شما وارد حساب خود نشده و یا ثبت نام نکرده اید. لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید تا بتوانید از تمامی امکانات انجمن استفاده کنید.
انجمن تخصصی شکاروتیراندازی(بزرگترین مرجع اطلاعاتی تفنگ بادی،پی سی پی،تیراندازی ایرانیان)pcp.airrifle.airguns..تفنگ بادی،پنوماتیک،
عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - نسخه قابل چاپ

+- انجمن تخصصی شکاروتیراندازی(بزرگترین مرجع اطلاعاتی تفنگ بادی،پی سی پی،تیراندازی ایرانیان)pcp.airrifle.airguns..تفنگ بادی،پنوماتیک، (http://www.iran-airrifle.com/forum)
+-- انجمن: جاذبه های طبیعی،حیات وحش و شکار (/forumdisplay.php?fid=21)
+--- انجمن: تصاویر شکار و تیراندازی (/forumdisplay.php?fid=23)
+--- موضوع: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران (/showthread.php?tid=752)

صفحه ها: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53

RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - said - 2012-03-27 12:10 AM

با سلام . يكي از پرندگان تيره پليكان سانان خانواده بوبي مي باشد

خانواده بوبی
راسته پلیکان سانان - خانواده بوبی
بوبی نقاب دار
نام علمی : Sula dactylatra

اندازه : 75 سانتی متر
پرندگانی بزرگ و دریازی هستند . تمام سطح فوقانی بدن سینه و گلوی آنها سفید است . شاهپرهای اولی و دومی قهوه ای سیاه و دم نیز سیاه است . این پرندگان دم سه گوش و تیز بالهای دراز و تیز و منقار محکم گرد و نوک تیز دارند . غذای اصلی آنها ماهی است که با شیرجه رفتن از ارتفاع به داخل آب دریا ( گاهی به عمق زیاد ) آن را می گیرند . در لبه تخته سنگهای جزایر و سواحل به طور دسته جمعی تخم گذاری می کنند . پیشتر گزارش می شد که سواحل مکران زاد و ولد می کنند . ولی در دو دهه اخیر فقط به صورت اتفاقی در سواحل بلوچستان و تنگه هرمز دیده شده اند .

[تصویر: Galapagos_107.jpg]

RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - said - 2012-03-27 10:27 PM

با سلام . از ديگر خانواده هاي تيره پليكان سانان خانواده باكلان مي باشد .

تیره باکلان
پرندگانی هستند آبزی ، با جثه بزرگ ، منقار دراز ، پرو بال تیره ، بال های نسبتا کوتاه ، دم تقریبا بلند و پاهای پرده‌دار کامل . گاهی با غواص ها اشتباه می شوند ولی به وسیله دم و بال های بلند‌تر و منقاری که در انتها قلاب مانند است از آنها مشخص می گردند . در پرواز ( بر خلاف غواص ها ) گردن خود را اندکی بالاتر از امتداد بدن نگه می دارند . در هنگام پرواز دسته جمعی مانند غازها در یک خط یا به شکا ( V ) پرواز می کنند .
اغلب روی صخره ها و پایه ها با بال های نیمه باز به استراحت می پردازند .
هنگام شنا کردن به غواص ها شباهت دارند ، ولی گردن را راست و منقار را اندکی بالا نگه می دارند .
نر و ماده آنها همشکل است و روی درخت ها یا صخره ها آشیانه می سازند
از ماهی ها ، دوزیستان و سخت پوستان تغذیه می کنند .

باکلان
انگلیسی : Cormorant
فرانسوی : Grand Cormoran
لاتین : Phalacrocorax carbo

[تصویر: Phalacrocorax_carbo.jpg]
مشخصات :
90 سانتی‌متر ؛ پرنده‌ای آبزی ، درشت و سیاه رنگ با چانه و گونه‌های سفید که در پروبال زادوولد دارای لکه بزرگ سفیدی در سطح خارجی ران است . پرنده نابالغ در سطح پشتی قهوه‌ای رنگ و در سطح شکمی تقریبا سفید چرک است . این پرنده با بدنی کشیده و راست روی پایه‌ها و صخره‌ها می نشیند و اغلب بال‌های خود را نیمه‌باز نگاهمیدارد . هنگام شنا مانند غواص بدنش بیش از حد معمول در آب قرار می گیرد ولی گردن را راست‌تر و منقار را اندکی رو به بالا نگهمیدارد . پرواز باکلان نسبتا سریع و مستقیم است و در این حالت گردنش کشیده و اندکی بالاتر از امتداد افقی بدن است . گله‌های این پرنده معمولا در یک خط و یا به‌شکل ( V ) پرواز می کند . در فصل زادوولد سر و گردن بعضی از آنها تقریبا به‌طور کامل سفید رنگ است .
زیستگاه :
سواحل دریا ، خورها ، دریاچه‌های ساحلی و آبهای داخل خشکی . به‌طور دسته‌جمعی روی تخته‌سنگ‌های ساحلی یا جزیره‌های وسط دریاچه‌ها و یا روی درختان آشیانه می سازد .
[تصویر: Cormorant_map.gif]
پراکندگی :
باکلان پرنده‌ای‌ست که زمستان‌ها از پراکندگی نسبتا زیادی برخوردار است و به تعداد نسبتا فراوان در ایران زادوولد می کند .

باکلان مار گردن
انگلیسی : African darter
فرانسوی : Anhinga d'Afrique
لاتین : Anhinga rufa

[تصویر: Anhinga_rufa.jpg]
مشخصات :
85 تا 97 سانتی متر . پرنده ای درشت ، آب زی با گردنی دراز و دم بلند ؛ سطح پشتی در پرنده نر از تاج تا گردن سیاه متمایل به خرمایی تیره است که پرهای زینتی شنل مانند باریک و درازی به رنگ سیاه با راه راه های سفید ناحیه پشت گردن و پشت بالی را پوشانیده است ، یک نوار سفید از میان چشم ها گذشته و به گردن بلوطی رنگش می پیوندد ، شاهپرها و دم سیاه رنگ ؛ ( در فصل زاد و ولد سیاه با جلای سبز تیره ) . پرنده ماده سر و گردنش قهوه ای بلوطی و پایین گردنش حنایی رنگ است این پرنده با بدنی کشیده ، گردنی دراز و نوک نیزه مانند بر روی صخره ها و پایه ها می نشیند و همچون اغلب باکلان ها بالهای خود را نیمه باز نگهمیدارد . هنگام شنا بدنش مانند پرنده غواص بیش از حد معمول در آب قرار می گیرد ولی گردن درازش را راست و کشیده رو به بالا و در امتداد سطح افقی بدن نگاهمیدارد ؛ در مجموع رفتارش شبیه به باکلان است .
زیستگاه :
سواحل دریا ، دریاچه های ساحلی مناطق گرمسیری و خورها ، بر روی درختان و یا جزیره های وسط دریاچه آشیانه می سازد .
پراکندگی :
باکلان مار گردن بومی مناطق استوایی و گرمسیری‌ست . سه بار در زمستان از خوزستان ( رودخانه دز ) گزارش شده است . گزارش مستندی مبنی بر حضور این پرنده در پارک حیات وحش پردیسان دراستان خراسان شمالی نیز موجود است .

باکلان کوچک
انگلیسی : Pygmy Cormorant
فرانسوی : Cormoran Pygmee
لاتین : Phalacrocorax pygmaeus

[تصویر: Phalacrocorax_pygmaeus.jpg]
مشخصات :
47 سانتی‌متر ؛ از باکان بسیار کوچکتر ولی پر جنب و جوش‌تر است . در حال پرواز بیننده را به یاد چنگر می اندازد ، ولی دمی درازتر و سری نسبتا کوچک و گرد دارد . در تابستان هر دو جنس سری به رنگ قهوه‌ای مایل به قرمز پررنگ دارند ، پر و بال آنها سیاه مایل به سبز براق با خال‌های سفید است به جز قسمت میانی پشت و پوشپرهای بال که خاکستری پررنگ می باشد . خارج از فصل زادوولد ، گلویش سفید و سینه‌اش به رنگ قهوه‌ای مایل به قرمز است و خال‌های سفید پر و بال را ندارد . پرنده نابالغ چانه سفید ، گلو و سینه قهوه‌ای ، سطح شکمی سفید مایل به قهوه‌ای و منقاری زرد رنگ دارد .
زیستگاه :
آب‌های درون خشکی از جمله رودخانه‌ها و تالاب‌ها را به ساحل دریا ترجیح می دهد . به‌طور دسته‌جمعی زادوولد می کند و آشیانه نامرتبی روی بوته‌های مرداب‌ها می سازد .
[تصویر: Pygmy_Cormorant_map.gif]
پراکندگی :
باکلان کوچک پرنده‌ای‌ست که زمستان‌ها از پراکندگی فراوانی برخوردار است و به تعداد خیلی کم در تالاب انزلی زادوولد می کند . در سالهای گذشته در سیستان زادوولد می کرده است ولی اخیرا گزارش مستندی مبتنی بر زادوولد این پرنده در آن مناطق در دست نیست ، به صورت سرگردان در منطقه فارس دیده شده است .

باکلان گلو سیاه
انگلیسی : Socotra Cormorant
فرانسوی : Cormoran de Socotra
لاتین : Phalacrocorax nigrogularis

[تصویر: Socotra_Cormorant.jpg]
مشخصات :
80 سانتی‌متر ؛ پرنده بالغ پر و بالی سیاه با جلای سبز دارد . در فصل زادوولد یک دسته پر رسته مانند سفید در زیر چشم و خال‌های سفید کوچکی روی گردن و قسمت بالای پشت آن دیده می شود . نداشتن گلوی سفید در تمام فصول ، آن را از باکلان متمایز می سازد . پرنده نابالغ در سطح پشتی قهوه‌ای پررنگ و در سطح شکمی کمرنگ‌تر است . رفتارش شبیه باکلان می باشد .
زیستگاه :
منحصرا دریازی است اگرچه معمولا زیاد از خشکی دور نمی شود . در جزایر سنگی یا ماسه‌های روی زمین آشیانه می سازد
پراکندگی :
باکلان گلو سیاه از جمله پرندگان بومی ایران و نسبتا فراوان است . این پرنده در جزایر خلیج فارس ( پناهگاه حیات وحش شیدور در استان هرمزگان و در نزدیکی جزیره لاوان ) زادوولد می کند .


دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.


RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - foad-bonellis - 2012-03-28 12:48 AM

(2012-03-26 12:20 PM)sorooshsaharfekr نوشته شده توسط: دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
چشم فواد جان چند روز دیگه دوباره میرم دوربین هم میبرم اگه پیداشون کردم ازشون عکس میگیرم خودت ببین چیان!!!!!!!نه بابا اینجا اسلحه زیاد هست ولی هیچکی حوصله ی شکار کبک رو نداره بیشتر شکار خرگوش و کبوتر باغی میرن تا کبک اینجا یه جا رو میشناسم توی تابستون که کبک میره تو ارتفاعات کنار جاده ها پرن هیچ کس هم کاری به کارشون نداره و من خودم یه بار با زیر انداز کبک گرفتم ایشالله وقت بشه بیا تا بریم شکارشون Khansariha (214)

سروش جا من امسال امروله با دوستان کنگاوری و آقای نظری شکار رفتیم . کبک نسبتا خوبی داشت که نصیب ما نشد و من 1 دونه هم ندیدم . جاش تیهو ها (که بهش سوسک میگن) همه جلوی من بودن که از خجالتشون درومدم . تا دلت بخواد فاخته . فراوون بود . ولی ما وقتی قهقه ی کبک میشنویم دیگه فاخته از جلو چشمون میوفته !! با این حال از اون ها هم زدیم. کلا شکار خوبی بود و خاطره خوبی از امروله به جا موند . یه خرگوش هم دوستان زدن که خیلی جالب بود . نفر اول گوش های خرگوش رو زد و خرگوش داشت فرار میکرد که درومد جلو پای یکی دیگه از دوستان که ایشون دیگه کارش رو ساخت!!!!.ضمنا شما درست میگید ، خود اسد آباد شکارچی نداره ، اما غیر بومی مخصوصا از کنگاور زیاد میاد . ان شا الله خدمت میرسیم .
دوستان ببخشید طولانی شد و بی ربط ! خاطره خوبی بود جو گرفتمون گفتیم دیگه !!

RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - Marksman - 2012-03-28 10:59 AM

دوستان سعی کنید بحث های غیر مرتبط رو یا در پیام خصوصی دنبال کنید یا در تاپیک متفرقه.با تشکر.

RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - said - 2012-03-28 06:22 PM

با سلام . دوستان كركس مصري از گونه هاي پرندگان شكاري محسوب مي شود و از اين بابت كه در ايران هم مشاهده شده و گاها در ايران هم زندگي ميكند معرفي ميگردد.

[تصویر: 479471p.jpg]
کرکس مصری یکی از پرندگان باستانی و بسیار قدیمی است. این کرکس در هنگام پرواز بدنی سفید، شاهپرهایی سیاه در بال ها و دمی الماس (مثلثی) شکل دارد که در شناسایی آن سودمند است. غذای اصلی کرکس های مصری، لاشه جانوران و زباله های انسانی است. در واقع، کرکس مصری گونه ای "پاک کننده" محسوب می شود که با پاک کردن منطقه از وجود لاشه جانوران تا حدود زیادی از شیوع بیماری ها در میان وحوش می کاهد. در آفریقا تخم شترمرغ ها را می شکند و از آن ها تغذیه می کند. برای این کار، کرکس یک قطعه سنگ کوچک را به پوسته تخم می زند تا شکسته شود. کرکس مصری پاهایی قوی دارد و می تواند خزندگان تنبل را شکار کند، اما ترجیح می دهد که از بقایای لاشه ها و پسماندهای انسانی غذای خود تامین کند. این پرنده 60 سانتیمتر طول و 6/1 تا 4/2 کیلوگرم وزن دارد. لانه این کرکس روی صخره ها، شکاف کوه ها و به ندرت روی درختان بلند ساخته می شود. کرکس مصری یک یا دو و به ندرت سه تخم می گذارد. جوجه ها بعد از هفت یا هشت هفته از تخم خارج می شوند. پرنده جوان بسیار آهسته فعالیت می کند و برای انجام هر کاری وقت زیادی صرف می کند. فعالیت های انسانی مانند خطوط انتقال برق، جاده ها، توریسم کنترل نشده، مسمومیت مداوم و شکار از اصلی ترین خطرات تهدید کننده کرکس های مصری است. محدوده پراکنش آن آفریقای شمالی و شرقی، جنوب اروپا، خاورمیانه تا هندوستان است.
[تصویر: 4m1t19n2vmn07wv9c5h.jpg]
[تصویر: IMG_0608.jpg]
این پرنده هیچگاه تا این حد (منطقه ورجین، لوسان) به نقاط شمالی ایران نفوذ نکرده، هر چند که از پارک ملی کویر گزارش شده است.
برای نخستین بار در منطقه حفاظت شده ورجین کرکس کوچک یا کرکس مصری مشاهده شد. این مشاهده و عکاسی در تاریخ پانزده خرداد 1386، توسط مهندس آرش قدوسی از انجمن طرح سرزمین و مهندس پرهام دیباج در ارتفاعات زرد بند این منطقه صورت گرفت.
[تصویر: egyptian_vulture2.jpg]
[تصویر: NeophronPercnopterus2.jpg]

RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - said - 2012-04-03 10:35 PM

با سلام . دوستان يكي از پرندگان زيبايي كه بومي منطقه اي از كشورمان بوده و متاسفانه در معرض خطر انقراض نسل قرار دارد پرنده اي بنام سياه خروس مي باشد .


[تصویر: 513px_SageGrouse21.jpg]
سياه خروس از خانواده Tetraonidae پرنده بزرگي از راسته ماكيان سانان است كه با ظاهر سياه رنگ خود اسرارآميزتر از پرندگان ديگر اين دسته به نظر مي‌رسد.

[تصویر: Male_Caucasian_Black_Grouse.jpg]

سياه خروس اروپايي
Western capercaillie
اين پرنده با نام علمي Tetrao urogallus به با قرقره جنگلي و به طور خاص‌تر Capercallie غربي شناخته مي‌شود و بزرگترين عضو خانواده Tetraonidae به شمار مي‌رود كه حدود 80 تا 115 سانتي‌متر طول و بين 4 تا 5/4 كيلوگرم وزن دارد و در شمال، غرب و جنوب اروپا و غرب تا مركز آسيا زيست مي‌كند و نام آن از capull coille Gaelic گرفته شده به معناي «اسب جنگل»، البته به زبان شكارچيان آلماني به آنها Roses نيز گفته مي‌شود. پرنده نر بالغ وزني در حدود ¾ كيلوگرم دارد و با نمايش منحصر بفردي كه از خود نشان مي‌دهد مشهور است. روتنه از پرهاي سياه تا قهوه‌اي تيره همراه با پراكندگي نقاط سفيد و سينه با پرهاي سبز براق پوشيده شده است، پوشش پرهاي شكم و زير دم از سياهي تا سفيدي تغيير مي‌كند و همچنين پوست قرمز رنگي در بالاي چشمهاي آنها ديده مي‌شود. پرنده ماده كوچكتر است و وزن آن به نصف پرنده نر مي‌رسد و در حدود 54 تا 63 سانتي‌متر طول دارد و روتنه آن با پرهايي كه خالهايي به رنگ سياه، خاكستري و زرد نخودي دارد پوشيده شده است. هر دو جنس نر وماده يك نقطه سفيد رنگ روي قوس بال دارند و پاهاي آنها در فصل زمستان براي گرم ماندن از پر پوشيده مي‌شود. زيستگاه آنها در جنگل‌هاي كاج با پوشش گياهي متراكم است و در تابستان از برگها، غنچه‌ها، دانه‌ها و شكوفه‌ها تغذيه مي‌كنند. درفصل بهار بعد از طلوع آفتاب، پرنده‌هاي نر مانند صحنه نمايشهاي باستاني در محلي در فضاي باز جنگل با يكديگر رقابت مي‌كنند ابتدا دايره‌وار مي‌خرامند سر را بالا گرفته و سپس پرها را پوش داده و دم خود را به شكل بادبزن بزرگي باز مي‌كنند و زيبايي خاص خود را به پرنده ماده نشان مي‌دهند و صدايي شبيه د رآوردن چوب پنبه از سر شيشه دارند و در طول زمستان كه برف زيادي سبزي زمين را مي‌پوشاند مي‌توانند روز و شب را روي درختان بگذرانند و از برگهاي سوزني شكل كاج تغذيه كنند. پرواز اين پرنده با صداي بلند و ناگهاني توام است كه به علت وزن زياد و بالهاي گرد و كوتاه، هنگام بلندشدن، حيوانات ديگر را مي‌ترساند. پرواز قوي و صداي بال زدن آنها شبيه صداي سوت است. پرنده ماده كار مراقبت از جوجه‌ها را بر عهده دارد و البته سه چهارم جوجه‌ها در اولين زمستان به علت نداشتن تجربه در پيدا كردن غذا و ايمن نبودن از سرماي هوا از بين مي‌روند. نوزاد در 3 تا 4 هفتگي آنها قادر است پروازهاي كوتاهي داشته باشد و روي درختان در شب‌هاي گرم فصول تابستان بخوابد. تهديد جدي براي ادامه بقاي آنها تخريب زيستگا‌ها (جنگل) و افزايش تعداد شكارچيان كوچكي مثل روباه قرمز به سبب كاهش شكارچيان بزرگي مثل گرگ، خرس قهوه‌اي و همچنين در بعضي نواحي مي‌تواند عامل شكار بي‌رويه آنها باشد، لذا بدين منظور شكار آنها درخيلي از جاهاي دنيا از جمله در اسكاتلند يا آلمان براي مدت بيش از 30 سال غيرمجاز مي‌باشد.

[تصویر: Caucasian_Black_Grouse_Chicken.jpg]
[تصویر: Female_Caucasian_Black_Grouse.jpg]
[تصویر: Lyrurus_mlokosiewiczi.jpg]

سياه خروس بومي ايران
نام علمي: Caucasian Black Grouse
طول پرنده نر به 40 تا 48 سانتي‌متر و ماده به 37 تا 42 سانتي‌متر مي‌رسد، تشخيص پرنده نر با ظاهر انحصاري كه دارد از ساير گونه‌هاي ديگر (ماكيان) آسانتر است و رنگ آن كاملا سياه است و روي پرها سايه روشني از انعكاس رنگ سبز و آبي دارد، زير بالها سفيد و گرد با انحنا به سمت درون است و دم در انتها دو شاخه مي‌شود، شاهپرهاي كناري دم دراز و به طرز خاص و زيبايي به سمت پايين پيچ خورده است و همچنين دو لكه سفيد روي شانه‌ها و يك لكه قرمز رنگ تاج مانند بالاي هر چشم ديده مي‌شود. پرنده ماده كوچكتر از پرنده نر و به رنگ قهوه‌اي خرمايي با راه‌هاي عرضي تيره زياد است و زير تنه خاكستري و لكه قرمز بسيار كوچك و غيرواضحي در بالاي چشمان دارد. دم كوتاهتر از پرنده نر با انتهاي مستطيل شكل است. نمايش زيباي اين پرنده بعد از طلوع آفتاب در فصل بهار بسيار ديدني است كه با سر و صدا در هوا تا ارتفاع 5/1 متر مي‌پرد و روي زمين پرهاي دم را مانند تاجي بلند براي پرنده ماده به نمايش مي‌گذارد، پرواز آن سريع، مستقيم و توام با بال زدنهاي قوي مي‌باشد، صداي اين پرنده از گلو برمي‌آ‌‌يد و در نرها شبيه (چر چر Chr- chr) و د ر ماده‌ها بصورت صداي بلندي شبيه مرغ (غد غد) شنيده مي‌شود، در حاشيه جنگلها و بوته‌زارها، علفزارها و مناطق كوهستاني مرتع به سر برده و در زمستان به جنگلها و نقاط كم ارتفاع كوچ مي‌كند و بجز فصل بهار كه نمايش آنها در فضاي باز جنگل قابل رويت است ديدن آنها به سختي امكان‌پذير خواهد بود از دانه‌ها، ريشه‌هاي درختان، شكوفه‌ها، تغذيه مي‌كنند و پرنده ماده زير بوته‌هاي كوتاه يا پاي صخره‌ها آشيانه مي‌سازد و بين 8 تا 10 تخم در آشيانه مي‌گذارد و مراقبت و نگهداري از جوجه‌ها را بر عهده دارد.
[تصویر: Caucasian_Black_Grouse_map.gif]
زيستگاه:
اين پرنده در كوه‌هاي قفقاز و شمال شرقي تركيه روي شيب‌هاي باز يا بوته‌هاي كوتاه زيست مي‌كند و در ايران از كمياب‌ترين پرندگان به شمار مي‌رود و منحصراً در منطقه حفاظت شده ارسباران (شمال آذربايجان) زندگي مي‌كند. از عوامل تهديد انقراض‌ آن مي‌توان تخريب زيستگاه، حضور دام و انسان و سگ‌هاي گله را نام برد كه در اين زمينه بايد اقدامات حفاظتي بيشتر خصوصاً درباره آشيانه و جوجه‌هاي آنها صورت بگيرد

RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - said - 2012-04-07 12:55 PM

با سلام به دوستان .
يكي از پرندگاني كه از راسته گنجشك سانان بوده و معرفي آن در جاي خودش فراموش شد خانواده پرستو (چلچله ) مي باشد .

پرستو
پَرَستو پرنده‌ای حشره خوار است که تاکنون ۷۴ گونه از آنرا شناسایی کرده‌اند و در بسیاری از مناطق یافت می‌شود. این پرندهٔ کوچک را با قد و بدن کشیده (حدود ۲۰ سانتیمتر)، بالهای باریک و نوک‌تیز، منقار کوتاه و پاهای سست و کوچک، به آسانی می‌توان از دیگر پرندگان باز شناخت. برخی از گونه‌های آن دم‌های شاخه‌دار دارند. پر و بال پرستوها می‌تواند یک‌دست و یا دارای نشان‌هایی به رنگ آبی و سبز با جلای فلزی باشد.
[تصویر: Swallow_flight.jpg]
نام‌های دیگر
پلپلاسی (در سیستان)، پرستوک، پرستک، خطّاف، فرشتو، فرشتوک، فراشترو، فراشتروک، فراشتک، فراستوک، پلستک، پیلوایه، حاجی حاجی، پالوانه، پالوایه، بادخورک، فرستو، فرستوک، بالوایه، ابابیل (در تداول عامه )، بهار، زازال، چلچله، فرتوک، بلوایه، دُمسنجه، دُمسیجه، بلسک، داپرزه، دال بوز، دال پوز، دال بوزه، دال پُوزه، از نامهای دیگر معادل پرستو در زبان فارسی می‌باشند. در گویش کرمانی اسپریچو به معنای پرستو آورده شده است. در گویش دزفولی به آن شوپلیشک یا شوپلشک می گویند.
موسم تخمگذاری
در موسم جفت‌گیری و تخم‌گذاری پرستوی ماده تا پنج تخم می‌گذارد، ومدت پانزده روز روی تخم‌ها می‌خوابد، و پس از بیرون آمدن جوجه‌ها از تخم (تفقیص) و سپری شدن ۲۵ روز جوجه‌ها برای ترک لانه آماده می‌شوند. اما چند شب نخست را به آشیانه برمی‌گردند، و از آن پس برای همیشه لانه را ترک می‌گویند.
[تصویر: Hirundo_rustica.jpg]
پرجمعیت‌ترین گونهٔ پرستو، چلچلهٔ سینه خاکستری است که در آسیا، اروپا، و آمریکای شمالی زندگی می‌کند. این گونه پرستو گاه در یک فصل سه بار تخم می‌گذارد. و جالب اینجاست که وقت تخمهای نوبت اول به جوجه تبدیل شدند، پس از ترک لانه جای دوری نمی‌روند، بلکه در نزدیکی آشیانه می‌مانند و در غذا دادن به جوجه‌های نوبت دوم و سوم به پدر و مادرشان کمک می‌کنند.
[تصویر: Swallow_map.gif]
کوچ پرستوها
از دیر باز تاکنون انسان می‌خواسته پی به انگیزهٔ مهاجرت پرندگان ببرد وبداند که چه عواملی در جهت‌یابی آن‌ها نقش دارد. در هرسال گروه‌های زیادی از پرندگان که به (پرندگان مهاجر) مشهورند گاهی از شمال به جنوب، وگاهی هم از جنوب به شمال مهاجرت می‌کنند، ودر این مهاجرت هزاران مایل راه را طی می‌کنند ودها هزار ده وشهر وروستا را پشت سر می‌گذارند. البته عوامل طبیعت، دما، آب وهوا، سرما و گرما در این هجرت سالیانهٔ پرندگان نقش مهمی دارد. «پرستوها» سالانه هفده هزار کیلومتر راه را می‌پیمایند، واز قاره‌ای به قارهٔ دیگر کوچ می‌کنند، و دارای رکورد سرعت در بین دیگر مهاجران هستند. به طوری که نوشته‌اند چهار هزار کیلومتر را در بیست وچهار ساعت می‌پیمایند. یعنی باسرعت ساعتی حدود صد وهفتاد کیلومتر. گفته می‌شود که انسان به «پرستو» علاقه‌ای خاص دارد چنانکه سرخ پوستان آمریکایی (در سنتی پیش از دوران مکاشفات کریستوف کلمب) کدو حلوایی را به شاخه‌ای می‌آویختند تا پرستوها درون (مغز) کدو را بخورند ودر میان آن، برای خود لانه‌ای بسازند. در مورد کوچ پرندگان نظرات متعددی وجود دارد. تا پیش از ابراز نظریهٔ جدید گمان بر این بود که رهبری پرندگان با تجربه و مسن، میدان مغناطیسی زمین، نیروی کوربولیس، تابش آفتاب، وساعت فیزیولوزیکی، در کوچ وجمعیت یابی پرندگان مؤثرند. در سال ۱۹۰۶ میلادی دانشمند زیست‌شناسی آلمانی «اشنایدر» این حقیقت را حدس زد که پرندگان از روی حرکت خورشید جمعیت یابی می‌کنند. پس از عرضهٔ فرضیهٔ اشنایدر، دکتر (کرامر) نخستین دانشمندی بود که درستی فرضیه اشنایدر را به کمک آزمایشهای گوناگون، بررسی و ثابت کرد. وی دریافت که حس جهت یابی پرندگان از روی حرکت خورشید به قدری دقیق است که آنها حتی مقدار تغییر وضع ساعت به ساعت خورشید را هم می‌سنجند.


چلچله دمگاه سفيد
(نام علمی: Delichon urbicum)
[تصویر: Delichon_urbica.jpg]
چلچله دمگاه سفید یک پرنده مهاجر از راسته گنجشک‌سانان، خانواده پرستو و سرده چلچله‌ایان است که در اروپا، شمال آفریقا و مناطق گرمسیر آسیا زندگی می‌کند و در زمستان‌ها به آفریقای جنوب صحرا و جنوب شرق آسیا مهاجرت می‌کند. این پرنده حشرات را در حال پرواز شکار می‌کند و می‌خورد و معمولاً به مناطقی مهاجرت می‌کند که تعداد زیادی حشره در آن مناطق وجود دارد. قسمت سر این پرنده آبی رنگ و دمگاه و شکم آن کاملا سفید رنگ است. این پرنده هم در طبیعت و هم در مناطق شهری یافت می‌شود. شکل ظاهری چلچله دمگاه سفید دقیقأ مشابه دو گونه دیگر خانواده چلچله‌یان است که بومی شرق و جنوب شرقی آسیا هستند. این پرنده دارای دو زیر گونه تأیید شده است.
[تصویر: House_Martin_flight.jpg]
این پرنده لانه‌ای گلی و محصور می‌سازد که سوراخ مدخل آن در بالا قرار دارد. در زیر لبه پشت بامها و روی صخره‌ها آشیانه می‌سازد. چلچله دمگاه سفید در ایران و شهر تهران نیز وجود دارد.
[تصویر: House_Martin_map.gif]
این پرنده توسط پرندگان شکاری و بیشتر توسط لیل شکار می‌شود. همچنین توسط انگلهای داخلی و کک و کرم‌ها آسیب می‌بیند ولی با توجه به محدوده وسیع زندگی و جمعیت زیاد آن، در حال حاضر خطر خاصی جمعیت جهانی این پرنده را تهدید نمی‌کند.

پرستوي دمگاه صورتي
انگلیسی : Red-rumped Swallow
فرانسوی : Hirondelle rousseline
لاتین : Hirundo daurica
[تصویر: Hirundo_daurica.jpg]
مشخصات :
18 سانتی*متر ؛ از روی دمگاه نخودی ، پس سر و نوار چشمی بلوطی ، گلو و سطح شکمی نخودی*رنگ و نداشتن نوار سینه*ای ، بلافاصله شناخته می شود . تارک و پشتش آبی پررنگ با جلای فلزی ، بال*ها و دم دوشاخه آن تقریبا سیاه است . بر خلاف پرستو نشانه*های سفید روی دم را ندارد ، دوشاخه دم آن پهن*تر است و نوک بال*هایش تیز نیست . پروازش سنگین*تر و کندتر از پرستو است . از چلچله دمگاه سفید به وسیله دمگاه و سطح شکمی نخودی ( نه سفید ) مشخص می شود .
[تصویر: Red_Rumped_Swallow_flight.jpg]
زیستگاه :
صخره های ساحلی و کوهستانی . کمتر از پرستو به مناطق مزروعی علاقه دارد . معمولا در دشت های هموار و بیشتر در اطراف پل ها و ساختمان*ها دیده می شود . لانه*هایی شبیه لانه چلچله دمگاه سفید ؛ ولی با مدخلی کوزه مانند در غارها ، شکاف سنگ*ها و زیر پل ها می*سازد .
[تصویر: Red_rumped_Swallow_map.gif]
پراکندگی :
پرنده ای است که در فصل تابستان از پراکندگی نسبتا فراوانی برخوردار است . همینطور به طور اتفاقی در سواحل دریای خزر دیده شده است.

چلچله بياباني
نام انگلیسی : Pale Crag Martin
نام فرانسوی : Hirondelle du desert
نام علمی (لاتین) : Hirundo obsolete
[تصویر: Pale_Crag_Martin.jpg]
چطور پیدایش کنیم :
5/12 سانتی‌متر ؛ خیلی شبیه چلچله کوهی ولی به‌طور محسوس کوچکتر از آن است و پر و بالش کمرنگ‌تر می باشد ، بخصوص در ناحیه جبه . چانه ، گلو و قسمت بالای سینه آن تقریبا سفید است ، و بر خلاف چلچله کوهی رگه‌رگه نیست . پروازش نامنظم‌تر و شبیه چلچله رودخانه‌ای است . چلچله بیابانی رفتاری شبیه چلچله کوهی دارد . !
[تصویر: Ptyonoprogne_obsoleta.jpg]
زیستگاه :
صخره‌های مرتفع ، دره‌های تنگ و خرابه‌های واقع در مناطق بیابانی . معمولا در ارتفاع کمتر از چلچله کوهی زندگی می کند . زیر پیش‌آمدگیهای صخره‌های بلند و امثال آن لانه می سازد . !
[تصویر: Pale_Crag_Martin_map.gif]
پراکندگی :
چلچله بیابانی پرنده‌ای است نیمه مهاجر و از پراکندگی نسبتا فراوانی برخوردار است .!

چلچله رودخانه اي
انگلیسی : Sand Martin
فرانسوی : Hirondelle de ravage
لاتین : Riparia riparia
[تصویر: Sand_Martin.jpg]
مشخصات :
12 سانتی متر ؛ از همه چلچله ها کوچکتر است و به وسیله سطح پشتی قهوه ای خاکی ، سطح شکمی سفید و نوار سینه ای قهوه ای رنگ مشخص می شود . چلچله رودخانه ای پرنده ای است ؛ خیلی اجتماعی و بیشتر در سطح آب تغذیه می کند . پروازش سبک ، سریع و توام با بال زدن های پی*درپی می باشد و کتر مانند پرستو هنگام پرواز " ویراژ " می دهد .
[تصویر: Sand_Martin_flight.jpg]
زیستگاه :
فضاهای باز در مجاورت رودخانه ها و برکه ها . به طور دسته جمعی در تونل های کوچکی که در دیوار ساحلی رودخانه ها و یا صخره ها لب آب ایجاد می کند آشیانه می سازد .
[تصویر: Sand_Martin_map.gif]
پراکندگی :
چلچله رودخانه ای پرنده ای است که تابستانها از پراکندگی فراوانی برخوردار است و نیز به صورت مهاجر عبوری در همه جای ایران دیده می شود .


چلچله کوهی (Hirundo rupestirs)
[تصویر: Crag_Martin_flight.jpg]
این پرنده 5/14 سانتیمتر طول دارد. بالها پهن، دم مستطیلی به رنگ قهوه ای و فاقد رنگ خاکستری دمگاه است. گونه ها نسبتاً تیره و در تضاد با رنگ گلو و زیر تنه کمرنگ تر ازبدن است. نقطه های ریزی روی چانه و گلو وجود دارد که به دشواری دیده می شود. زیرتنه نخودی خاکستری است که هر چه به دم نزدیک تر می شود تیره تر است. هنگامی که دم باز می شود خال های سفیدی در آن به چشم می خورد. پوشش زیر بالها از پرهای پرواز تیره تر است.
[تصویر: Crag_Martin.jpg]
[تصویر: Crag_Martin_map.gif]
پروازش همراه با سر خوردن و شیرجه رفتن در هواست، اما سریعتر از سایر چلچله هاست. این پرنده نسبتاً آرام و کم صداست و در پرواز صدایی شیبه به "چی پ" یا "چی ر" شنیده می شود. این پرنده در مناطق کوهستانی، دره های تنگ و صخره های ساحلی به سر برده و آشیانه را شبیه نیم کاسه در شکاف صخره ها و در سقف غارها، از گل می سازد. در ایران تابستان ها فراوان است. چنین به نظر می رسد که این پرنده در حال حاضر نیازی به برنامه ویژه حفاظتی ندارد.

چلچله ی گلو قهوه ای
نام علمی : Riperia Paludicola
نام انگلیسی: Plain Martin
نام فارسی: چلچله ی گلو قهوه ای
[تصویر: ddfd90d1_d24a_4c97_ad32_4dc732d4700d.jpg]
مشخصات ظاهری: طول بدن این پرنده، 12 سانتیمتر است. پرنده ای کوچک با زیر تنه ی خاکستری مایل به نخودی کمرنگ و زیر بال های قهوه ای تیره است. دم شبیه چلچله ی معمولی با شاهپرهای قهوه ای تیره است. روتنه قهوه ای مایل به سیاه است.
[تصویر: plainmartin28.jpg]
زیستگاه: در حاشیه ی رودخانه های با دیواره ی شنی دیده می شود و به صورت دسته جمعی در سوراخ های همان نواحی تولید مثل می کند. به صورت سرگردان در مناطق جنوب مرکزی و جنوب شرقی ایران دیده شده است.

RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - said - 2012-04-14 11:18 PM

با سلام . يكي از پرندگان زيبايي كه بيشتر بشكل مهاجر در ايران وجود دارد فلامينگو است

فلامينگو
[تصویر: _MG_5053_Flamingos_mating_dance.jpg]
فلامینگو یا مُرغ آتشی پرنده‌ای است از راستهٔ آتش‌مرغ‌سانان.
فلامینگو پرنده‌ای است با پاهای دراز و منقاری منحنی و گردنی بلند خمیده، آبچر بابدنی بسیار کشیده و پر و بالی به رنگهای سفید و صورتی است.
[تصویر: Greater_Flamingo_flight.jpg]
در پروازها باها و گردنش کشیده و قدری پائین تر از سطح بدن قرار می‌کیرد. بالهایش ترکیب زیبائی از رنگهای سرخ و سیاه است. پرنده نابالغ قهوه‌ای مایل به خاکستری چرک است. فلامینگو به آرامی راه می‌رود ودر حالیکه سر ومنقار خودرا در آب کم عمق فرو برده تغذیه می‌کند. فلامینکو از ۹۰/۰ تا ۵/۱ متر بلندی دارد. بیشتر فلامینگوها حلزون وگیاهان آبی را می‌خورند. این پرندگان یصورت دست جمعی و در دسته‌های چند هزارتایی زندگی می‌کنند.
[تصویر: lightmatter_flamingo.jpg]
جفتگیری
سالی یکبار جفتگیری می‌کند. ولانه‌ای گلین برای تخمگذاری می‌سازد. بیشتر فلامینگوهای ماده یک تخم در سوراخ لانه می‌گذارند ونر و ماده هردو به نوبت روی تخم می‌خوابند. پس از سی روز جوجه از تخم بیرون می‌آید. جوجه فلامینگو بعد از ۵ روز لانه را ترک می‌گوید وبه گروه فلامینگوهای جوجه می‌پیوندد. اما برای تغذیه به لانه‌ای که درآن تولد یافته و پدر ومادر برایش خوراک آماده کرده‌اند باز می‌گردد. بعد از دوهفته خود به جستجوی خوراک می‌پردازد. فلامینگو در محیط طبیعی از ۱۵ تا ۲۰ سال زندگی می‌کند. بیشتر پرنده‌شناسان فلامینگوها را به چهار گونه تقسیم کرده فلامینگوهای بزرگ در آفریقا، جنوب آسیا و اروبا و جنوب آمریکای جنوبی و هند غربی زندکی می‌کنند. فلامینگوهای کوچک در دره بزرگ نشستی کنیا و تانگانیکا در آفریقا به سر می‌برند. فلامینگوهای دیگر دو گونه هستند. گونه کمیاب فلامینگوهای آندی وجیمس می‌باشند که در کرانهٔ دریاجه‌های بلند کوههای آند در آمریکای جنوبی به سر می‌برند. فلامینگوهای وحشی روزگاری در فلوریدای جنوبی می‌زیستند، اما مردم آنها را به خاطر برهای زیبایشان کشتند.
[تصویر: 399px_Flamingo_and_offspring.jpg]
زیستگاه
مردابهای ساحلی کم عمق. مانداب‌های حاصل طغیان دریاچه‌ها، لجن‌زارها و غیره به سر می‌برند.
[تصویر: Greater_Flamingo.jpg]
تغذیه
رژیم غذایی فلامینگو سخت پوستی به نام آرتمیا می‌باشد.
[تصویر: Greater_Flamingo_map.gif]
پراکندگی در ایران
در دریاچهٔ ارومیه و در تابستان در فارس به سر می‌برند وممکن است در خوزستان زاد و ولد کنند.

[تصویر: 56a6a59c_2247_4169_b5c9_4a323e263315.jpg]
فلامينگو در منطقه رود شور

[تصویر: 800px_Flamingos_001.jpg]
فلامينگوها در باغ پرندگان اصفهان

RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - said - 2012-04-15 07:06 PM

با سلام . از پرندگان زيبايي كه در ايران هم به وفور يافت مي شود خانواده حواصيل مي باشد كه خود داراي گونه هايي شامل ( اگرت بزرگ . اگرت كوچك . اگرت ساحلي . بوتيمار . بوتيمار كوچك . حواصيل ارغواني . حواصيل بزرگ . حواصيل خاكستري . حواصيل زرد . حواصيل سبز . حواصيل شب . حواصيل هندي . گاوچرانك ) است .

رسته : لك لك سانان
تيره : حواصيل

اگرت بزرگ
نام انگلیسی : Great White Heron
نام فرانسوی : Grande Aigrette
نام علمی (لاتین) : Egretta alba
[تصویر: d70_18036.jpg]
چطور پیدایش کنیم :
88 سانتیمتر ؛ پرنده ای است با پروبال سفید یكدست که از هر حواصیل یا اگرت سفید دیگری بزرگتر است .
گردنش خیلی دراز ، باریک و زاویه دار می باشد و کاکل مشخصی ندارد . منقارش یا زرد یکدست و یا قسمتی از نوک آن سیاه است . پاهایش تماما سیاه مایل به سبز می باشد ( اگرت کوچک پنجه های زرد رنگ دارد ) . در فصل زادوولد بخش بالایی پاها نارنجی مایل به صورتی است و پرهای شانه اش رشد زیادی پیدا می کند و به صورت شنل آویخته ای در می آید . حواصیل زرد و گاوچرانک در حال پرواز از دور سفید بنظر می آیند ، از این پرنده خیلی کوچکتر و به نسبت پرجثه ترند .
[تصویر: Egretta_alba.jpg]
[تصویر: egretta_alba_0015.jpg]
زیستگاه :
ساحل دریاچه ها و رودخانه ها ، باتلاق های کم گیاه و مرداب های ساحلی . معمولا به صورت دسته های پراکنده در نیزارهای انبوه زادوولد می کنند و به ندرت روی بوته ها و یا درخت ها آشیانه می سازند .
[تصویر: Greet_White_Heron_map.gif]
پراکندگی :
اگرت بزرگ پرنده ای ست که زمستان ها از پراکندگی نسبتا زیادی برخوردار است و ممکن است به تعداد کم در ایران زادوولد کند .
[تصویر: great_egret_egretta_alba_kj7ta0090.jpg]
[تصویر: Great_White_Heron.jpg]
[تصویر: juza_photo_002507_egretta_alba_great_whi...ggiore.jpg]

RE: عكس و فيلم گونه هاي مختلف جانوري ايران - said - 2012-04-16 01:10 PM

با سلام . گونه ديگر از خانواده حواصيل اگرت كوچك مي باشد .


اگرت کوچک
نام انگلیسی : Little Egret
نام فرانسوی : Aigrette garzette
نام علمی (لاتین) : Egretta garzetta

[تصویر: Little_Egret.jpg]
چگونه پيدايش كنيم:
55 سانتی*متر ؛ حواصیل کوچکی است به رنگ سفید خالص با منقار دراز ، باریک و سیاه ، پاهای سیاه و پنجه*های زرد که در پرواز به خوبی نمایان است . در بهار پنجه*هایش قرمز رنگ می شود . ( در مقایسه با این پرنده ، اگرت بزرگ خیلی بزرگتر است و پنجه*های سیاه دارد ، و گاوچرانک و حواصیل زرد در حال پرواز از دور سفید بنظر می آیند ولی پرچثه*ترند ، با گردنی ضخیم*تر و منقاری کوتاه*تر ) . پرنده بالغ در تابستان کاکلی خیلی دراز و آویزان دارد و پرهای شانه*اش رشد زیادی پیدا کرده ، به صورت شنل آویخته*ای در عقب بدن جلب توجه می کند . معمولا در فضای باز و در آبهای کم عمق تغذیه می کند و به ندرت مانند گاوچرانک در بین گله*های گاو دیده می شود .
[تصویر: Little_Egret_flight.jpg]
زیستگاه :
تالاب*ها ، مرداب*های ساحلی و باتلاق*ها . بطور دسته*جمعی و اغلب با حواصیل*های دیگر ، روی بوته*ها یا درخت*ها ، در تالاب*ها ، باتلاق*ها ، فضای باز و خشک ، صخره*های مشرف به دریا و جنگل*ها آشیانه می سازد .
[تصویر: Little_Egret_map.gif]
پراکندگی :
اگرت کوچک پرنده ای است که تابستان*ها از پراکندگی فراوانی برخوردار است . تعداد کمی از آنها زمستان را در حوالی دریای خزر می گذرانند .
[تصویر: Egretta_garzetta.jpg]
[تصویر: AW_LittleEgret_4587.jpg]