+- انجمن تخصصی شکاروتیراندازی(بزرگترین مرجع اطلاعاتی تفنگ بادی،پی سی پی،تیراندازی ایرانیان)pcp.airrifle.airguns..تفنگ بادی،پنوماتیک، (http://www.iran-airrifle.com/forum)
+-- انجمن: جاذبه های طبیعی،حیات وحش و شکار (/forumdisplay.php?fid=21)
+--- انجمن: تصاویر شکار و تیراندازی (/forumdisplay.php?fid=23)
+--- موضوع: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران (/showthread.php?tid=752)
RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - said - 2012-06-08 11:33 PM
با سلام . خانواده زاغ .
راسته : گنجشك سانان
تيره : زاغ ها
انواع :
زاغي
زاغ بور
زاغ بيان
زاغ خالدار
زاغ گردن بور
زاغ نوك زرد
زاغ نوك سرخ
جي جاق
زاغی
نام فارسی:زاغی
نام انگلیسی:black – billed magpie
نام علمی:pica pica
خانواده:کلاغیان (corvidae)
![[تصویر: BlackbilledMagpie2.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403583652/BlackbilledMagpie2.jpg)
جمعیت:
جمعیت زاغی ها بسیار زیاد است.
![[تصویر: 800px_01_Magpie.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403583973/800px_01_Magpie.jpg)
پراکنش:
در اکثر نقاط اوراسیا ، شمال امریکا و در آلاسکا و غرب آن زیست می کند. در اروپا فقط در مناطق سردسیر و مناطق مرتفع اسکاندیناوی و تندرا دیده نمی شود.در ایران،به جز استان های سیستان و بلوچستان ،هرمزگان،بوشهرو قسمت هایی از خوزستان، در سایر بخش های کشور بومی و فراوان است.
![[تصویر: 550px_Common_Magpie.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403584301/550px_Common_Magpie.jpg)
زیست گاه:
زاغی در کشت زارها، مناطق باز دارای پرچین، جنگل های کاج و سرو، حاشیه ی شهرها و روستاها و اغلب نزدیک زباله ها زندگی می کند.
![[تصویر: BlackbilledMagpie3.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403584515/BlackbilledMagpie3.jpg)
اندازه:
طول بدن این پرنده ۴۵ تا ۴۸ سانتی متر است.
![[تصویر: black_billed_magpie_5a.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403584836/black_billed_magpie_5a.jpg)
ریخت شناسی:
زاغی پرو بالی سیاه با جلای آبی، سبز و ارغوانی و سفید دارد و دمش بلند است. هنگام پرواز، بال های گرد و شاه پرهای سفید با لبه ی سیاه آن دیده می شود. منقار این پرنده سیاه و بزرگ و انگشتانش نیز سیاه است.
![[تصویر: European_Magpie.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403584943/European_Magpie.jpg)
رژیم غذایی:
زاغی همه چیز خوار است و لاشه ، کرم ، دانه،جوجه و تخم حیوانات دیگر تغذیه می کند.
![[تصویر: magpie.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403585264/magpie.jpg)
زادآوری:
پرنده ی ماده در لانه ای که از شاخه های روی هم گذاشته ساخته شده است، ۵ تا ۸ تحم مایل به آبی با خال های تقریبا لیمویی می گذارد. سپس ۲۱ یا ۲۲ روز روی تخم ها می خوابد. پس از به دنیا آمدن جوجه ها، ۲۲ تا ۲۸ روز هم از آن ها مواظبت می کند.
![[تصویر: magpie8.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403585371/magpie8.jpg)
وضعیت حفاظتی گونه:
در حال حاضر به اقدام حفاظتی ویژه ای نیاز ندارد.
زاغی از خانواده ی کلاغ هاست و مانند تمام کلاغ ها،پرنده ای بسیار باهوش است. این پرنده گاه غذای خود را با زیرکی و از راه ربودن به دست می آورد!
![[تصویر: magpie22.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403585585/magpie22.jpg)
پرندگان باهوش ولی بد صدا!
کلاغ ها از گروه گنجشک سانان به شمار می روند و از کامل ترین، بزرگ جثه ترین و بدصداترین گنجشک ها به حساب می آیند! کلاغ ها پرندگانی باهوش هستند. مثلا اگر جوجه ی زاغی با انسان ها بزرگ شود، می تواند برخی کلمات را ادا کند. توانایی فریب دادن دیگران در میان پرندگان نوعی استعداد و نشانه ی هوش است. بیش تر وقت ها، زاغی با فریب دادن پرندگان، تخم ها یا جوجه های آن ها را می دزدد و می خورد. این پرنده گاه بدون تلاش زیاد، غذا به دست می آورد و خود را سیر می کند. زاغی برای آن که حشرات و نرم تنان را از سوراخ های تنه ی درختان و… بیرون بکشد، از روش جالبی استفاده می کند. این پرنده تکه های کوچک چوب را با نوک خود بر می دارد و داخل سوراخ فرو می کند. آن گاه طعمه هایش را بیرون می کشد و می خورد.
![[تصویر: magpie460.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403585799/magpie460.jpg)
پرنده ی همه چیزخوار!
زاغی ها هر غذایی را که دستشان برسد، از علف تا کرم و تخم پرندگان، می خورند. به همین سبب، این پرنده می تواند خود را با زیست گاه ها و وضعیت های متفاوت سازگار کند. برای مثال ، زاغی و تخم و جوجه های مرغ های اهلی و در طبیعت از دانه های گیاهان، با شاخ و برگ درختان درست می کنند. گاهی این لانه آن قدر بزرگ است که حجم زیادی را در بالای درختان اشغال می کند.
![[تصویر: Magpie_robin.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403585913/Magpie_robin.jpg)
پرنده ای که آفت می شود!
زاغی ها به باغ ها و مزرعه های کشاورزی حمله می کنند و تخم گل های آفتاب گردان، ذرت، میوه و .. را می خورند. آن ها با این کار به انسان ها زیان می رسانند. زاغی ها با سرقت تخم ها و جوجه های پرندگان دیگر، برای آن ها هم آفت به حساب می آیند.
![[تصویر: Magpie_in_flight.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403586234/Magpie_in_flight.jpg)
خویشاوندان
از اقوام بسیار نزدیک زاغی ها، کلاغ ابلق است که جثه ای بزرگ تر و تپل تر از زاغی دارد. نام ابلق را به دلیل بدن سیاه و خاکستری بر این پرنده نهاده اند. آن ها هم مانند زاغی ها و گنجشک ها، خود را با محیط های انسانی به خوبی سازگار کرده اند. جمعیت زیاد آن ها را در اطراف زباله دانی ها، می توان مشاهده کرد. پرندگان خانواده ی کلاغیان بزرگ ترین گنجشک سانان اند. از هوش نسبتا زیادی برخوردارند و می توانند تا حدی نیز بپردازند. اعضای این خانواده همه چیز خوارند، معمولا گروهی زندگی می کنند، منقار و پاهای قوی برای تغذیه دارند و پرواز کنندگانی پرتوان هستند. جی جاق، زاغی، زاغ بور، زاغ خال دار، کلاغ نوک سیاهابلق، کلاغ گردن بور، کلاغ هندی، کلاغ سیاه؛ کلاغ ابلق،غراب گردن قهوه ای، غراب و کلاغ جنگلی از پرندگان خانواده ی کلاغیان اند که در ایران زندگی می کنند.
![[تصویر: oriental_magpie_robin_1.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403586662/oriental_magpie_robin_1.jpg)
نقش زاغی در طبیعت
با آن که زاغی پرنده ای زیان آور شناخته می شود، سودمندی هایی نیز دارد. زاغی در کنترل جمعیت بسیاری از انواع حیوانات نقش دارد. این پرنده را می توان یکی از رفتگران طبیعت دانست. زاغی ها جمعیت بسیاری از انگل ها و حشره هایی را امکان دارد به افت تبدیل شوند، در طبیعت کنترل می کنند.
![[تصویر: Pie_bavarde.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403586876/Pie_bavarde.jpg)
![[تصویر: Sroka_Pica_Pica_II.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403586983/Sroka_Pica_Pica_II.jpg)
RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - savadkooh - 2012-06-09 09:52 AM
(2012-06-06 04:08 PM)ganymede74 نوشته شده توسط: دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
دوست عزیز کلا در منطقه شمال ما سه نوع گوزن وحشی داریم که یه نوعش وارداتی از منطقه دز و کرخه هست.
اول گوزن سرخ یا مارال که تو شمال به گاوکوهی یا گنج گو هم معروفه.بزرگترین و سنگین ترین گونه گوزن در ایران که الان بیشتر در مناطق کوهستانی بخصوص در گلستان دیده میشه.ممکنه بسته به مناطق تغییرات جزیی در ظاهرش مشاهده بشه ولی نه اونقدر.
دوم شوکا که شمالیا بهش آهو می گن ولی آهو نیست. کوچکترین نوع گوزن هست.
سوم گوزن زرد ایرانی که بومی مناطق دز و کرخه بوده و تعدادی از اون به زیستگاه دشت ناز ساری منتقل شده.معمولا خال های این گونه در تمام طول عمر باقی میمونه.
عکس های این سه تا گونه و توضیحات بیشتر در پست شماره 18 صفحه دوم همین تاپیک موجوده.
بله . من اصلا شماره 18 رو که دیدم این سوال رو کردم . شوکا که معرف حضور همه شمالیها هست حتی غیر شکارچیها، چون در ادبیات و اشعار بومی خیلی از این اسم استفاده میشه به عنوان یکی از مظاهر زیبایی.
اون گونه گوزن زردرو هم توی دشت ناز ساری دیدیم .
اما مارال در زبان افرادوشکارچی های غیر بومی معروف به گاو کوهی هست ولی در بین خود شمالیها معروفه به اشکار گو یا اشکار،بعضی مناطق هم گنج گو ، نر ها هم تا موقعی که شاخشون چله در نیاورده معروفند به کرات و ماده ها به منگو واگر جوون باشند تلم و....خلاصه این اصطلاحات عرفی هست اونجا (مازندران )گیلان رو نمیدونم . پس کلا نظرتون اینه که به همه اونایی که بنده در پست قبلی عرض کردم میگن مارال. فقط تغییر اقلیم و سازگاری با محیط و نوع تغذیه ممکنه یه تغییراتی در ظاهرشون بوجود آورده باشد. مثل قطر شاخهاو طول بدن وگردن وفرم صورت و پوزه و....
در مورد محیط زندگی،علاوه بر گلستان ، اونها توی کوهستانهای اطراف چالوس ، منطقه دودانگه ساری به تعداد قابل توجه ودر بقیه نقاط کوهستانی مازندران و گلستان به صورت پراکنده و متاسفانه به تعداد خیلی خیلی کم حضور دارند (والبته مدام تحت تعقیب شکارچی های غیر مجاز )به هر حال ممنون.
RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - said - 2012-06-09 10:00 AM
با سلام . ادامه معرفي خانواده زاغ .
زاغ بور / زاغ کویر/ زاغ ايراني
نام انگلیسی:Iranian ground – jay
نام علمی: podoces pleskei
نام فارسی:زاغ بور
خانواده: کلاغیان (corvidae)
![[تصویر: Pleske_s_Ground_Jay.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403781177/Pleske_s_Ground_Jay.jpg)
ایران از نظر تنوع پرندگان، معروف است. اما در کشور ما پرندگان متنوعی که خاص ایران باشند، وجود ندارند و زاغ بور تنها پرنده ی بومی و خاص ایران است. پرنده منحصربه فرد که رنگ نخودی نارنجی‌اش باعث تفاوت چشمگیر آن با دیگر خانواده کلاغ ها شده است. از مهم ترین مناطق زیستی زاغ بور می توان به ذخیره گاه زیست کره ی توران اشاره کرد.
![[تصویر: Persian_Ground_jay.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403780963/Persian_Ground_jay.jpg)
مشخصات ظاهری:
اين پرنده ۲۴ سانتيمتر طول دارد و شبيه هدهد اما بدون تاج سر است. منقار، بلند با اندكى خميدگى روبه پايين و بالها پهن است. رنگ پر و بال نخودى مايل به قهوه اى است، صورت كمرنگ تر و از قاعده منقار تا چشم ها لكه سياه رگه مانند و نيز لكه سياه بزرگى در بالاى سينه اش ديده مى شود. بالها سياه با دو نوار بالى سفيد كه در پرواز مشخص مى شوند.
![[تصویر: resized_mj765027.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403782468/resized_mj765027.jpg)
رفتارى اعجاب انگيز :
رفتار زاغ بور براستى غريب است. بيشتر وقت در حال دويدن است. بعضى از آنها با ديدن انسان يا خودرو فرار مى كنند و در صورت احساس خطر بيشتر ممكن است پروازى كوتاه و سريع را نيز دستمايه قرار دهند. برخى ديگر ترس چندانى از انسان ندارند، البته اين گروه فاصله ايمنى را رعايت مى كنند و به فعاليت هاى روزمره خود مى پردازند، اما زيرچشمى مراقب تمام رفتارهاى انسان هاى پيرامون خود هستند.زاغ بور مرتب روى زمين راه مى رود و با نوك قوى خود دانه هايى را از روى زمين جمع مى كند، بعضى را مى خورد و بعضى ديگر را با خود حمل مى كند، چند گام را به سرعت برمى دارد، در سايه قيچى آرام مى گيرد و اطراف را وارسى مى كند. سپس با كمال احتياط از نوك خود بهره مى گيرد و در زمين چاله اى كوچك حفر مى كند. دانه را در چاله قرار مى دهد و روى آن را مى پوشاند. جالب اينكه همه دانه ها را يك جا دفن نمى كند، بلكه هر دانه را با فواصل نامعين در يك چاله قرار مى دهد. اين فعاليت از صبح تا غروب چندين بار تكرار مى شود.
هنگام ظهر، اندكى به استراحت مى پردازد و دوباره تلاش خود را از سرمى گيرد.
اين رفتار زاغ بور بشدت شبيه رفتار ساير اعضاى خانواده كلاغ هاست، اما برخلاف آنها كه اشياى براق را مخفى مى كنند همانند مورچه ها به ذخيره سازى غذا مى پردازد.زاغ بور جانورى قلمروطلب است. وقتى در محدوده اى يك جفت از اين پرندگان مشاهده شد بايد مطمئن بود كه به شعاع ۵۰۰مترى نمى توان زاغ سومى را ديد
![[تصویر: resized_mj711887.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403781933/resized_mj711887.jpg)
زیستگاه این پرنده:
«در مناطق استپي، بياباني، بيابان هاى ماسه اى با گياهان پراكنده و دشت هاى پوشيده از گياه قيچ به سر برده و لابه لاى بوته ها آشيانه مى سازد. تنها پرنده بومى و آندميك در ايران بوده و اخيرا پراكندگى اش وسعت بيشترى يافته است.
![[تصویر: resized_mj648467.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403781719/resized_mj648467.jpg)
جمعیت:
در سال های اخیر جمعیت آن به شدت کاهش پیدا کرده است. تخریب زیست گاه به دلیل گسترش کشاورزی، قطع بوته ها و درختان، حضور دام و چرای بی رویه از جمله عوامل تعدید کننده ی محیط زندگی زاغ بور محسوب می شود. به این سبب، این گونه ، نیازمند حفاظت ویژه است و می توان آن را در حکم یکی از استعدادهای بالقوه ی گردش گری محسوب کرد.
رژیم غذایی: زاغ بور از حشره ها و دانه های گیاهی بیابانی تغذیه می کند.
![[تصویر: resized_mj622564.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403781505/resized_mj622564.jpg)
زادآوری:
زاغ بور ماده در فصل بهار ۴ تا ۶ تخم مى گذارد و لانه اش را پيش از آن روى گياه قيچ مى سازد. لانه حدود ۸۰ سانتيمتر از زمين فاصله دارد و طورى ساخته مى شود كه دشمنان طبيعى نظير مار براحتى نتوانند جوجه ها را شكار كنند . در طول مدت نگهداری از تخم ها، تنها زاغ بور ماده روی تخم می خوابد و زاغ نر برای او غذا می آورد. ۱۷ تا ۱۹ روز بعد جوجه ها از تخم خارج می شوند. آن ها به سرعت رشد می کنند و دو هفته پس از خروج از تخم ، به طور کامل از پر پوشیده می شوند و می توانند به جستو جوی غذا بروند.
جفت نر و ماده ی زاغ بور در تمام طول سال با هم زندگی می کنند. آن ها با کمک هم آشیانه ی گردی با شاخه های در هم تنبیده در میان بوته های قیچ می بافند. آن گاه ماده در آن تخم می گذارد. مهم ترین پوشش گیاهی نواحی زیستی زاغ بور شامل قیچ، بادام کوهی، تاغ، افدرا، گز،اسکنبیل،اشنان،خارشتر،کاروان کش و بنه است. زاغ بور برای زندگی در زیست گاه خود سازگاری هایی یافته است. پاهای بلند و قوی این پرنده برای دویدن تند و چابک میان سنگ ها و ناهمواری های بوته زارهای قیچ و نوک بلند و خمیده ی آن برای کندن و کاویدن زمین مناسب است. این پرنده هنگام احساس خطر، با چابکی زیادی از روی سنگ ها و موانع طبیعی می جهد و فرار می کند. با آن که این پرنده می تواند پرواز کند، کم پرواز است، پروازی کوتاه دارد و بیش تر ترجیح می دهد روی زمین بدود. زاغ بور صدایی دلنشین و آهنگین دارد که این ویژگی بر جذابیتش افزوده است. صدای این پرنده ضعیف وبا حدود 10 نوت در ثانیه، به صورت « پی- پی- پی- پی،pee-pee-pee-pee » شنیده می شود. زمانی که آواز ریز ممتد و پشت سر هم این پرنده نظرتان را جلب کرد مطمئن باشید دارد با آوازش شما را از لانه خود دور می‌کند و پرهای سرش را مانند تاج باز کرده دمش را نیز می‌گسترد و برشاخه بلند آنقدر جلب نظر می‌کند تا احتمال خطر از لانه و جوجه‌هایش دور شوند.
![[تصویر: resized_mj193265.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403781391/resized_mj193265.jpg)
نقش زاغ بور در طبیعت
زاغ بور با تغذیه از حشره ها، به تعادل جمعیت آن ها در طبیعت یاری می رساند. به علاوه ، با خوردن دانه های گیاهان و دفع آن ها در مناطق دورتر، به پراکنش بذر این گیاهان کمک می کند.
RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - esijoon - 2012-06-09 11:18 AM
پناه بر خدا...یعنی این بالایی هم یه نوع کلاغه؟
دوستان این کلاغ بالایی چند امتیازی هست؟ خخخخخخ
RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - said - 2012-06-09 12:25 PM
باسلام . سومين گونه از خانواده زاغيان ، زاغ بيان مي باشد .
انگليسي : Azure-winged Magpie
فرانسوي : Pie bleue
لاتين : cyanopica cyanus
![[تصویر: Azure_winged_Magpie.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403891284/Azure_winged_Magpie.jpg)
مشخصات :
31 تا 35 سانتي متر . پرنده اي كاملا مشخص ، كشيده با پاهاي كوتاه و دم بلند آبي لاجوردي به طول 16 تا 20 سانتي متر ، سرش سياه براق با چانه و گلوي سفيد ، كه رفته رفته از سينه پر زنگتر شده تا بخش شكمي و زير دمي به رنگ صورتي مايل به سفيد چرك مي رسد . پشت و شانه اش كمي تيره تر از بخش شكمي ، قهوه اي روشن مايل به صورتي با رشاي خاكستري كمرنگ است . بخش زيرين بالها تيره رنگ ، لبه جلويي بال ، نوار بالي و دمگاهش آبي لاجوردي است ، با يك نوار بالي سفيد مشخص در انتهاي شاهپرهاي نخستين قابل تشخيص است .
![[تصویر: azure_winged_magpie_ap08.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403892254/azure_winged_magpie_ap08.jpg)
زيستگاه :
پارك ها و باغات ، جنگل هاي درختان پهن برگ ( عمدتا كاج ) ، لانه اش را بر روي درختان به صورت منفرد مي سازد .
![[تصویر: Cyanopica_cyanus.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7403891505/Cyanopica_cyanus.jpg)
پراكندگي :
زاغي بيان توسط اداره كل محيط زيست اذربايجان شرقي از منطقه اينالو ( محل قرنطينه مارال ) گزارش شده است .
RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - said - 2012-06-10 02:00 AM
با سلام . حال كه معرفي گونه هاي مختلف پرندگان شكاري انجام شده ، تصاويري زيبا از بعضي پرندگان شكاري از سايت arkive .
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - said - 2012-06-10 10:58 AM
با سلام . زاغ خالدار گونه ديگري از خانواده زاغيان است .
زاغ خالدار
نام علمی : Nucifraga Caryocatactes
نام انگلیسی: Nutcracker
نام فارسی: زاغ خالدار
![[تصویر: 240f3cef_a858_4a8e_8a07_8a194da2a2d4.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7404736448/240f3cef_a858_4a8e_8a07_8a194da2a2d4.jpg)
مشخصات ظاهری:
طول بدن 32 سانتیمتر به اندازه ی جی جاق ولی با دم کوتاهتر و منقار بزرگتر است برروی بدن خال های سفیدی دارد ولی از فاصله ی دور خاکستری تیره با بال های تیره تر دیده می شود در پرواز کمتر از جی جاق پیچ و تاب می خورد. زیردم کناره های انتهایی آن سفید ولی پرهای مرکزی دم تیره است.
![[تصویر: Nutcracker.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7404736662/Nutcracker.jpg)
صدا:
تکرار بلند کلماتی شبیه «آرررر» دارد-
![[تصویر: nutcracker_06a2051.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7404736983/nutcracker_06a2051.jpg)
زیستگاه :
عمدتا در جنگل های سوزنی برگ دیده می شود و در شمال ایران به صورت سرگردان دیده شده است.
![[تصویر: %D8%AA%D9%86%D9%85%D8%AA%D9%88.bmp]](http://s3.picofile.com/file/7404737090/%D8%AA%D9%86%D9%85%D8%AA%D9%88.bmp)
حفاظت:
باید از محل های تولید مثل این پرنده پس از شناسایی حفاظت کامل به عمل آید.
......................................................................................................................................................
زاغ گردن بور كه در پست 313 معرفي شده است
![[تصویر: Jackdaw.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7404741070/Jackdaw.jpg)
زاغ نوك زرد كه در پست 313 معرفي شده است
![[تصویر: 800px_Alpendohle.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7404741826/800px_Alpendohle.jpg)
زاغ نوك سرخ كه در پست 313 معرفي شده است
![[تصویر: Pyrrhocorax_pyrrhocorax.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7404742147/Pyrrhocorax_pyrrhocorax.jpg)
جي جاق كه در پست 293 معرفي شده است
![[تصویر: Jay.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7404742361/Jay.jpg)
.........................................................................................................................................................
قابل توجه بعضي دوستان اينكه هيچكدام از گونه هاي خانواده زاغيان حلال گوشت نبوده و خوردني نيستند در ضمن فقط يك گونه از آنها (زاغي ) مورد توجه براي شكار مي باشد .
RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - said - 2012-06-10 10:22 PM
با سلام . حيفم اومد اين عكس هاي زيباي عقاب سر طاس رو اينجا نزارم .
![[تصویر: Bald_Eagle_Images.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7405324943/Bald_Eagle_Images.jpg)
![[تصویر: Bald_Eagle_Images3.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7405325478/Bald_Eagle_Images3.jpg)
![[تصویر: Bald_Eagle_Nest.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7405325806/Bald_Eagle_Nest.jpg)
![[تصویر: eagle1001.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7405326127/eagle1001.jpg)
![[تصویر: eagle1012.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7405326341/eagle1012.jpg)
![[تصویر: eagle1010.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7405326555/eagle1010.jpg)
![[تصویر: eagle1047.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7405326876/eagle1047.jpg)
![[تصویر: Sherkan_le_Pygargue_a_Tete_Blanche_2.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7405327197/Sherkan_le_Pygargue_a_Tete_Blanche_2.jpg)
![[تصویر: Sherkan_le_Pygargue_a_Tete_Blanche_3.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7405327525/Sherkan_le_Pygargue_a_Tete_Blanche_3.jpg)
![[تصویر: 419px_Haliaeetus_leucocephalus_tree_USFWS.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7405324408/419px_Haliaeetus_leucocephalus_tree_USFWS.jpg)
RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - said - 2012-06-13 01:22 PM
با سلام . و اما گوزنهاي ايران .
![[تصویر: deer2.gif]](http://s3.picofile.com/file/7407468381/deer2.gif)
3 گونه گوزن زیر در كشور ما هنوز یافت می‌شود
1- گوزن معمولی یا مرال با نام علمی CERVUS ELAPHUS MARAL و یا RED REER كه اختصاصاً در محدوده‌های جنگلی شمال كشور زندگی می‌كند.
![[تصویر: jk_jjk%D9%85%D8%B1%D8%A7%D9%84.bmp]](http://s3.picofile.com/file/7407479672/jk_jjk%D9%85%D8%B1%D8%A7%D9%84.bmp)
2- شوكا (RED DEER) با نام علمی CAPREOLUS CAPREOLUS
كه علاوه بر یافت شدن در بیشتر مناطق زیستی گوزن معمولی در پاره‌ای نقاط جنگل‌های غرب كشور علی الخصوص منطقه بوزین و مره خیل كردستان زندگی می‌كند.
![[تصویر: 800px_Capreolus_capreolus_2_Jojo.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7407480321/800px_Capreolus_capreolus_2_Jojo.jpg)
3- گوزن زرد یا PERSIAN FALLOW DEER با نام علمی CERVUS DAMA MESOPOTAMICA كه به طور طبیعی فقط در دو نقطه نزدیك به هم در ایران زندگی می‌كرده ولی اكنون در چند نقطه از كشور مثل دشت ناز ساری – جزیره اشك در دریاچه ارومیه و ... زندگی می‌كند.
![[تصویر: %DA%AF%D9%88%D8%B2%D9%86_%D8%B2%D8%B1%D8...%DB%8C.bmp]](http://s3.picofile.com/file/7407580642/%DA%AF%D9%88%D8%B2%D9%86_%D8%B2%D8%B1%D8%AF_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C.bmp)
گوزن زرد در دنیا در 2 گونه یافت می‌شود:
گوزن زرد اروپایی با نام علمی CERVUS DAMA DAMA
گوزن زرد ایرانی با نام علمی CERVUS DAMA MESOPOTAMICA
می‌شود گفت گوزن زرد ایرانی یكی از انواع چهارپایان بسیار مقاوم است كه به خوبی می‌تواند خود را در شرایط مختلف زیست محیطی تطبیق دهد و حتی راز بقا و زنده ماندن این حیوان در مناطق بسیار بد آب و هوای دز و كرخه همین قدرت سازگاری اوست
مرال
نام علمی : Cervus elaphus maral
نام انگلیسی: Red deer
نام فارسی: مرال
![[تصویر: %D9%85%D8%B1%D8%A7.bmp]](http://s3.picofile.com/file/7407468709/%D9%85%D8%B1%D8%A7.bmp)
(ترکمنی: سوغُون)(ترکی: مارال)(کردی کرمانچی: سیغَر، گا)(مازندرانی: گاو، گاو کوهی، ورزا)
مشخصات:
جثه‌ای بزرگ و قوی با دست و پایی بلند دارد. موها کوتاه، به رنگ خاکستری تیره و در تابستان متمایل به قهوه‌ای اند. رنگ بچه‌هاقهوه‌ای متمایل به قرمز با خال‌های سفید است. ناحیه کفل برخلاف گوزن زرد که سفید است در مرال زرد است و تا بالای ران‌ها ادامه دارد. نرها شاخ‌های بلند با شاخک‌های نسبتاً منظمی دارند (بلندترین شاخ مشاهده شده 111 سانتیمتر طول داشته است. شاخ مرال ایرانی غالباّ در جلوی پیشانی دو شاخک به نام گرک‌کُش دارد). شاخ‌ها، همه ساله در اسفند تا اوایل فروردین می‌افتند. شاخ‌های جدید بلافاصله شروع به رویش می‌کند، در اواسط تابستان کامل و سفت می‌شود و پوشش مخملی آن که کاملاً خشکیده شده است و در اثر شاخ زدن به بوته‌ها و درخت‌ها از بین می‌رود. معمولاً همه ساله به تعداد شاخک‌ها و طول شاخ‌ها افزوده می‌شود و در هشت تا 10 سالگی به حداکثر می‌رسد ولی از ان به بعد همه ساله از طول شاخ‌ها و تعداد شاخک‌ها کاسته می‌شود. شکارچیان به شاخک «خال» می‌گویند مثلاً مرال 20 خال در هر دو شاخ مجموعاً 20 شاخک دارد. (بیشترین تعداد مشاهده شده در ایران 22 شاخک است) در سنین پیری شاخ‌ها کوتاه و گاهی بدون شاخکند و اصطلاحاً‌به آنها سیخو می‌گویند.
![[تصویر: %D9%85%D8%B1%D8%A7%D9%84.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7407584408/%D9%85%D8%B1%D8%A7%D9%84.jpg)
اندازه‌ها:
طول سروتنه 160 تا 250 سانتیمتر، دم 12 تا 15 سانتیمتر، ارتفاع 120 تا 150 سانتیمتر، وزن 100 تا 250 کیلوگرم.
زیستگاه:
منطقه خزری.
پراکندگی:
تمام مناطق جنگلی خزری. از آستارا تا پارک ملی گلستان. طبق اظهار نظر و افراد محلی واطلاعات ثبت نشده تا حدود 70 سال پیش این حیوان در جنگل‌های ارسباران واقع در آذربایجان شرقی و حدود 110 سال پیش در منطقه پاپی لرستان وجود داشته است.
![[تصویر: %D9%85%D8%B1%D8%A7%D9%84_%D9%85%D8%A7%D8%AF%D9%87.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7407584622/%D9%85%D8%B1%D8%A7%D9%84_%D9%85%D8%A7%D8%AF%D9%87.jpg)
پراکنش جهانی:
اروپا، شمال آفریقا، آسیا و آمیکا. زیرگونه مرال فقط در آسیای صغیر و قفقاز وجود دارد.
عادات: معمولاً شبگرد است. به صورت اجتماعی زندی می‌کند. ترکیب گله در فصول مختلف متفاوت است. معمولاً ماده‌ها، بچهها و نرهای نابالغ با هم و جدا از دستة نرهای مسن زندگی می‌کنند. گاهی ماده‌های پیر یا بدون بچه نیز با نرها مشاهده می‌شوند. نرهای پیر زندگی انفرادی را ترجیح می‌دهند. هر گروه دارای سلسله مراتبی است که به وسیله تهدید کردن، شاخ زدن، لگد زدن و تعقیب کردن مشخص می‌شود. حس شنوایی و بویایی قوی است. به خوبی شنا می‌کنند. در تابستان و به خصوص در فصل جفت‌گیری، مرال‌ها علاقه زیادی به مالیدن خود در لجن‌زارها دارند. معمولاً در اواخر غروب از جنگل خارج می‌شوند و تا اوایلصبح در زمین‌های باز چرا می‌کنند ولی روزها را در مناطق انبوه جنگلی به استراحت می‌پردازند.
غذا:
از علوفه، جوانه، برگ‌های جوان، قارچ و تمشک تغذیه می‌کند.
![[تصویر: %D9%85%D8%B1%D8%A7%D9%84_.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7407481070/%D9%85%D8%B1%D8%A7%D9%84_.jpg)
تولیدمثل:
معمولاً در اواسط شهریور ماه جفت‌گیری شروع می‌شود و تا اواسط مرماه ادامه می‌یابد. همه ساله در این فصل ماده‌ها در محل‌های مشخصی جمع می‌شوند، رها نیز محل عادی زندگی خود را ترک کرده و به ماده‌ها می‌پیوندند. در این زمان بین نرها جدال‌هایی برای تعیین قلمرو و تشکیل حرمسرا در می‌گیرد که با شاخ زدن، صدا دادن و پاشیدن ادرار همراه است. در این زمان مرال‌های نرِجوان و یا ضعیف به بیرون رانده می‌شوند. ولی آنها گاهی اوقات در اطراف حرمسرا مانده و مترصد فرصتی برای جدا کردن ماده و جفت‌گیری با آن هستند. نرهای غالب گاهی متجاوز از ده ماده را در اختیار می‌گیرند ولی به ندرت پدر بیش از چهار فرزند می‌شوند. در فصل جفت‌گیری در اکثر زیستگاه‌های مرال صدای نرها که به گاو بانگ معروف است شنیده می‌شود. شکارچیان با تقلید این صدا مرال‌های نر را به مبارزه می‌طلبند و از فاصله نزدیک آنها را شکار می‌کنند. در گذشته که در زیستگاه مرال ببر وجود داشت گاهی به جای مرال، ببر به سراغ شکارچیان می‌آمد. مرال‌ها معمولاً در مناطق باز جفت‌گیری می‌کنند. دوره آبستنی حدود 240 روز است. یک بچه می‌زاید که وزن آن 13 تا 18 کیلو است. بچهها بعد از تولد قادر به راه رفتن و دویدن هستند. ولی مادر معمولاً ترجیح می‌دهد آنها را به مدت دو تا سه هفته در بین علف‌های بلند مخفی کند. خال‌های سفید رنگ روی بدن بچهها، آنها را از دید طعمه‌گیرها مخفی می‌کند. بچهها تا یک سالگی وابسته به مادرند و حدود یک و نیم یک و نیم سالگی بالغ می‌شوند. معمولاً بیش از 50 درصد بچهها قبل از یک سالگی به علل مختلف تلف می‌شوند. طول عمر در اسارت حدود 25 سال است.
وضعیت فعلی:
دشمن طبیعی مهم آن پلنگ و گرگ است. همه ساله تعداد زیادی مرال توسط شکارچیان شکار می‌شوند، ولی به علت داشتن قدرت استتار خوب، حس شنوایی قوی و زندگی در مناطق صعب‌العبور جنگلی، در حال حاضر خطری جدی نسل این حیوان را تهدید نمی‌کند. اما با توجه به قطع بی‌رویه درختان جنگلی و تخریب زیستگاه احتمال دارد در آینده نه چندان دور نسل آن در معرض خطر انقراض قرار گیرد. بررسی‌های اخیر نشان می‌دهد که در حال حاضر در برخی از مناطق گیلان و مازندران تعداد مرال به شدت کاهش یافته است. در حال حاضر بیشترین تعداد مرال در در گلستانک واقع در منطقه حفاظت شده البرز مرکزی، سیاه استخر واقع در منطقه حفاظت شده دودانگه در مازندران و پارک ملی گلستان مشاهده می‌شود. به تازگی تعدادی مرال از پارک جنگلی قرق گرگان به محوطه محصوری در جنگل های آینه لو واقع در منطقه حفاظت شده ارسباران منتقل شد که تعداد آنها در حال افزایش است.
شوكا
نام علمی : Capreolus capreolus
نام انگلیسی: Roe deer
نام فارسی: شوکا
![[تصویر: shoka.bmp]](http://s3.picofile.com/file/7407477197/shoka.bmp)
(ترکمنی: شوکهِ)(ترکی: اِلیک)(کردی: فیله گَچَه، فیل گا)
مشخصات:
جثه به مراتب کوچکتر از مرال و تقریباً به اندازه آهو است. به علت بلندتر بودن پاها از دست‌ها، کمی قوزدار به نظر می‌رسد. دم بسیار کوتاه و نامشخص است. موهای تابستانی کوتاه و نرم به رنگ قهوه‌ای متمایل به قرمز، موهای زمستانی نسبتاً بلند و کلفت، به رنگ خاکستری‌آند، در این فصل رنگ کفل ها سفید است. شاخ‌ها ناصاف است. هر یک از شاخ‌ها در تمام دوران زندگی فقط سه شاخک دارد (در موارد نادری چهار یا پنج شاخک نیز مشاهده شده است). شاخ‌خا در اواسط پاییز می‌افتند. شاخ جدید که کرک‌دار است در طول زمستان رشد می‌کند و در فصل بهار کامل می‌شود. در نرهای یک ساله شاخ‌ها شاخک ندارد ولی در برخی یک شاخک مشاهده می‌شود.بیشترین رشد شاخ در سنین بین چهار تا هفت سالگی است.
![[تصویر: 7a8bc6d9_1689_429e_93cd_aa0437802aa3.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7407586234/7a8bc6d9_1689_429e_93cd_aa0437802aa3.jpg)
اندازه‌ها:
طول سرونته 95 تا 135 سانتیمتر، دم 2 تا 3 سانتیمتر، ارتفاع 65 تا 75 سانتیمتر، وزن 15 تا 30 کیلوگرم.
زیستگاه:
مناطق جنگلی با پوشش زیرین نسبتاً متراکم، جنگل‌های جوان، جنگل‌هایی بین دشت و مناطق کوهستانی (برخلاف مرال از جنگل‌های مناطق کوهستانی مرتفع دوری می‌کند).
![[تصویر: glpylj1jqoe7q7cl129.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7407586662/glpylj1jqoe7q7cl129.jpg)
پراکندگی:
تمام مناطق جنگلی خزری، جنگل‌های ارسباران در آذربایجان شرقی، جنگل‌های بلوط مناطق جوانمرود و اورامانات واقع در غرب کشور.
پراکنش جهانی: اروپا و آسیا.
عادات:
هم روز و هم شب فعال است. چرای اصلی اوایل صبح و غروب در فضای باز انجام می‌گیرد. معمولاً در بهار و تابستان به صورت انفرادی زندگی می‌کند. در این زمان هم نر و هم ماده برای خود قلمرویی ایجاد نموده و از آن دفاع می‌کنند، قلمرو حیوان به وسیله ادرار، مالیدن غده‌های صورت و شاخ زدن به گیاهان انجام می‌گیرد. شوکاها گاهی نیز به صورت زوج یا دسته‌های کوچک (در فصل زمستان) مشاهده می‌شوند. حس بویایی، شنوایی و بیانایی قوی است. به خوبی شنا می‌کنند. در محل زندگی خود اغلب بی‌حرکت هستند، به محض احساس خطر به صورت مخفی و با پرش‌های بلند فرار می‌کنند.
![[تصویر: 746roe_deer.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7407586769/746roe_deer.jpg)
غذا:
اغلب از علوفه، برگ‌ها و سرشاخه‌هاي درختان و نيز قارچ تغذيه مي‌كند. درموقع نوشيدن آب برخلاف ساير سم داران كه لب‌ها را روي آب قرار مي‌دهند، شوكا آب را مانند سگ، به وسيله زبان مي‌نوشد. شوكا چند نوع صدا دارد. در موقع احساس خطر شوكاها صدائي شبيه واق واق سگ مي‌دهند. در فصل جفت‌گيري و در زماني كه بچه‌دار هستند نيز صداي خاصي دارند.
![[تصویر: roe_deer.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7407586983/roe_deer.jpg)
توليد مثل:
مستي شوكا اغلب در اواخر تيرماه شروع مي‌شود و حدود يك ماه ادامه دارد. شوكا ينر برخلاف مرال حرمسرا ندارد و به نظر مي‌رسد فقط با يك ماه ادامه دارد. شوكاي نر برخلاف مرال حرمسرا ندارد و به نظر مي‌رسد فقط با يك ماده جفت‌گيري مي‌كند. در زمان جفت‌گيري شوكاي نر براي مدتي طولاني ماده را تعقيب مي‌نمايد. آثار لگدمال شدن گياهان به صورت دايره و يا 8 مشخص است كه آن دايره افسون‌گري (witch circle) مي‌گويند. شوكاها تأخير باوري (Delayedimplantation) دارند زيرا پس از جفت‌گيري، رشد سلول تخم حدود چهار ماه و نيم متوقف مي‌ماند، بنابراين آبستني حدود 10 ماه طول مي‌كشد. برخي از شوكاها نيز ممكن است در پاييز جفت‌گيري كنند كه در اين صورت تأخير باوري ندارند و مجموع آبستني آنها پنج ماه و نيم است. زايمان در اوايل بهار صورت مي‌گيرد. مادر بچه‌هايي را كه سال قبل متولد شده‌آند تعقيب نموده و آنها را از خانواده جديد مي‌راند. تعداد دو و به ندرت سه بچه مي‌زايد. بچهها داراي سه رديف طولي خال‌هاي سفيدند و در زمان تولد حدود يك و نيم كيلو وزن دارند. بچهها همزمان شير نمي‌خورند چون آنها 10 تا 20 متر با هم فاصله دارند. مادر بچهها را به مدت سه تا هفت روز در بين علف‌ها مخفي مي‌كند. حدود سه ماه شير مي‌خورند و در 14 ماهگي به سن بلوغ مي‌رسند. شوكاها حيواناتي بسيار حساس و مهاجم هستند. در منطقه سمسكنده، يك رإس شوكاي نر در محوطه نگهداري گوزنهاي زرد رها شده بود. در زماني كه براي گوزنها غذا ريخته مي‌شد اين شوكا به گوزنها كه از نظر جثه و شاخ چندين برابر او بودند حمله مي‌نمودند و اجازه نمي‌داد قبل از سير شدن او هيچيك از گوزنها به غذا نزديك شود. در حالت اسارت برخلاف اكثر جانوران عمر طولاني ندارد و معمولاً بيش از سه سال قادر به زندگي در باغ وحش‌ها نيستند ولي در طبيعت حدود 10 سال عمر مي‌كنند.
![[تصویر: h7xs6tx2eonv0r2s40b.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7407587090/h7xs6tx2eonv0r2s40b.jpg)
وضعيت فعلي:
دشمن طبيعي شوكا پلنگ، گرگ، شغال، گربه جنگلي و پرندگان شكاري است. به علت جثه كوچك‌شان در مناطق برف گير آسيب پذيرند. شكارچيان از طريق تقليد صداي شوكاها، (صدائي شبيه سوت، كه با گذاشتن دو برگ روي هم ايجاد مي‌كنند) باعث آمدن شوكاها به طرف صدا مي‌گردند و يا با ساختن كومه در محل آبشخورها آن را شكار مي‌كنند. با توجه به قطع بي‌رويه درختان جنگلي و تخريب زيستگاه احتمال دارد در آينده‌اي نه چندان دور نسل آن در معرض خطر انقراض قرار گيرد. تا سال 1387 چنين تصور مي‌شد كه نسل شوكا در جنگل‌هاي ارسباران در پنجاه سال پيش منقرض گرديده است. ولي مشاهده‌ي يك راس نوزاد شو كاويك راس شوكاي نر بالغ در منطقه ثابت نمود كه هنوز اين حيوان خجالتي در اين ناحيه از كشورمان به بقاء خود ادامه مي‌دهد.
گوزن زرد ايران
نام علمی : Dama dama mesopotamica,dama mesopotamica
نام انگلیسی: Persian falliow deer
نام فارسی: گوزن زرد ایرانی
![[تصویر: %D8%B2%D8%B1%D8%AF.bmp]](http://s3.picofile.com/file/7407469565/%D8%B2%D8%B1%D8%AF.bmp)
(خوزستان: یَحمور)
مشخصات:
جثه‌اش از مرال کوچکتر است. نرها شاخ‌های بلند و نسبتاً‌پهنی دارند. رشد شاخ‌ها از یک سالگی به بعد شروع می‌شود، ولی شاخک‌ها از دو سالگی ظاهر می‌گردد. در اوخر فصل زمستان شاخ‌ها می‌افتند و شاخ‌های جدید بلافاصله شروع به رشد می‌کنند ودر تابستان تکمیل می‌شوند (گوزن زرد اروپائی جثه کوچکتر، شاخ‌های پهن‌تر و موهای سیاه‌تری روی دم و دو طرف ران‌ها دارد). موها در فصل تابستان کوتاه است. رنگ پشت و پهلوها در این فصل زرد متمایل به قرمز و زیر بدنع کفل‌ها و دم سفید است، در قسمت پشت و پهلوها خال‌های سفید مشخصی دارد. در زمستان موها بلندتر و به رنگ خاکستری با خال‌های نامشخص است.
![[تصویر: %DA%AF%D9%88%D8%B2%D9%86_%D8%B2%D8%B1%D8...%D9%86.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7407588816/%DA%AF%D9%88%D8%B2%D9%86_%D8%B2%D8%B1%D8%AF_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86.jpg)
اندازه‌ها:
طول سروتنه 150 تا 200 سانتیمتر، دم 16 تا 20 سانتیمتر، ارتفاع 85 تا 110 سانتیمتر، وزن 50 تا 130 کیلوگرم.
زیستگاه:
جنگل های متراکم زاگرس و بیشه‌زارهای خوزستان.
پراکندگی:
در گذشته پراکندگی وسیعی از شمال افریقا تا عراق، ترکیه، ایران و داشته، ولی در حال حاضر نسل آن در تمام کشورها مذکور به جز ایران نابود شده است. در ایران این گوزن در مناطق جنگلی زاگرس و جنگل‌های گرمسیری خوزستان زندگی می‌کرد، ولی در حال حاضر پراکندگی طبیعی آن محدود به مناطق حفاظت شدة دز و کرخه در خوزستان است. عادات: معمولاً شبگرد است. صبح زود و اوایل غروب فعالیت بیشتری دارد. به صورت اجتماعی زندگی می‌کند. معمولاً ماده‌ها، بچهها، و نرهای نابالغ در گروه‌هایی جدا از دسته‌ی نرهای مسن مشاهده می‌شوند. حس بینایی قوی‌تر از مرال است. به خوبی شنا می‌کند. این گوزن بارها در حال شناور عبور از رودخانه دز مشاهده شده است. در پارک ملی دریاچه ارومیه تعدادی از گوزنها که در جزیره اشک رها سازی شده بودند حدود 700 متر فاصله این جزیره تا جزیره اسپیر و حدود دو کیلومتر فاصله با جزیره کبودان را شا کرده و در این جزایر ساکن شده‌اند. گوزن زرد در محیط‌های طبیعی بسیار محتاط ایت و به مجرد احساس خطر با خیزهای بلند فرار می‌کند. گاهی نیز در میان بوته‌ها و درختان مخفی می‌شود.
![[تصویر: 460566_orig.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7407611826/460566_orig.jpg)
غذا:
از علوفه، سرشاخه‌ها، و میوه‌ها تغذیه می‌کند.
تولیدمثل:
جفت‌گیری در پناهگاه حیات وحش دشت ناز از اواسط مرداد ماه و در جزیره اشک کمی دیرتر شروع می‌شود و تا حدود یک ماه ادامه دارد. در این فصل گردن نرها متورم و موهای اطراف آلت تناسلی از هم باز می‌شوند و بیم مرخت چدال‌هایی در می‌گیرد. نرها با صدائی که شبیه خرناسه انسان است قلمرو خود را مشخص می‌کنند. در پناهگاه حیات وحش دشت ناز در اکثر اوقات نرها با ژست‌های خاص و نشان دادن شاخ، سعی در اثبات برتری خود دارند ولی گاهی اوقات نرهای هم سن به جدال می‌پردازند. در دشت ناز که محدوده‌ی کوچکی است نرها حرمسرای مشخصی ندارند، معمولاً چند نر در مکان مناسبی جمع می‌شوند و هر کدام با ماده‌ای که در دسترس باشد جفت‌گیری می‌کنند ولی در جزیره اشک نرهای غالب معمولاً حرمسراهایی متشکل از دو تا سه ماده را تشکیل می‌دهند. در خوزستان بچهها در فروردین ماه متولد می‌شوند ولی در دشت نا زکه گوزنها تغذیه دستی می‌شوند زمان زایمان از اوایل فروردین شروع می‌شود و تا مرداد ماه ادامه می‌یابد. مدت آبستنی حدود هشت ماه است. یک و بندرت دو بچه می‌زاید. وزن بچهها در موقع تولد حدود چهار تا پنج کیلوگرم است. بچهها پس از تولد قادر به راه رفتن و دویدن هستند، ولی مادر در چندر روز اول آنها را در بین علف‌های بلند مخفی می‌کند. بچهها به علت هم‌رنگی با محیط، نداشتن بو و بی‌تحرکی، از دید حیوانات طعمه‌گیر مخفی می‌مانند. در یک و نیم سالگی بالغ می‌شوند. طول عمر حدود 16 سال است.
![[تصویر: 460557_orig.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7407611612/460557_orig.jpg)
وضعیت فعلی:
مهمترین دشمن طبیعی آن گرگ و گربه جنگلی است. در پناهگاه حیات وحش دشت ناز ساری تعداد سه رأس نوزاد گوزن زرد که در یک شب توسط گربه جنگلی خفه شده بودند مشاهده گردید. به علل مختلف نظیر تخریب زیستگاه و شکار بی‌رویه نسل گوزن زرد به شدت رو به کاهش گذاشته بود. به طوری که آن را حیوانی منقرض شده می‌پنداشتند ولی در سال 1334 معلوم شد که هنوز تعداد کمی از این گوزنها در جنگل‌های اطراف رودخانه‌های دز و کرخه خوزستان باقی مانده است. در سال 1337 تعداد دو رأس از این گوزنها به باغ وحش اُپِل در آلمان و در سال‌های 42 تا 1343 تعداد شش رأس به دشت ناز ساری منتقل شد. در نتیجه مراقبت‌های انجام شده تعداد گوزنها در دشت ناز افزایش یافت. از سال 1356 تا 1367 تعداد 127 رأس از این گوزنها توسط نگارنده و با همکاری مأمورین و کارشناسان سازمان حفاظت محیط زیست از مناطق دشت ناز و سمسکنده زنده‌گیری و به جزیره اشک، پناهگاه کرخه، زردلان کرمانشان، جزیره کبودان، جزایر کیش و لاوان انتقال یافتند. در سال‌های اخیر نیز تعدادی از گوزن‌های دشت ناز به مناطق محصور میانکتل در استان فارس و باغ شادی در استان یزد منتقل گردیدند. گوزن‌های رها شده در جزیره اشک به خوبی افزایش یافته‌اند طبق برآورد انجام شده در سال 1368 تعداد آنها به حدود 300 رأس افزایش یافته است در این سال نگارنده با همکاری کارکنان محیط زیست آذربایجان غربی و دانشجویان موفق شدیم نسبت به زنده‌گیری و انتقال تعدادی از این گوزنها به زیستگاه‌های اصلی واقع در زاگرس (ایلام 6 رأس، کردستان 6 رأس) و خوزستان (پناهگاه کرخه 10 رأس و 10 رأس، کردستان 6 رأس) و خوزستان (پناهگاه کرخه 10 رأس و 10 راس نیز از دشت ناز ساری) اقدام نمائیم. در زمستان این سال نیز تعداد 12 رأس گوزن زرد توسط زنده یاد هرمز اسدی و زنده یاد حبیب‌الله عباس پور از دشت ناز به منطقه حفاظت شده دنا منتقل گردیدند. در حال حاضر از وضیت گوزن‌های مناطق دز و کرخه و زردلان کرمانشاه اطلاعی در دست نیست.
RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - said - 2012-06-16 03:03 PM
با سلام . و اما گربه هاي وحشي و گونه هاي مختلف و پراكندگي آنها در ايران .
كه شامل :
1 - سياهگوش اوراسيايي .
2 - سياهگوش كاراكال .
3 - گربه پالاس .
4 - گربه جنگلي .
5 - گربه دشتي .
6 - گربه شني .
سياهگوش اوراسيايي
![[تصویر: 800px_Wiki_Lynx_lynx.png]](http://s3.picofile.com/file/7410345913/800px_Wiki_Lynx_lynx.png)
سیاه‌گوش اورآسیا (نام علمی: Lynx lynx) نوعی گربه‌سان بومی اروپا، سیبری، آسیای میانه و هیمالیا است که بزرگترین گونه در میان سیاه‌گوش‌ها به حساب می‌آید.
مشخصات جسمی
طول بدن سیاه‌گوش اورآسیا بین ۸۰ تا ۱۳۰ سانتیمتر، طول دم آن بین ۵ تا ۱۹ سانتیمتر و ارتفاع قامت آن از شانه به حدود ۷۰ سانتیمتر می‌رسد. رنگ آن نیز بین قهوه‌ای و خاکستری روشن به همراه خال‌های سیاه روی بدن است. گوش‌های مشکی بلند و کاکل‌دار و دو رشته ریش سیاه‌رنگ نیز در زیر گلو مشخصات دیگر این حیوان هستند. پنجه‌های پوست‌کلفتی نیز دارد که مانند کفش زمستانی در هنگام راه رفتن روی برف یاری‌اش می‌کنند.
تولید مثل
سیاه‌گوش‌های اورآسیا چند همسر هستند و در هر زایمان ۱ تا ۴ فرزند به‌دنیا می‌آورند. فصل تولد توله‌ها از اوایل زمستان و تا اواسط بهار است. چشم بچهها پس از ۱۰ تا ۱۷ روز باز می‌شود، بین ۲۵ تا ۲۸ روز پس از تولد قادر به راه رفتن هستند و تا حدود ۱ سالگی به مادر وابسته‌اند.
![[تصویر: 399px_Lynx_lynx_poing.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7410346341/399px_Lynx_lynx_poing.jpg)
رفتار
سیاه‌گوش‌ها بیشتر در هوای گرگ و میش هنگام طلوع و غروب خورشید فعالند. جانوران قلمروطلبی هستند. تراکم جمعیتی آنها وابسته به تعداد شکارهای موجود در منطقه است و در بهترین حالت به ۴۶ رأس در ۲۵۰ کیلومتر مربع می‌رسد.
طعمه
سیاه‌گوشی از زیرگونه بومی اسکاندیناوی
انواع جوندگان، خرگوش، گوسفند وحشی و انواع گوزن مهمترین منابع تغذیه سیاه‌گوش‌اند. آنها قادرند علفخوارانی تا ۴ برابر اندازهٔ خود (مانند گوزن شمالی) را شکار کنند. سیاه‌گوش اوراسیا تنها گونهٔ سیاه‌گوش است که بیشتر غذای آن از شکار سم‌داران تأمین می‌شود، هرچند در مناطقی که سم‌داران جمعیت کمتری دارند بیشتر به شکار جانوران کوچکتر می‌پردازد. در روسیه اروپایی و غرب سیبری که شوکا زندگی نمی‌کند، شکار اصلی وی خرگوش کوهی و سیاه‌خروس است. خرگوش‌ها و پرندگان در آسیای میانه هم که محیط خشک‌تر و کمتر جنگلی دارد از طعمه‌های مهم سیاه‌گوش به‌شمار می‌روند. اندازهٔ سم‌دارانی که شکار سیاه‌گوش می‌شوند از آهوی ختن ۱۵ کیلویی تا مرال ۲۲۰ کیلویی متغیر است، البته ترجیح غذایی او گونه‌های کوچکتر است.
![[تصویر: 800px_Luchs_Bayerischer_Wald.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7410346662/800px_Luchs_Bayerischer_Wald.jpg)
وضعیت کنونی
شکار بیش از اندازه، تخریب زیستگاه و کمبود غذا از مهمترین خطرات پیش روی این حیوان است که در فهرست سرخ اتحادیه بین‌المللی حفاظت از محیط زیست (خطرِ کمِ انقراض) قرار دارد. در اکثر نواحی اروپای غربی به جز چند منطقه حفاظت شده نسل آنان از بین رفته است. اما در سال‌های اخیر تعدادی سیاه‌گوش برای احیای نسل این حیوان در چندین کشور اروپایی مانند سوئیس، اسلوونی، ایتالیا، جمهوری چک، اتریش، آلمان و فرانسه رهاسازی شده‌اند.
بیشترین جمعیت این گونه در جنوب سیبری در شرق روسیه از رشته‌کوه اورال تا سواحل اقیانوس آرام سکونت دارد. جمعیت این گونه در روسیه ۳۰ تا ۳۵ هزار قلاده (۲۰۰۳) برآورد می‌شود. هرچند بخش بزرگی از زیستگاه این حیوان در چین قرار دارد ولی اطلاعات چندانی از وضعیت این گونه در چین در دست نیست و مقامات چینی جمعیت آن را رو به کاهش اعلام می‌کنند. حضور این حیوان در مغولستان داخلی چین قطعی نیست اما در کشور مغولستان جمعیت آن حدود ۱۰ هزار برآورد شده‌است.
جمعیت سیاه‌گوش در اروپا (به‌جز روسیه) حدود ۸ هزار قلاده برآورد می‌شود. سیاه‌گوش‌های مرکز و جنوب اروپا در گروه‌های کوچک و جداافتاده از یکدیگر به‌سر می‌برند. اما گروه‌های ساکن فنواسکاندیا (سوئد، نروژ و فنلاند) و کشورهای حوزه دریای بالتیک بزرگترند. در کل ۱۰ زیرجمعیت از سیاه‌گوش در اروپا حضور دارند.
در آسیا این حیوان در نواحی کوهستانی ایران، ترکیه، قفقاز جنوبی، ارمنستان، ترکستان جنوبی و آسیای میانه هم زندگی می‌کند. در ایران در نواحی جنگلی و بیشه‌ای و همچنین در کوهستانهای باز و صخره‌ای دیده می‌شود. پراکندگی آن از آذربایجان شروع می‌شود و در امتداد رشته‌کوه البرز ادامه یافته تا نواحی زنجان، قزوین، نزدیکی تهران و جنوب گرگان ادامه می‌یابد. در سال ۱۳۸۸ در پارک ملی تندوره در خراسان رضوی هم مشاهده شد که شرقی‌ترین مرز پراکندگی این گونه در ایران است.
![[تصویر: Animal_Rights_Watch_ARW_1_381.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7410346876/Animal_Rights_Watch_ARW_1_381.jpg)
ارتباط با انسان
سیاه‌گوش بسیار زود اهلی می‌شود و از همین رو در گذشته به شکل حیوانی دست‌آموز و کمکی برای شکار نگهداری می‌شد. حتی هنوز هم در برخی روستاها سیاه‌گوش در خانه‌ها نگهداری می‌کنند. این حیوان در کنار انسان همچون گربه خانگی بسیار بازیگوش است و در صورت داشتن جفت در اسارت هم زادوولد می‌کند.