقي نسبت به نصفالنهار گرينويچ قرار دارد. اين استان يک منطقه كوهستاني و مرتفع است كه در غرب و جنوبغربي كشور در ميان رشته كوههاي كبيركوه از سلسله جبال زاگرس قرار دارد. از شمال به استان كرمانشاه، از جنوب به قسمتي از خوزستان و كشور عراق، از شرق به استان لرستان و از غرب به كشور عراق محدود است. استان ايلام حدود 425 كيلومتر مرز مشترك با كشور عراق دارد.كوههاي ايلام از جمله ناهمواريهاي سلسله جبال زاگرس است. در حاشية غربي اين رشتهكوه و به صورت چينهاي موازي در جهت شمال غربي، جنوب شرقي امتداد يافته است. اين چينها از جمله رسوبات دوران اول تا چهارم زمينشناسي است. نواحي شمال و شمال شرقي استان كوهستاني و داراي ارتفاعات مهمي است. مناطق غرب و جنوب غربي آن از زمينهاي پست و كمارتفاع و تپه ماهور، تشكيل شده است.آب و هواي استان ايلام به سبب تأثيرپذيري از عوامل گوناگوني چون عرض جغرافيايي (زاويه تابش آفتاب)، ارتفاع، امتداد رشتهكوههاي زاگرس، فاصله از بيابانهاي عراق و عربستان و بادهاي محلي و ناحيهاي از تنوع زياد برخوردار است. استان ايلام داراي سه منطقه آب و هوايي (آب و هواي سرد كوهستاني، آب و هواي معتدل كوهستاني، آب و هواي صحرايي و نيمهصحرايي "گرم و خشک" است.
استان ايلام مشتمل بر هفت شهرستان، 17 بخش، 15 شهر، 36 دهستان و 753 آبادي داراي سکنه بوده است. شهرستانهاي ايلام عبارتند از آبدانان، ايلام، ايوان، دره شهر، دهلران، شيروان چرداول و مهران.
ايلام: به مركزيت شهر ايلام و در سال 1308 شمسي در خاور و شمال خاوري ده بالا و در منطقهاي كه حسين آباد (منسوب به حسين قلي خان والي) ناميده ميشد و در جوار ساختمانهاي به جا مانده از والي، بنا گرديد و با به توجه به سابقهي تاريخي منطقه و تصويب فرهنگستان ايران، ايلام ناميده شد.ديوارههاي سنگي و دامنههاي جنگلي كوههاي مانشت، سيوان، شلم و سياه كوه، به شكل دژي وسيع شهر و دشتهاي اطراف آن را برگرفته ،در مركز جغرافيايي استان قرار نگرفته است. از اين رو، موقعيت آن تا حدودي كه اهميت ارتباطي و تجارتي آن را محدود ميكند، به طوريكه محصولات بخشها و روستاهاي دور دست به استانهاي ديگر صادر ميشود.اما ايجاد شبكهي راهها و اتصال مراكز شهري به ايلام مخصوصاً نزديكي با مرز با وجود آب و هوايي نسبتاً مناسب و مساعد، مركزيت سياسي، وجود مؤسسات رفاهي و… به آن موقعيتي ويژه، داده است. بخش مركزي ايلام داراي دهستانهاي ميشخاص و حومه 36 روستاست. توتون از مهمترين محصولات دهستان ميش خاص است. چوار، يكي از بخشهاي شهرستان ايلام در 18 كيلومتري شهر ايلام و بر سر راه اصلي ايلام – ايوان – اسلام آباد غرب قرار گرفته است.
سیروان:در حوزه شمالی استان ایلام و شمال شرقی شهر ایلام در دامنه های اطراف و لایه های زیرین سرابکلان واقع در شهرستان شیروان چرداول به صورت نیمه مدفون با بقایای آثار معماری ارزشمند قرار دارد. این شهر از جمله مراکز زیست محیطی باستانی است که در دوره های میانکوهی زاگرس واقع شده است.وجود آب فراوان و چشمه های جوشان و رودخانه خروشان در این شهر یادآور همزادی توأمان آب و آبادی در ایران و تلفیق معماری خاص و با شکوه با آب- مظهر پاکی و زایش و زندگی است. آنگونه که در فیروز آباد فارس وطاق بستان کرمانشاه و تخت سلیمان در آذربایجان غربی نیز دیده می شود سنت استفاده از سنگ و ملات، ساروج و گچ طبیعی یادآور شیوه های معماری قلعه دختر فارس و شهر تاریخی سیمره در دره شهر است. این امر به قول دمرگان باستان شناس فرانسوی مبنایی بر ساسانی بودن این شهر است. سنتی که تا سده های سوم و چهارم قرون اولیه اسلامی در دره های میانکوهی زاگرس حفظ شده است. این شهر در دوران شکوه و عظمت خود مرکز ایالت ماسبذان از شهرهای مهم و آباد ایران دوره ساسانی بوده و وجود پلها و راه ها و محوطه ها و قلاع و سکونت گاه های باستانی در این مجموعه سنگی( هیزدرهhiadar)مشرف بر شیروان مله گه ون است.
تنگه ماژين : از توابع دره شهر، دخمه ها و شكاف هايي وجود دارد كه يكي از آنها به غار كول كني معروف است. دهانه اين غار در محل ورودي حدود 30 متر طول دارد و با توجه به موقعيت استقرار، دسترسي به آن بدون تجهيزات ضرور ناممكن است. در داخل و پيرامون غار آثاري از وجود زندگي در دوران هاي سنگ به دست نيامده است، ولي در محل ريزش آب حوض كوچكي كه از سنگ تراشيده شده وجود دارد كه ملاط آن نيز احتمالاً از ساروج است. در اطراف اين حوضچه اثري كه نشان دهنده قدمت آن باشد؛ به دست نيامده است، ولي احتمالاً به شهر ساساني خارج از تنگه مربوط بوده است. علاوه بر غار معروف كول كني، در اين محل دخمه هاي متعددي نيز وجود دارد كه تعداد آنها به 12 مي رسد و در برخي از اين دخمه نشانه هايي از سكونت انسان باستاني مشهود است. جالب ترين دخمه ها شامل سه شكاف در كنار هم و يک شكاف بر بالاي آن ها است كه به غار انوشيروان معروف هستند. در كندوكاو كف يكي از اين غارها، يک قطعه سفال از نوع سفال هاي نيمه هزاره اول قبل از ميلاد به دست آمده است. دن گوري از شاهان ساساني ديده نشده است. در مورد اين غارها، روايتي در بين مردم محل نقل مي شود كه جالب توجه است و ان روايت چنين است : مردم محل اعتقاد دارند كه انوشيروان به هنگام جان دادن وصيت كرده بود كه جسد وي را دور از دسترس دشمنان دفن كنند، از اين رو بازماندگانش پس از جست و جوي بسيار، اين اشكفت را مي يابند و جسد وي را در آن دفن مي كنند.
تنگه بهرام چوبين: يكي از مهم ترين دره هاي كم عرض و بسيار مرتفع و استراتژيک در ضلع باختري مسير جاده دره شهر- پلدختر است. اين تنگه كه آن را شكارگاه بهرام هم مي گويند داراي آثار ارزنده فراوان در قسمت ورودي، پيشاني و ارتفاعات است. اين مجموعه آثار ارزنده يک قلعه به جاي مانده از دوران ساساني است كه از سنگ و گچ ساخته شده و به ارتفاعات جنگلي كبيركوه در عمق تنگه و مناطق سخت گذر آن ختم مي شود. علاوه بر زيبايي هاي وصف ناپذير طبيعي و آثار پلكان هاي سنگي بر ديواره هاي سنگي و نقاط سخت گذر داخل تنگه، وجود چهار آب انبار كه در صخره هاي سخت تراشيده شده اند، هر يك به اضلاع تقريبي 3×3 متر و عمق سه متر و 3×2 در عمق 5/2 متر با ناودانك هاي سنگي و هم چنين ارتباط اين چهار آب انبار به هم ديگر و وجود آب آشاميدني در داخل آن ها حاكي از توجه و اهميت به اين منطقه استراتژيك و طبيعي در طول دوران تاريخي دارد كه در نوع خود بي نظير و جالب توجه است. تنگه بهرام از شاهكارهاي طبيعي و تاريخي است كه همواره مورد بازديد علاقه مندان به تاريخ، طبيعت و كوه نوردان قرار مي گيرد.