+- انجمن تخصصی شکاروتیراندازی(بزرگترین مرجع اطلاعاتی تفنگ بادی،پی سی پی،تیراندازی ایرانیان)pcp.airrifle.airguns..تفنگ بادی،پنوماتیک، (http://www.iran-airrifle.com/forum)
+-- انجمن: جاذبه های طبیعی،حیات وحش و شکار (/forumdisplay.php?fid=21)
+--- انجمن: تصاویر شکار و تیراندازی (/forumdisplay.php?fid=23)
+--- موضوع: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران (/showthread.php?tid=752)
RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - said - 2012-05-30 11:10 AM
با سلام . ادامه معرفي خانواده جغدها .
جغد طلایی
نام علمی : Strix Butleri
نام انگلیسی: Humme's Tawny Owl
نام فارسی: جغد طلایی
![[تصویر: Strix_butleri.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7395256662/Strix_butleri.jpg)
مشخصات ظاهری:
این پرنده هماننند جغد جنگلی، کمرنگ، کوچک با چشمان زرد نارنجی دیده می شود که در مناطق بیابانی به سر می برد. سر نسبتا گرد و در پرواز شبیه جغد جنگلی است. صفحه ی صورت سفید چرکی با نوار تیره ای در وسط پیشانی، زیر تنه سفید نخودر با رنگ نامشخص گل اخرایی است (کهدر جغد جنگلی؛ به صورت فشرده،رگه های تیره ای دیده می شود). روتنه و بال ها شبیه جغد جنگلی است و روی دم و بالای ا« رگه ها یکمرنگ طلایی دیده می شود. این پرنده شب زی است.
![[تصویر: Hume_s_Tawny_Owl.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7395256983/Hume_s_Tawny_Owl.jpg)
صدا:
صدای این پرنده د رهنگام تعیین قلمرو شبیه«وهووو-وهو- وهو-هو-هو» است.
![[تصویر: humes_owl_shahar.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7395257204/humes_owl_shahar.jpg)
زیستگاه:
این پرنده در نواحی بیابانی صخره ای با شکاف ها و صخره های با فرسایش بادی، کناره ی خکی بیابان، چشمه ها و نواحی مسکونی به سر برده و در سوراخ ها یا شکاف صخره ها آشیانه می سازد. وضیعت آن در ایران ناشمخص بوده و احتمال می رود که به تعداد کم، در سواحل خلیج فارس و جنوب بلوچستان وجود داشته باشد.
![[تصویر: %D9%85%D9%86%D8%AA%D9%85%D8%AA.bmp]](http://s3.picofile.com/file/7395258488/%D9%85%D9%86%D8%AA%D9%85%D8%AA.bmp)
حفاظت:
ابتدا باید وضیعت پراکندگی این پرنده مشخص شود، تا براساس آن، مناطق تولید مثلش تحت حفاظت قرار گیرد.
RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - said - 2012-05-30 04:24 PM
جغد کوچک
نام علمی : Athene Noctua
نام انگلیسی: Little Owl
نام فارسی: جغد کوچک
![[تصویر: Athene_noctua.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7395554515/Athene_noctua.jpg)
مشخصات ظاهری: این پرنده، 22 سانتیمتر طول دارد و جغدی کوچک است. سرگرد، تارک صاف و پاهایش بلند است. در طول روز غالبا روی ساختمان ها و پایه ها ی برق و تلگراف، در فضای باز، می نشیند، تارک و پس سر، به صورت مشخصی، با خال های سفید و روتنه و بال ها با خال های سفید چرکی دیده می شود. همچنین، زیر تنه به شکل آشکاری با لکه های بزرگ تیره، به صورت راه راه طولی، مشاهده می شود. چشم ها زرد و حاشیه ی آن سفید است. برخلاف مرغ حق، که مستقیم پرواز می کند. به شکل شکاری، به صورت موجی ، بالا و پایین می رود( به تناوب با بال زدن سریع و بسته نگه داشتن آن). هنگام ترس، جمع شده و بدن را راست نگه می دارد. نوع کمرنگ آن با خال های سفید در سر و روتنه، اما زیر تنه ی کمتر خط دار دیده می شود. وجه تشخیص آن از جغد خالدار کوچک، خال های سینه و شکم عرضی است.
![[تصویر: spotted_owlet_nepal_2008.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7395555264/spotted_owlet_nepal_2008.jpg)
صدا:
صدای این پرنده در هنگام قلمرو خواهی، شبیه «کوووا- » که در انتها «کیو» شنیده می شود و در هنگام احساس خطر، یک سری نت، شبیه «کیپ- کیپ- کیپ» را تکرار می کند.
![[تصویر: Chouette_Vheveche.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7395554729/Chouette_Vheveche.jpg)
زیستگاه:
زیستگاه این پرنده متغیر است و در خرابه ها، کشتزارهای وسیع، زمین های بایر و سنگلاخی وشکاف درختان به سر برده و در سوراخ های ایجاد شده در زمین، دیوارها با سوراخ درختان آشیانه می سازد. در ایران، بومی و فراوان است.
![[تصویر: Little_owl.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7395555050/Little_owl.jpg)
حفاظت:
این پرنده، در حال حاضر، نیازی به برناه ی ویژه حفاظتی ندارد.
![[تصویر: Little_Owl_map.gif]](http://s3.picofile.com/file/7395555371/Little_Owl_map.gif)
RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - said - 2012-05-30 11:20 PM
جغد کوچک جنوبی (جغد خالدار)
نام علمی : Athene Brama
نام انگلیسی: Spotted Little Owl
نام فارسی: جغد کوچک جنوبی (جغد خالدار)
![[تصویر: 7071fc10_f144_4113_850a_32314ea55f0f.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7395890963/7071fc10_f144_4113_850a_32314ea55f0f.jpg)
مشخصات ظاهری:
این پرنده، 21 سانتیمتر طول دارد و از نظر شکلی ظاهر شبیه جغد کوچک است. روتنه خاکستری مایل ب قهوه ای ، تیره تر از جغد کوچک، با خال های سفید کوچک، صفحه ی صورت دودی با لکه ی سفید در بالا و پایین چشم ها، که تشکیل نوار ابرویی سفید سربی رنگ و پهنی را می دهد، دیده می شود. همچنین در تارک و پس سر خال های س فید ریزی به چشم می خورد ( در جغد کوچک این خال ها درشت ترند) و طوق سفید پهنی در قسمت جلوی گردن دارد که در حالت نشسته به خوبی مشخص است. زیر تنه خط دار با لکه های قهوه ای تیره ی عرضی دیده می شود. پرنده ی جوان بیشتر به رنگ قرمز قهوه ای با رگه های نامشخص زیرتنه است. پروازش موجی و مانند جغد کوچک بالا و پایین می رود در هوای گرم و میش جنب و جوش دارد اگرچه در روز نیز دیده می شود.
![[تصویر: Athene_brama.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7395891070/Athene_brama.jpg)
صدا:
این پرنده در هنگام تولید مثل بسیار پر سر و صداست و صدایش شبیه تکرار «کورک- کوورک- کوورک- » و مانند صدای گربه ها هنگام نزاع است.
![[تصویر: owl_wallpaper_9.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7395891391/owl_wallpaper_9.jpg)
زیستگاه:
زیستگاه این پرنده همانند جغد کوچک است، اما بیشتر د رباغ ها به سر می برد. در ایران، در مناطق جنوبی تا جنوب شرقی ایران دیده می شود.
![[تصویر: owl_wallpaper_15.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7395891505/owl_wallpaper_15.jpg)
حفاظت:
چنین به نظر می رسد که این پرنده، د رحال حاضر، نیازی به حفاظت ویژه ندارد. اگرچه بررسی جمعیت و پاکنش آن اهمیت بسزایی دارد.
![[تصویر: Spotted_Owlet.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7395891612/Spotted_Owlet.jpg)
![[تصویر: Spotted_Little_Owl_map.gif]](http://s3.picofile.com/file/7395891933/Spotted_Little_Owl_map.gif)
RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - said - 2012-05-31 12:48 AM
با سلا . جغد گوش دراز يا شاخدار يكي ديگر از گونه هاي خانواده جغدها مي باشد .
جغد شاخدار
نام انگلیسی : Long-eared Owl
فرانسوی : Hibou moyen-duc
نام علمی (لاتین) : Asio otus
![[تصویر: Owl_wiht_Horns.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7395949565/Owl_wiht_Horns.jpg)
چطور پیدایش کنیم :
اندازه جغد شاخدار (گوش دراز) 35 سانتی.متر است ؛ تنها جغدی است، با اندازه متوسط که گوشپرهای درازی دارد .
درحالت نشسته با واسطه گوشپرهای بلندش به آسانی قابل شناسایی است.
گاهی اوقات هنگام استراحت گوشپرهایش را جمع می کند.
سطح پشتی آن پر از لکه.ها و خال.های نخودی و قهوه.ای مایل به خاکستری ، و سطح شکمی آن نخودی رنگ با رگه.های تیره وراه.های عرضی ظریف است . از جغد جنگلی به وسیله سر زاویه.دار ، گوشپرهای بلند و بدن لاغرتر و چشم.های زرد نارنجی ( نه سیاه ) مشخص می شود .
زیر تنه اش خط دار و زیر بال ها نخودی با رگه های قهوه ای تیره است.
در پرواز بال.ها و دمش در مقایسه با جغد جنگلی بلند.تر می نماید . بال.زدنش پردامنه و پیچ و تاب دارد، و بر روی جبهه های هوا سر می خورد.
تفاوتش با جغد جنگلی در هنگام پرواز است، که در این حالت، بال ها بلندتر و خم بال ها کمتر است. همچنین لکه تیره رنگی روی خم بال ها و قاعده شاهپرها، به رنگ قهوه ای نارنجی دیده می شود.
روزها در انبوه شاخ و برگ درختان استراحت می کند یا به.طور قائم و نزدیک به تنه درخت روی شاخه.ها می نشیند .
معمولا درخت های سوزنی برگ را انتخاب می کند.
از پستانداران کوچک ، پرندگان و حشرات تغذیه می کند .
در بعضی نقاط هنگام پاییز یا زمستان ، به صورت دسته.های کوچکی گرد هم به استراحت می پرازند .
جغد تالابی از جغد شاخ دار (گوش دراز) پرجثه.تر و گوشپرهایش خیلی کوتاه.تر می باشد، به واسطه شکل سر از جغد تالابای تمیز داده می شود.
![[تصویر: 800px_Long_eared_Owl_Mindaugas_Urbonas_1.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7395949779/800px_Long_eared_Owl_Mindaugas_Urbonas_1.jpg)
![[تصویر: Asio_otus.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7395949886/Asio_otus.jpg)
صدای پرنده:
صدای جغد شاخ دار، هنگام تعیین قلمرو تکرار "هوو، hooo" است و در سایر مواقع، دو سیلابی و شبیه "که ویک- که ویک، kwik-kwik" شنیده می شود.
![[تصویر: Hibou_moyen_duc.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7395950000/Hibou_moyen_duc.jpg)
زیستگاه :
بیشتر در مناطق جنگلی دیده می شود . در آشیانه های متروک و گاهی روی زمین تخم.گذاری می کند .
![[تصویر: Long_eared_Owl.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7395950107/Long_eared_Owl.jpg)
پراکندگی :
جغد شاخ دار (گوش دراز) از جمله پرندگانی.ست که در گذشته زمستان.ها از پراکندگی نسبتا فراوانی برخوردار بوده و احتمال آن می رفته که به تعداد خیلی کم در جنگل های شمال ایران زادوولد کند و اما در حال حاضر اطلاع دقیق و درستی از وضعیت زادآوری و پراکندگی آن در دست نیست .
به صورت مهاجر در نواحی شمال شرق به سمت جنوب تا حدود مرکز فارس دیده شده است.
![[تصویر: long_eared_owl1.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7395950321/long_eared_owl1.jpg)
حفاظت:
هنوز برنامه حفاظتی خاصی برای جغد شاخ دار در نظر گرفته نشده است. اما وضعیت پراکندگی و تولید مثل آن نیاز به بررسی دارد
![[تصویر: Long_eared_Owl_fly.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7395950535/Long_eared_Owl_fly.jpg)
![[تصویر: Long_eared_Owl_map.gif]](http://s3.picofile.com/file/7395950642/Long_eared_Owl_map.gif)
RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - said - 2012-05-31 09:14 AM
با سلام . از ديگر گونه هاي خانواده جغد ، جغد ماهيخوار است .
جغد ماهی خوار
نام علمی : Ketupa Zwylonensis
نام انگلیسی: Brown Fish Owl
نام فارسی: جغد ماهی خوار
![[تصویر: Ketupa_zeylonensis.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7396085371/Ketupa_zeylonensis.jpg)
مشخصات ظاهری: این پرنده، 55 سانتیمتر طول دارد و گوشپرهایش بزرگ و افقی است. شبیه شاه بوف است و این تفاوت که سرش صاف تر و پرهایش زبرتر است. اغلب گوشپرهایش ، به حالت آویخته و صفحه ی صورتش به رنگ قهوه ای کدر است، که حدود آن، کاملا مشخص نیست. پر و بال شل و روتنه قهوه ای با نقطه های سیاه است و لکه های نخودی با قهوه ای روی حاشیه ی بال ها و شانه هایش دیده می شود. همچنین عنبیه زرد روشن، گلو سفید و پاهایش بدون پر است. این پرنده اساسا ا زماهی تغذیه می کند.
![[تصویر: Brown_fish_Owl.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7396085478/Brown_fish_Owl.jpg)
صدا:
صدای این پرنده بلند و شبیه« کو،کو، کو، کو،کو،» شنیده می شود.
![[تصویر: Brown_Fish_Owl_Ketupa_zelolensis.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7396085585/Brown_Fish_Owl_Ketupa_zelolensis.jpg)
زیستگاه:
این پرنده در نزدیکی آب، سواحل دریا، جنگل های پست کنار رودخانه و جویبارها به سر برده و در میان سنگ ها، سوراخ درختان و لانه های متروک آشیان می سازد. در ایران، در اطراف بندرعباس دیده می شود.
![[تصویر: 360ad17d_74ac_4e3d_9967_a01b797a22cb.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7396085799/360ad17d_74ac_4e3d_9967_a01b797a22cb.jpg)
حفاظت:
این پرنده بندرت در جنوب غربی سواحل خلیج فارس دیده می شود. بنابراین حفاظت از مناطق تولید مثلش اهمیت بسزایی دارد.
![[تصویر: Brown_fish_Owl_map.gif]](http://s3.picofile.com/file/7396085913/Brown_fish_Owl_map.gif)
RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - said - 2012-05-31 12:09 PM
با سلام . آخرين گونه از خانواده جغدها ، شاه بوف مي باشد .
شاه بوف
نام علمی : Bubo Bubo
نام انگلیسی: Eagle Owl
نام فارسی: شاه بوف
![[تصویر: 5t7s9ri3hwy8gqarfp0k.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7396258602/5t7s9ri3hwy8gqarfp0k.jpg)
مشخصات ظاهری:
شاه‌بوف (Bubo bubo) پرنده‌ای از خانواده جغد، بزرگترین نوع جغد و دو برابر جغد گوش‌دراز است. شاه‌بوف در حدود ۶۶ تا ۷۰ سانتیمتر طول دارد. گوشپرهایش بلند است، که درهنگام استراحت به صورت آویخته دیده می شود. بسیار بزرگتر از جغد ماهیخوار بوده و در اغلب مناطق شمالی ایران دیده می شود. پر و بالش قهوه ای تیره، بدن و سینه به رنگ زرد مایل به قهوه ای پر رنگ به شکل رگه های پهن طولی، چشم ها درشت و نارنجی، با رگه های پهن سینه، که در زیر تنه ی نازکتر شده، و پاهای پوشیده از پرهای نخودی تیره ی دیده می شود. اوایل صبح و هنگام غروب به شکار پرداخته و طعمه های بزرگ تا اندازه ی خرگوش را شکار می کند. روی درخت به طور قائم می نشیند و بیشتر تک زی است. هر چه به سوی جنوبف یعنی نواحی غربی، پیش برویم این پرنده را کمرنگ تر می بینیم.
![[تصویر: 800px_Bubo_bubo.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7396259030/800px_Bubo_bubo.jpg)
![[تصویر: 380695034_ZUpBS_M.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7396259244/380695034_ZUpBS_M.jpg)
صدا:
پرنده ی نر در هنگام قلمرو خواهی ، صدایی شبیه «هو » یا «هو-و»دارد که دائم آن را تکرار می کند.
![[تصویر: Bubo_bubo.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7396259351/Bubo_bubo.jpg)
زیستگاه:
این پرنده در نواحی کوهستانی، استپ ها، مناطق صخره ای و سنگ های بیرون زده به سر برده و در لبه ی صخره ها وشکاف ها یا لانه های متروکه، آشیانه می سازد در ایران بومی و نسبتا فراوان است.
![[تصویر: Eagle_Owl.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7396259565/Eagle_Owl.jpg)
حفاظت:
در سال های اخیر جمعیت این پرنده به سبب تخریب زیستگاه هایش کاهش چشمگیری داشته است. بنابراین، حفاظت ا زمحل های تولید مثلش از اهمیت بسزایی برخوردارداست.
![[تصویر: eurasian_eagle_owl.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7396259779/eurasian_eagle_owl.jpg)
![[تصویر: Hibou_grand_duc.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7396259993/Hibou_grand_duc.jpg)
![[تصویر: IMG_2841.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7396260000/IMG_2841.jpg)
![[تصویر: IMG_3438_1100.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7396260214/IMG_3438_1100.jpg)
![[تصویر: owl_close_up.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7396261498/owl_close_up.jpg)
![[تصویر: zbzqd4psbs5ebbselhm.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7396261612/zbzqd4psbs5ebbselhm.jpg)
![[تصویر: Eagle_Owl_map.gif]](http://s3.picofile.com/file/7396262254/Eagle_Owl_map.gif)
RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - said - 2012-06-02 12:31 PM
با سلام . آخرين گروه از پرندگان شكاري خانواده كركس ها مي باشند .
کرکس (دال)
نام علمی : Gyps Fulvus
نام انگلیسی: Griffon Vulture
نام فارسی: کرکس (دال)
![[تصویر: Vautour_fauve.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7397903010/Vautour_fauve.jpg)
مشخصات ظاهری: این پرنده، 95 تا 105 سانتی متر طول دارد و چثه اش بزرگ و نسبتا سنگین است. بال هایی پهن و بزرگ دارد و در پرواز شاهپرهایش گسترده است. دم مستطیل شکل و بسیار کوتاه به رنگ تیره و سر و گردنش تنها دارای کرک پرهای ریز و سفید چرکی است که به شنل نخودی کمرنگی در سینه ی منتهی می شود. زیر تنه قهوه ای کمرنگ؛ شاهپرهای اولیه و ثانویه قهوه ای تیره، روتنه و پیش بال ها قهوه ای کمرنگ وشاهپرها و دمش قهوه ای تیره است . پرنده ی نابالغ تیره تر و کرکی تر است. این پرنده در هنگام تغذیه از لاشه ی حیوانات و هنگام استراحت به صورت اجتماعی دیده می شود.
![[تصویر: 5_%D8%AF%D8%A7%D9%84_1.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7397903438/5_%D8%AF%D8%A7%D9%84_1.jpg)
صدا:
صدای این پرنده در هنگام تولید مثل سوت مانند اما به صورت غرغر شنیده می شود.
![[تصویر: 213869_zF1ZwLyg.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7397903866/213869_zF1ZwLyg.jpg)
زیستگاه:
این پرنده در نواحی کوهستانی به سر برده و در قله ی کوه ها و پرتگاه ها تولید مثل می کند. در ایران بومی است و در اغلب مناطق کوهستانی به چشم می خورد.
![[تصویر: c9b8d6b6_07c3_4839_afed_ca90b9eba823.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7397904187/c9b8d6b6_07c3_4839_afed_ca90b9eba823.jpg)
حفاظت:
چنین به نظر می رسد که این پرنده در حال حاضر، نیازی به برنامه ریزی ویژه ندارد اما از محل های تولید مثل آن در دریاچه ی ارومیه و منطقه ی ارسباران باید حفاظت شود.
![[تصویر: Griffon_Vultura.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7397904294/Griffon_Vultura.jpg)
![[تصویر: Griffon_Vultura_map.gif]](http://s3.picofile.com/file/7397904729/Griffon_Vultura_map.gif)
..................................................................................................................................................................
کرکس پشت سفید (دال پشت سفید)
نام علمی : Gyps Bengalensis
نام انگلیسی: Indian white backed Vulture
نام فارسی: کرکس پشت سفید (دال پشت سفید)
![[تصویر: 8a84c8ce_beec_49e2_b9e2_0e81f4ee5dbf.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7397910535/8a84c8ce_beec_49e2_b9e2_0e81f4ee5dbf.jpg)
مشخصات ظاهری:
این پرنده؛ 87 سانتی متر طول دارد. شبیه کرکس و کوچکتر از آن است. قسمت پایین بال ها و پشت سفید رنگ و پرهای پروازش تیره است. زیر تنه بسیار تیره تر از کرکس است که لکه ی سفیدی در پشت و دمگاهش دیده می شود وبقیه ی روتنه ثهوه ای مایل هب سیاه است. سر و گردن خاکستری و پوشپرهای زیر دم و ران هایش سفید است. جوان ها فاقد رنگ سفید دمگاه و پوشپرهای پایین بال اند. پرهای پوششی روی بال های این پرنده قهوه ای و در پرنده ی نابالغ نوارهای کرم رنگی در میانه ی پایین بال ها مشاهده می شود. این پرنده اجتماعی است واغلب اجازه ی نزدیک شدن را به انسان می دهد.
![[تصویر: Pseudogyps_bengalensis.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7397910642/Pseudogyps_bengalensis.jpg)
صدا:
صدای این پرنده در هنگام تولید مثل هیس مانند شنیده می شود.
![[تصویر: swbvulture1.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7397910856/swbvulture1.jpg)
زیستگاه:
این پرنده در مناطق باز، با درخت های پراکنده، و اراضی کشاورزی اطراف روستاها به سر می برد. در ایران، به تعداد اندک، دیده می شود.
![[تصویر: White_blacked_Vulture.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7397911284/White_blacked_Vulture.jpg)
![[تصویر: White_blacked_Vultura_map.gif]](http://s3.picofile.com/file/7397911498/White_blacked_Vultura_map.gif)
حفاظت:
چنین به نظر می رسد که این پرنده، در حال حاضرنیازی به برنامه ریزی ویژه یندارد، اگرچه شناخت جمعیت و پراکندگی آن ضرورت تام دارد.
..............................................................................................................................................................
کرکس سیاه (دال سیاه)
نام علمی : Aegypius Monachus
نام انگلیسی: Black Vulture
نام فارسی: کرکس سیاه (دال سیاه)
![[تصویر: 5_%D8%AF%D8%A7%D9%84_%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D9%871.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7397913010/5_%D8%AF%D8%A7%D9%84_%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D9%871.jpg)
مشخصات ظاهری: این پرنده، 99 تا 107 سانتی متر طول دارد. جثه اش بسیار بزرگ و از نظر اندازه و شکل شبیه کرکس است. با این تفاوت ، که پرو بالش کاملا سیاه و دمش سه گوش و بلندتر است. از فاصله بسیار دور شبیه عقاب دریایی می نماید و شاهپرهایش اندکی روشن تر از رنگ بدن به نظر می رسد. پوست سر و گردن لخت و بدون پر این پرنده آبی مایل به خاکستری است و در اطراف گردنش یک شنل قهوه ای رنگ مشاهده می شود.
![[تصویر: 460px_Aegypius_monachus.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7397913331/460px_Aegypius_monachus.jpg)
صدا:
این پرنده معمولا ساکت است.
![[تصویر: Aegypius_monachus.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7397914187/Aegypius_monachus.jpg)
زیستگاه:
این پرنده در مناطق گوناگون، بخصوص در کوهستان ها و دشت های دور افتاده، به سر برده و روی درخت ها، لبه ی پرتگاه ها و روی صخره های مرتفع آشیانه می سازد و بومی است. در ایران، به تعداد اندک، در اغلب نقاط دیده می شود.
![[تصویر: Black_vulture.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7397914515/Black_vulture.jpg)
حفاظت:
اگرچه جمعیت این پرنده اندک است که، درحال حاضر، نیازی به حفاظت ویژه ندارد، اما در صورت مشخص شدن محل تولید مثل آن باید باجدیت آنجا را حفاظت کرد.
![[تصویر: Black_vulture_map.gif]](http://s3.picofile.com/file/7397914622/Black_vulture_map.gif)
.................................................................................................................................................................
كركس ( كركس مصري )
![[تصویر: Male_Female_Egyptian_vulture.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7397916983/Male_Female_Egyptian_vulture.jpg)
![[تصویر: Egyptian_vulture_map.gif]](http://s3.picofile.com/file/7397918488/Egyptian_vulture_map.gif)
اين پرنده در پست شماره 328 معرفي شده
.............................................................................................................................................................
هما
![[تصویر: Lammergeier.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7397920000/Lammergeier.jpg)
![[تصویر: Bearded_Vulture_map.gif]](http://s3.picofile.com/file/7397920321/Bearded_Vulture_map.gif)
اين پرنده در پست شماره 240 معرفي شده
RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - said - 2012-06-06 02:11 PM
با سلام و با تشكر از آقاي كرمي كه در پست شماره 396 به معرفي گونه اي از قوچ و ميش ايران پرداختند .
نژادهای قوچ و میش وحشی در ایران
قوچها نیز مانند کل و بزکوهی و آهو از خانواده گاوسانان BORIDAE و راسته زوج سمان می باشند. این پستانداران معدۀ چهار قسمتی داشته و شاخ آنها نیز از دو قسمت غلاف خارجی و قسمت میانی، که از رشد قسمتی از استخوان سر بوجود آمده تشکیل شده است. شاخ در این خانواده دائمی است و در طول زندگی حیوان به تدریج رشد می کند. طول عمر قوچ و میش 12 سال می باشد.
اجداد گوسفند اهلي
قوچ و میش یا گوسفند وحشی از اجداد گوسفندهای اهلی هستند و می‌توانند با آنها جفتگیری کنند. هزاران سال پیش تعدادی قوچ و میش به‌دست انسان‌ها رام شدند و گوسفندهای اهلی به‌وجود آمدند.
مهاجرت‌های ارتفاعی
مهاجرت ارتفاعی بدین معناست که گوسفند وحشی در فصل بهار در ارتفاعات بالاتر دیده می‌شوند که شاید به دلیل آغاز رویش بهاره‌ی علف‌ها در ارتفاعات باشد. آنها تابستان را هم در همان ارتفاعات بالا می‌گذرانند. گله‌ها برای دوری از گرمای تابستان، دامنه‌های شمالی با شیب ملایم را برای استراحت انتخاب می‌کنند تا علاوه بر استفاده از خنکی دامنه‌ی شمالی، از حشره‌های موذی هم در امان باشند. با آغاز پاییز و زمستان، گله‌های گوسفند وحشی به مناطق کم‌ارتفاع‌تر و دره‌ها و گودی‌ها پناه می‌آورند. زیرا با آغاز فصل سرما، نیاز به آب کمتر می‌شود. به‌علاوه، علف‌ها بیشتر در گودی‌ها و مناطق کم‌ارتفاع رشد می‌کنند. آنها در این مهاجرت‌ها، مسیرهایی سنتی دارند.
ساختار اجتماعی
گوسفند وحشی به صورت گروهی زندگی می‌کند. معمولاً میش‌ها، بره‌ها و نرهای جوان با هم و جدا از گله‌های مسن‌تر مشاهده می‌شوند. نرها از ۳ تا ۴ سالگی از گله‌‌ی ماده‌ها و بره‌ها جدا می‌شوند و در گروه‌های جداگانه‌ای زندگی می‌کنند. بنابراین، جدایی نرها از ماده‌ها، پدیده‌ای مرتبط با سن و تدریجی است. به‌طور معمول، گله‌ها در طول فصل جفتگیری مخلوط می‌شوند و بعد از آن، قوچها گله‌های ماده‌ها، بره‌ها و جوان‌های نابالغ را ترک می‌کنند
گرچه تقسيم بندي واحد و صددرصدي وجود ندارد ولي به طور کلی چهارگونه قوچ در نقاط مختلف ایران پراکنده اند که عبارتند از: قوچ البرز، قوچ ارمنی، قوچ اوریال و قوچ لارستان.
قوچ البرز مرکزی، قوچ وحشی شمال مرکزی ایران است. مشخص ترین نمونه قوچ البرز مرکزی در اطراف تهران وجود دارد، ولی در تپه ها و کوههای کویری جنوب البرز نیز دیده می شود. از نظر ظاهری این قوچ حدفاصلی است بین قوچ ارمنی و قوچ اوریال.
قوچ اوریال یک نوع قوچ وحشی است که در شمال شرق ایران زندگی می کند قوچ اوریال در دشتها و دامنه های دارای شیب تند دیده نمی شود. اما در تپه ماهورها و دامنه هائی با شیب ملایم به وفور وجود دارد. قوچ اوریال به راحتی نمی تواند از صخره ها و پرتگاهها به بالا رود.
قوچ ارمنی در شمال غرب ایران، ارمنستان و ترکیه پراکنده می باشد. این قوچ در کوهها و تپه ماهورهای شمال غرب ایران تا حوالی شمال زنجان دیده می شود.
قوچ لارستان نمونه مشخص قوچهای جنوب ایران است. و در استانهای فارس و کرمان فراوانند. از نظر جثه کوچکترین نژاد قوچ در ایران است. و فرم شاخ آن شباهت زیادی به شاخ قوچ اوریال دارد.
وزن قوچ ها به حدود 70 تا 80 کیلوگرم ووزن میش ها تا حدود 40 کیلو گرم می رسد.قوچ اوریال با شاخ پیچیده به سمت جلو وریش سفید بلند که از دو طرف صورت شرع شده تا زیر گردن به جلوی سینه منتهی می گردد،در ردیف زیباترین قوچ های جهان به شمار می روند.خالص ترین این نژاد در شمال شرقی ایران(دره گزه،قوچان،بجنورد تا حدود گرگان وشاهرود) وجود دارد.
از مهاجرت قوچ ومیش ها از شمال به طرف مرکز وهمچنین از مرکز وهمچنین از مرکز به سوی شرق،قوچ ومیش هایی به وجود آمده است که از نظر شکل ظاهری ویژگی هایی از هر دو نوع قوچ را در بردارند که اصطلاحا به آنها قوچ مورچه می گویند وبیشتر در منطق فیروز کوه ،پرور،سمنان ودامغان مشاهده می شوند.مقایسه قوچ اوریال خالص به قوچ مورچه عبارتست از:قوچ اوریال خالص از منطقه بجنورد،دره گزه وقوچان که وزنش حدود 80 کیلو گرم وطول شاخش نزدیک 113 سانتی متر است.این طول شاخ تا کنون در ایران رکورد بوده است.قوچ اوریال از منطقه شاهرود،گرگان،وزنش در حدود 70 تا 75 کیلوگرم وطول شاخش به حدود 100 سانتی متر می رسد.قوچ مورچه در منطقه سمنان،فیروزکوه ودامغان به حدود 60 کیلو گرم وزنش وطول شاخش 93 ساننتی متر بالغ می شود.
خصوصیات ظاهری، اندازه و وزن قوچ البرز مرکزی، اوریال و ارمنی
![[تصویر: %D9%82%D9%88%DA%86_%D8%A7%D9%88%D8%B1%DB...%D9%84.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7401436127/%D9%82%D9%88%DA%86_%D8%A7%D9%88%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D9%84.jpg)
قوچ البرز از نظر ظاهری این قوچ حدفاصلی است بین قوچ ارمنی در شمالغرب و قوچ اوریال در شمالشرق. موهای سفیدی در گلوگاه دارد که کوتاهتر از موهای گلوگاه اوریال است. این موها کمی پائینتر در جلو سینه سیاهرنگ می شود. شاخها در این گونه قوچ ابتدا به طرفین بدن باز شده و بعد به طرف پائین می پیچند. طول شاخ این قوچ گاهی به بیش از 90 سانتیمتر می رسد. طول بدن قوچهای بالغ 130- 110 سانتیمتر می باشد. شاخ در قوچها دائمی است و هر سال بر طول آن افزوده می شود. وزن بدن قوچهای البرز حدود 70- 65 کیلوگرم و میش ها (ماده ها) حدود 45 کیلوگرم است. بچه (بره) این قوچ و میش ها در بدو تولد وزنی حدود 2 کیلوگرم دارند، که در سال اول زندگی به وزنی حدود 60- 55 درصد وزن نهائی خود می رسند. قوچ و میش ها در سن 4 سالگی به حدا اعلاء وزن خود می رسند و از این سن به بعد تغییرات وزنی نامحسوس و بسیارکم می باشد.
وزن قوچ اوریال که در شمال شرق ایران پراکنده است از وزن قوچ البرزی بیشتر و قابل ملاحظه می باشد. قوچهای اوریال دارای وزن بین 85- 75 کیلوگرم و ماده ها حدود 55-50 کیلوگرم می باشند. ارتفاع شانه در نرهای بالغ اوریال به یک متر می رسد. شاخها نیز در قوچ اوریال قطور و بلند و نوک آن به طرف پائین و جلو پیچیده و طولش گاهی به 115 سانتیمتر می رسد.
تفاوت در فرم شاخ قوچ ارمنی با سایر قوچها آن است که مقطع عرضی شاخ گرد بوده و طول آن گاهی به بیش از 90 سانتیمتر می رسد. پیچش شاخها به سمت پشت گردن است. قوچهای ارمنی دارای موهای بلند و سفید سیاه و زیرگلو نبوده ولی در عوض موهای سیاهی در سینه اش دیده می شود. در زمستان موهای بدن قوچ ارمنی در پهلوها وروی دنده ها به رنگ سفید یا خاکستری درمی آید. وزن قوچ ارمنی تقریباً مشابه وزن قوچ و میش البرز می باشد.
زمان تولید مثل و زاد و ولد قوچ و میش ها در ایران از اواخر آبان تا اواسط آذر میباشد. نرهای بزرگتر با دنبال کردن ماده ها و خسته نمودن آنها اقدام به جفتگیری می نمایند. در بیشتر طول سال نرها و ماده ها از هم جدا هسند، در زمان جفتگیری گله های بزرگ نر از هم پاشیده می شود و هر نر چند ماده و بره را در منطقه ای تحت کنترل خود نگه می دارد. در این فصل بین نرهای هم سن مبارزه های فراوان درمی گیرد. نرهای جوان به ندرت به مبارزه نرهای مسن تر می پردازند. بزرگی شاخ تعیین کننده نتیجه مبارزه است.
در فصل بهار ماده ها از گله جدا شده و برای زایمان به جای امن تر می روند.
ماده ها معمولاً در سن دو سالگی بره می زایند. اما در بهترین شرایط محیطی ممکن است گاهی در نخستین سال نیز زایمان انجام گیرد.
تعداد نوزادان در هر زایمان، که در اواخر فروردین و اردیبهشت صورت می گیرد یک تا سه بره و معمولاً دوقلو می باشد. نرها باهم گله های بزرگی تشکیل داده و تا آغاز فصل جفتگیری بعدی همچنان باهم زندگی می کنند.
دورۀ بارداری در میش ها 5 ماه می باشد. پس از تولد بره ها، تا سن سه ماهگی از شیر مادر تغذیه می نمایند. بره ها در بدو تولد حدود 5/1-1 کیلوگرم وزن دارند.
به ازاء هر 7 رأس میش، یک رأس قوچ می بایست جهت جفتگیری در گله وجود داشته باشد. خاطرنشان می سازد سن قوچها را از روی خطهای تیره مشخص روی شاخها و شمارش آنها محاسبه می نمایند. هر خط نشان دهنده یکسال سن می باشد.
نژادهای گوسفند وحشی در ایران
نژادهای گوناگونی از قوچ و میش در ایران زندگی می‌کنند که هم از نظر ظاهری و هم از نظر تعداد کروموزوم‌ها، با هم تفاوت دارند. این نژادها عبارت‌اند از:
قوچ و میش ارمنی: در تپه‌ماهورها و مناطق استپی شمال غربی و جنوب غربی دیده می‌شوند. در زیر گلو و سینه‌ی آنها ریش و موهای زبر کوتاهی به رنگ قهوه‌ای تا سیاه دیده می‌شود. ماده‌ها شاخ ندارند یا شاخهای آنها بسیار کوچک است. قوچهای ارمنی در ناحیه‌ی کمر لکه‌ی سفیدرنگی دارند که در اصطلاح به آن «آلاکمر» می‌گویند.
![[تصویر: %D9%82%D9%88%DA%86_%D8%A7%D8%B1%D9%85%D9%86%DB%8C.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7401439030/%D9%82%D9%88%DA%86_%D8%A7%D8%B1%D9%85%D9%86%DB%8C.jpg)
![[تصویر: %D9%82%D9%88%DA%86_%D8%A7%D8%B1%D9%85%D9%86%DB%8C2.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7401439351/%D9%82%D9%88%DA%86_%D8%A7%D8%B1%D9%85%D9%86%DB%8C2.jpg)
قوچ و میش اصفهان: که در قسمت‌های جنوب اصفهان و قسمتی از چهارمحال و بختیاری زندگی می‌کنند. از ویژگی‌های بارز این قوچ و میش این است که رنگ بدنشان تیره‌تر از سایر قوچ‌هاست و دست، پا و پوزه‌‌ی آنها سفید است.
![[تصویر: %D9%82%D9%88%DA%86_%D8%A7%D8%B5%D9%81%D9...%D9%86.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7401435692/%D9%82%D9%88%DA%86_%D8%A7%D8%B5%D9%81%D9%87%D8%A7%D9%86.jpg)
قوچ و میش لارستانی: کوچکترین قوچ و میش ایران است. نوک شاخ آنها به موازات گردن انحنا دارد و میش‌ها غالباً شاخ دارند. این قوچها در هرمود فارس زندگی می‌کنند.
![[تصویر: %D9%82%D9%88%DA%86_%D9%84%D8%A7%D8%B1%D8...%D9%86.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7401436234/%D9%82%D9%88%DA%86_%D9%84%D8%A7%D8%B1%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86.jpg)
دورگه‌های گوسفند وحشی ایران
در بسیاری از نقاط ایران، نژادهای گوناگون قوچ با هم آمیزش کردهاند و دورگه‌های متفاوتی به‌وجود آمده است. این جانوران در ظاهر شبیه به هر دو نژادی هستند که با هم آمیزش کردهاند؛ ولی از نظر تعداد کروموزوم با آنها متفاوت‌اند. دورگه‌های معروف گوسفندهای وحشی ایرانی عبارت‌اند از:
قوچ و میش البرز مرکزی:
از آمیزش گوسفندهای وحشی اوریال و ارمنی به وجود آمده است. آنها در محدوده‌ی شرقی پراکندگی خود، به گوسفند وحشی اوریال شباهت بیشتری دارند و در محدوده‌ی غربی به قوچ ارمنی شبیه‌ترند.
![[تصویر: 201172444935712.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7401432147/201172444935712.jpg)
![[تصویر: 201172444838993.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7401432468/201172444838993.jpg)
![[تصویر: 20117244496665%D8%AF.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7401432682/20117244496665%D8%AF.jpg)
![[تصویر: %D9%82%D9%88%DA%86_%D8%A7%D9%84%D8%A8%D8%B1%D8%B2.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7401432896/%D9%82%D9%88%DA%86_%D8%A7%D9%84%D8%A8%D8%B1%D8%B2.jpg)
![[تصویر: 201172444851150.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7401433010/201172444851150.jpg)
قوچ و میش کرمان:
از آمیزش گوسفندهای وحشی لارستان و اوریال به‌وجود آمده‌اند. شاخهای آنها شبیه قوچ اوریال است. در ناحیه‌ی گردنشان هم موهای سیاه و نسبتاً بلندی مشاهده می‌شود. میش‌ها معمولاً شاخهای کوتاهی دارند.
در کشور ما، علاوه بر نژادها و دورگه‌های ذکر شده، گوسفندهایی وحشی ديگري زندگی می‌کنند که به دلیل کمبود اطلاعات، نمی‌توان درمورد آنها قاطعانه اظهار نظر کرد.
گوسفند وحشی اوریال
نام فارسی:قوچ (نر) و میش (ماده)
نام انگلیسی:urial
نام علمی:ovis orientalis arkal
خانواده: خانواده ی گاو سانان(bovidae)
جمعیت: نامعلوم
پراکنش: در پاکستان ، کشمیر، شمال غربی هندوستان ، افغانستان ، تاجیکستان ، ازبکستان ، قزاقستان و ترکمنستان پراکنده است. در ایران در شمال خراسان رضوی ، خراسان شمالی ، شرق گلستان و شمال شرق استان سمنان دیده می شود.
زیست گاه: گوسفند وحشی اوریال در مناطق کوهستانی و تپه ماهوری زندگی می کند.
اندازه: طول بدن این جانور 110 تا 145 سانتی متر، طول دمش 12 تا 15 سانتی متر، ارتفاع بدنش 100 سانتی متر و وزن آن 25 تا 87 کیلو گرم و بزرگ ترین قوچ میش ایران است.
ریخت شناسی: گوسفند اوریال بدنی کشیده و استوانه ای دارد. نرها شاخ های بلندی دارند که گاهی طول آن ها به 118 سانتی متر می رسد. این شاخ ها ضخیم و حلزونی شکل هستند و مقطع آن ها مثلثی است. این پستاندار موهای نسبتا کوتاهی به رنگ زرد شنی تا قهوه ای دارد و زیر بدنش سفید رنگ است . موهای بلند و سفید رنگی در ناحیه گلو و سینه ی این حیوان دیده می شود.
رژیم غذایی: گوسفند اوریال از علوفه و بوته ها تغذیه می کند.
زاد آوری : جفت گیری قوچ و میش اواخر پاییز صورت می گیرد و نوزادان پس از 5/5 ماه به دنیا می آیند.
وضعیت حفاظتی: این گونه در ایران جمعیت آسیب پذیری دارد و با ادامه ی روند کنونی، در خطر انقراض قرار خواهد گرفت.
![[تصویر: 1.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7401426876/1.jpg)
![[تصویر: 2.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7401427197/2.jpg)
![[تصویر: %D9%84%D8%A7.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7401428381/%D9%84%D8%A7.jpg)
![[تصویر: %D9%84%D8%A7%D8%A8.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7401428602/%D9%84%D8%A7%D8%A8.jpg)
![[تصویر: %D9%84%D8%A7%D8%A8%D9%84%D8%A7.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7401428816/%D9%84%D8%A7%D8%A8%D9%84%D8%A7.jpg)
![[تصویر: %D9%84%D8%A7%D9%84.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7401429030/%D9%84%D8%A7%D9%84.jpg)
![[تصویر: %D8%BA%D8%AA%D9%81.jpg]](http://s3.picofile.com/file/7401429244/%D8%BA%D8%AA%D9%81.jpg)
RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - savadkooh - 2012-06-06 03:50 PM
دوستان یه سوالی در مورد این مارال داشتم
گوزنهایی اندازه همین مارال در نقاط جنگلی و کوهستانی شمال ایران هستند که مقداری باهم متفاوتند
به تجربه عرض کنم:
1 - گوزنهایی که شاخهای بسیار کلفتی دارند(تقریبا دست یه ادم بالغ به سختی دور قطر شاخ یه دوازده خال جمع میشه وطول شاخک ها بسیار بلند هست )و البته این گوزن ها توپر تر هستند و طولشون مقداری کوتاهتر از دو مدل دیگه هستش فقط تا قبل از یک سالگی خا خالی هستند و بعد به کلی خال خالشون از بین میره و گردن کوتاهتری داره خیلی سربالا راه میره
2 - گوزنهایی که همون مشخصات گوزن قبلی رو دارند فقط کشیده تر هستند و شاخهای نازکتری دارند و شاخ یه 18 خالش هم به راحتی توی دست جا میشه اینها هم سربالا راه میرن و گردن درازتری دارند و وزن بیشتری نسبت به قبلی
3 - گوزنی که گردن افتاده تری دارن یه کمی استیلش و پک وپوزش شبیه کاریبو است. ولی خیلی بزرگتر از اون . نمیدونم تا چه سنی ولی یه 14 خالش هم خال خال داشت. وقتی تغذیه اش خوب باشه یا چله خوابیده باشه خیلی سنگین میشه از اون دوتای قبلی استخون بندیش بزرگتره . یکی دوتا باغ وحش که من رفتم همین مدل رو نوشته بودند مارال.
حالا همه اینها زیر گونه های مارال هستندیافرق دارند ......؟
(2011-10-22 05:37 PM)شکارگر نوشته شده توسط: دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
(2011-10-22 03:39 PM)عبدالرحمن نوشته شده توسط: دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
گوزن شوكاتقريبا به اندازه يك ببر نابالغ بوده و حدود 15كيلوگرم وزن دارد.شوكا كه در عمق جنگلهاي بلوط ناحيه بوزين مرخيل در منتهي اليه شمال استان كرمانشاه زندگي ميكند،
با سلام
تشکر از همه دوستان جهت اطلاع رسانی های درست و عالی برای آشنایی با حیات وحش بی نظیر ایران
در مورد شوکا یا Roe deer بااین یکی موافق نیستم. اندازه ببر نابالغ؟؟؟ 15 کیلو؟؟ کرمانشاه؟؟
نه،... شوکا کوچکترین گوزن ایرانه که چون در جنگلهای بسیار انبوه زندگی میکنه دیدنش خیلی سخته، شوکا از این جهت معروفه که مثل سگ پارس میکنه و صداش اوائل صبح و غروب تو جنگل مثل صدای سگه و یه آدم ناشی بشنوه نمیتونه باور کنه این صدای یه گوزنه..پاهاش از دستاش بلند تره و بنابراین مثل خرگوش خوب از ارتفاعات بالا میره
تو مازندران شکارچی ها بهش آهو میگن و گوشتش بسیار پر طرفدارهف هر چند حمایت شده و شکارش غیر قانونیه
حدود 15 تا 40 کیلو وزن داره و در جنگلهای شمال استانهای گیلان، مازندران و گلستان دیده میشه. یه زیر گونه از این حیوون تو ارسباران آذربایجان وجود داره و گزارش های زیاد و مشکوکی هم از زیستگاه های غرب کرمانشاه و منطقه اورامانات از این حیوون هست. دوستان عزیز تنها منبع اطلاعات قابل استناد و علمی ما کتاب مهندس ضیایی با عنوان راهنمای پستانداران ایران هست. با تشکر
![[تصویر: h6c9s6mnloovy4guodo.jpg]](http://up4.iranblog.com/images/h6c9s6mnloovy4guodo.jpg)
![[تصویر: 3tpyrficjcqxiw5ikdjg.jpg]](http://up2.iranblog.com/images/3tpyrficjcqxiw5ikdjg.jpg)
دوستان یه سوالی در مورد این مارال داشتم
گوزنهایی اندازه همین مارال در نقاط جنگلی و کوهستانی شمال ایران هستند که مقداری باهم متفاوتند
به تجربه عرض کنم:
1 - گوزنهایی که شاخهای بسیار کلفتی دارند(تقریبا دست یه ادم بالغ به سختی دور قطر شاخ یه دوازده خال جمع میشه وطول شاخک ها بسیار بلند هست )و البته این گوزن ها توپر تر هستند و طولشون مقداری کوتاهتر از دو مدل دیگه هستش فقط تا قبل از یک سالگی خا خالی هستند و بعد به کلی خال خالشون از بین میره و گردن کوتاهتری داره خیلی سربالا راه میره
2 - گوزنهایی که همون مشخصات گوزن قبلی رو دارند فقط کشیده تر هستند و شاخهای نازکتری دارند و شاخ یه 18 خالش هم به راحتی توی دست جا میشه اینها هم سربالا راه میرن و گردن درازتری دارند و وزن بیشتری نسبت به قبلی
3 - گوزنی که گردن افتاده تری دارن یه کمی استیلش و پک وپوزش شبیه کاریبو است. ولی خیلی بزرگتر از اون . نمیدونم تا چه سنی ولی یه 14 خالش هم خال خال داشت. وقتی تغذیه اش خوب باشه یا چله خوابیده باشه خیلی سنگین میشه از اون دوتای قبلی استخون بندیش بزرگتره . یکی دوتا باغ وحش که من رفتم همین مدل رو نوشته بودند مارال.
حالا همه اینها زیر گونه های مارال هستندیافرق دارند ......؟
RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - Marksman - 2012-06-06 04:08 PM
دوست عزیز کلا در منطقه شمال ما سه نوع گوزن وحشی داریم که یه نوعش وارداتی از منطقه دز و کرخه هست.
اول گوزن سرخ یا مارال که تو شمال به گاوکوهی یا گنج گو هم معروفه.بزرگترین و سنگین ترین گونه گوزن در ایران که الان بیشتر در مناطق کوهستانی بخصوص در گلستان دیده میشه.ممکنه بسته به مناطق تغییرات جزیی در ظاهرش مشاهده بشه ولی نه اونقدر.
دوم شوکا که شمالیا بهش آهو می گن ولی آهو نیست. کوچکترین نوع گوزن هست.
سوم گوزن زرد ایرانی که بومی مناطق دز و کرخه بوده و تعدادی از اون به زیستگاه دشت ناز ساری منتقل شده.معمولا خال های این گونه در تمام طول عمر باقی میمونه.
عکس های این سه تا گونه و توضیحات بیشتر در پست شماره 18 صفحه دوم همین تاپیک موجوده.