+- انجمن تخصصی شکاروتیراندازی(بزرگترین مرجع اطلاعاتی تفنگ بادی،پی سی پی،تیراندازی ایرانیان)pcp.airrifle.airguns..تفنگ بادی،پنوماتیک، (http://www.iran-airrifle.com/forum)
+-- انجمن: مباحث و مقالات آموزشی (/forumdisplay.php?fid=30)
+--- انجمن: اموزش مهارتهای تیراندازی (/forumdisplay.php?fid=31)
+--- موضوع: مقالات اموزشی (/showthread.php?tid=549)
RE: مقالات اموزشی - Shooter2Bt65 - 2011-07-03 07:54 PM
هر تیرانداز یا شکارچی ، پس از خریدن یک تفنگ ساچمه زنی جدید برای آگاه شدن از الگوی پخش باید آن را بیازماید. در این آزمایش ، تیرانداز باید چند تیر را به سبک و روش معمول در تیراندازی هوازنی ( بدون نشانه گیری و نشانه روی دقیق ) به مرکز یک صفحه بزرگ کاغذ ، تیراندازی کند.
در این آزمایش ممکن است تیرانداز متوجه شود که مرکز الگوی پخش تفنگ ، بر مرکز صفحه کاغذ منطبق است و یا اینکه دریابد که مرکز الگوی پخش ، نسبت به مرکز هدف بالاتر یا پایین تر قرار دارد.
چنانچه مرکز الگوی پخش بر مرکز هدف منطبق باشد ، تفنگ یقینا با ویژگی های جسمی تیرانداز متناسب است و تیرانداز نیز اصول صحیح تیراندازی هوازنی را رعایت کرده است. لیکن اگر این دو مرکز بر هم منطبق نباشند یا تیرانداز روش صحیح نشانه روی هوازنی را بکار نبرده و یا قنداق تفنگ با ویژگی های جسمی اش متناسب نیست.
باید بدانیم که روش صحیح تیراندازی هوازنی اینست که تیرانداز باید بر خلاف روش تیراندازی با تفنگ گلوله زنی ، هر دو چشم خود را باز نگهدارد و با هر دو چشم ، درست از بالای لوله یا لوله های تفنگ به هدف نگاه کند و بدین ترتیب تفنگ را به سمت هدف روانه کند. لیکن چون هدف هوازنی متحرک است ، تیرانداز باید با چشمان خود هدف را بپاید و حرکاتش را دنبال کند و در عین حال لوله تفنگ را در امتداد دید خود نگهدارد.
برای اینکه لوله تفنگ از محور دید خارج نشود ، تیرانداز باید برای تعقیب هدف تمام نیم تنه بالایی خود را متناسب با جابجایی محور دیدش حرکت دهد تا تفنگ کماکان در امتداد محور دید وی باقی بماند و از سمت هدف منحرف نشود. اگر نیم تنه بالایی تیرانداز ثابت بماند و فقط دست های تیرانداز ، تفنگ را جابجا کنند ، تفنگ از هم محوری دید تیرانداز خارج گشته و تیرش به خطا خواهد رفت. نکته بسیار مهم این است که نیم تنه بالایی تیرانداز باید قابل انعطاف باشد و حرکات هدف باید با حرکت نیم تنه بالایی تعقیب شود نه با حرکت دست ها. چنانچه در شکل نشان داده شده است ، اگر چشم تیرانداز از محور لوله ( لوله ها ) قرار گیرد ، ساچمه ها به بالاتر از هدف اصابت خواهند کرد و اگر پایین تر از آن قرار گیرد ، ساچمه ها به زیر هدف اصابت خواهند کرد.
به طور کلی نشانه روی با تفنگ ساچمه زنی عبارت است از تعقیب هدف با هر دو چشم و وارونه کردن لوله تفنگ به سمت آن به وسیله حرکت یکپارچه دست ها و شانه ها. هنگامی که گونه تیراندازی روی شانه تفنگ و چشمش درست در امتداد لوله ( لوله ها ) قرار گرفته و محور دیدش با محور لوله ( لوله ها ) منطبق گردد ، تفنگ با نیم تنه بالایی تیرانداز یکپارچه می شود.
اگر تیرانداز تنها با حرکات دست ها و چرخش چشمان خود حرکات پرنده را تعقیب کند ، چشمهایش از روی محور لوله ( لوله ها ) خارج شده و یکپارچگی بدن و تفنگ از دست می رود و پیامد آن خطای تیر است. پس تیرانداز باید در حالی که حرکات پرنده را با چشمان خود تعقیب می کند ، تمام نیمه تنه بالایی را هم آهنگ با آن حرکت دهد تا محور دیدش در امتداد محور لوله ( لوله ها ) باقی بماند.
شکارچیان تازه کار ، ولو اینکه تیرانداز خوبی باشند ، در اثر هیجانی که بر اثر پر زدن ناگهانی پرنده به آنها دست می دهد ، دستپاچه می شوند ، همه فنون و رموز کار را فراموش می کنند و اغلب قبل از اینکه تفنگ را کاملا بالا بیاورند ، به پرنده تیراندازی می کنند و تیرشان به خطا می رود.
گرچه شکارچی فقط در اثر ممارست در شکار ، به مهارت در هوازنی پرندگان دست می یابد ، لیکن درست نیست که شکارچیان در تیراندازی هوازنی تمرین نکند. بر عکس باید تا آنجا که ممکن است تیراندازی به هدف های پرنده بی جان را تمرین کند. بهترین و فنی ترین نوع اینگونه تمرین ها ، طی دوره های آموزشی و تمرین در میادین تیر کبوتر گلی ( تراپ و اسکیت ) است.
چنانچه این امکانات در دسترس نباشد ، از وسایل ساده تر می توان بهره جست. مثلا شکارچی می تواند در فصول بهار و ایامی که شکار پرنده مجاز نیست ، از دوستش بخواهد که در پشت سرش بایستد و قوطی کنسرو و یا نوشابه فلزی را از روی شانه راست یا چپ وی به جلو پرتاب کند و شکارچی با تیراندازی به این اشیا پرنده ، تیراندازی هوازنی را تمرین کند.
در این تمرین ، ابتدا باید سعی کند شیء پرتاب شده را در حال اوج گیری بزند و پس از اینکه در این کار به حد کافی ورزیده شد ، سعی کند آن را در مسیر سقوطش بزند. در مراحل بعد باید از دوستش بخواهد تا از فاصله سی متری جلوتر از محل استقرار اش ، از سمت راست یا چپ ، عمود بر محور تیراندازی پرتاپ کند.
در تیراندازی به هدف های پرنده ای که در مسیر عمود بر محور تیراندازی حرکت می کنند ، مسئله پیشگیری اهمیت می یابد. اینکه چقدر باید پیشگیری کرد ، مسئله ای بسیار پیچیده است. البته می توان سرعت پرواز پرندگان مختلف را از مدارکی که دراین زمینه منتشر شده ، به دست آورد. لیکن تخمین سرعت پرنده هدف و اینکه از حداکثر سرعت پروازش سود جسته یا با سرعتی کمتر در پرواز است ، در زمانی بسیار کوتاه ، امری است تقریبا محال و اگر شکارچی بخواهد خود را با چنین محاسباتی در گیر کند ، فرصت تیراندازی به هدف را از دست خواهد داد.
پیشگیری عبارت است از فاصله ای که تیرانداز به نقطه ای واقع در جلو هدف تیراندازی می کند تا در لحظه ای که ساچمه ها مسافت تیرانداز تا مسیر حرکت هدف را طی کرده اند ، هدف نیز به آن نقطه برسد. یا به عبارت دیگر ، الگوی پخش ساچمه و مسیر پرواز هدف در یک لحظه با یکدیگر تلاقی کنند.
در مورد تیراندازی به هدف هایی که از پیش پای تیرانداز پر کشیده ، مستقیما یا تقریبا به خط مستقیم از او دور می شوند. یا هدف هایی که از روبرو به سمت تیرانداز پرواز می کنند ، نیاز چندانی به پیشگیری نیست. کافی است که تیرانداز با در نظر گرفتن مسیر پرواز هدف ، چنانچه لازم باشد کمی به پایین یا بالاتر از پرنده تیراندازی کند.
پیشگیری لازم برای تیراندازی به هدفی که در مسیر عمود بر محور تیراندازی حرکت می کند ، چگونه باید صورت پذیرد؟
ساده ترین ، موثر ترین و عملی ترین راه کار این است که تیرانداز پس از بالا آوردن تفنگ ، یکپارچه کردن آن با نیم تنه بالایی و هم محور کردن دید چشمانش با لوله ( لوله ها ) مسیر پرنده را از هدف جلوتر ببرد و بدون متوقف کردن حرکت تفنگ ، ماشه را بچکاند.
این حرکات و اعمال باید دقیقا هم آهنگ با یکدیگر صورت پذیرند. مسئله ادامه حرکت تفنگ به هنگام کشیدن ماشه از سایر نکات مهم تر است. اغلب مشاهده می شود که فردی به زعم خود ، همه اصول را در تیراندازی به هدفی متحرک ، رعایت می کند لیکن باز هم بیشتر تیرهایش به خطا رفته و پیشرفت محسوسی ندارد. به احتمال قوی دلیل این عدم پیشرفت متوقف کردن حرکت تفنگ در لحظه کشیدن ماشه و یا خارج شدن دید تیرانداز از محور لوله ( لوله ها ) است.
در مورد پیشگیری آخرین توصیه این است که :
میزان پیشگیری لازم را تخمین بزنید ، آنرا دو برابر کنید ، حرکت تفنگ را متوقف نکنید و ماشه را بکشید و باز هم حرکت تفنگ را ادامه دهید.
اجازه بدهید موضوع را بیشتر و دقیق تر مورد بررسی قرار دهیم. چنانچه شکارچی همیشه بتواند به نقطه تیراندازی کند که در لحظه رسیدن ساچمه ها به آن نقطه پرنده نیز در همان نقطه باشد ، دلیلی برای خطا رفتن تیرش وجود نخواهد داشت. پس چنانچه بخواهید بهترین تیرانداز هوازنی جهان بشوید ، این است همه آن چیزی که باید انجام دهید. افسوس که این کار آسانی نیست. چارلز اسکینز ( از استادان ماهر فن هوازنی ) در یکی از نوشته های خود این مطلب را چنین تشریح کرده است : « اگر پرنده ها همیشه در یک سمت معین و به خطی مستقیم همانند حرکت یک پیکان ، پرواز می کردند و شکارچی می توانست زاویه پرواز و سرعت پرنده را با دقت کامل اندازه گیری کند و در عین حال خود نیز در حرکاتش از دقتی ماشینی برخوردار بود ، من دلیلی برای عدم موفقیت دائمی او نمی یافتم ».
همه گیر کار در همین اگر هاست. نه پرنده چنان می پرد و نه شکارچی چنین است. متغیر ها همیشه در تغییراند و حل معادله را که در تئوری بسیار آسان به نظر می رسد ، در عمل بسیار مشکل می سازند و این همان چیزی است که تکنیک هوازنی را به صورت یک هنر کلاسیک در می آورد که هیچگاه برای شکارچیان تازه کار و شکارچیان قدیمی و حرفه ای کسل کننده نمی شود و هیچکس هیچگاه نمی تواند در این فن ، به مهارت مطلق دست یابد.
چنانچه متغیرهای مهمی چون سرعت ، عدم یکنواختی مسیر و جهت پرواز هدف و توانایی شکارچی در انجام حرکات معین با دقت و نظمی خاص را ندیده بگیریم ، باز هم دو معضل مهم باقی می ماند که عبارتند از عدم امکان ماشینی کردن جسم انسان و ضعف و ناتوانی بارز او در ایجاد یک کار تیمی دقیق بین مغز ، اعصاب و عضلاتش.
بنابراین صرف نظر از اینکه شکارچیان تا چه حدی این تئوری ها را بررسی کرده و فراگرفته باشد ، مادام که این تئوری ها را در صحرا و بیابان عملا تمرین نکرده باشد محال است به مهارت بالایی دست یابد.
شکارچی بایستی این فنون نظری را به صورت عادی تمرینی درآورد. تا آنجا که حرکاتش به شکل اعمال نیمه غریزی در آید. پس آنگاه می توان از او انتظار داشت بتواند بلدرچینی را که ناگهان از زیر پایش پر کشیده یا اردک سرسبزی را که با سرعت 21 متر در ثانیه ، عمود بر محور تیرش در پرواز است ، بزند.
برای زدن یک هدف پرنده ، نباید تفنگ را به نقطه ای در مسیر پرواز هدف روانه کنید و منتظر رسیدن هدف به آن نقطه شوید ، بلکه باید به محض مشاهده برخاستن هدف از زمین ، پای محور را به جلو بگذارید ، قنداق تفنگ را به شانه ببرید ، گونه را روی شانه قنداق تفنگ قرار دهید ، بدن و تفنگ را یکپارچه کنید ، با هر دو چشم باز درست از روی لوله ( لوله ها ) ، تفنگ را به نقطه ای که در وهله اول هدف را دیده اید روانه سازید و سپس بیش از سرعت هدف ، مسیر حرکت آن را دنبال کنید ، به هدف برسید ، از آن جلو بزنید و بدون متوقف یا کند کردن حرکت تفنگ ، ماشه را سریعا بکشید و تا سقوط پرنده ، حرکت تفنگ را ادامه دهید.
تاکنون چند بار توصیه کرده ام که پس از کشیدن ماشه نیز حرکت تفنگ را ادامه دهید. علت این توصیه این است که چنانچه به این کار عادت کنید ، در لحظه کشیدن ماشه ، حرکت تفنگ را متوقف نخواهید کرد و درنتیجه صرفنظر از کند یا سریع بودن عکس العمل عصبی تان ، شما به نقطه ای در جلو تر از هدف تیراندازی خواهید کرد و این سبب خواهد شد تا چنانچه پیشگیری شما درست باشد ، ساچمه ها و پرنده در یک لحظه به نقطه ای معین برسند و در واقع الگوی پخش ساچمه ها و مسیر پرنده در یک لحظه با یکدیگر تلاقی کنند. اگر حرکت تفنگ را در لحظه کشیدن ماشه متوقف کنید ، بسته به کندی یا سرعت واکنش عصبی تان از 0.01 تا 0.04 ثانیه از حرکت هدف عقب می مانید. بنابراین چنانچه هدف اردکی باشد که با سرعت 29 متر در ثانیه در حرکت باشد و سرعت واکنش عصبی شما 0.02 باشد ، در موقع کشیدن ماشه به جای تیراندازی به هدف ، حدود 6 سانتیمتر به عقب آن تیراندازی خواهید کرد و تردیدی نیست که تیر شما به احتمال قوی یا خطا خواهد رفت و یا پرنده را زخمی خواهید کرد.
برای اینکه بتوانید تخمین بزنید که چقدر باید به جلوی هدف تیراندازی کنید یا به عبارت دیگر چقدر باید پیشگیری کنید ، لازم است بدانید که سرعت پرواز ساچمه تفنگ ساچمه زنی در حدود 420 متر در ثانیه است و در عین حال سرعت پرواز اردک جره 29 متر در ثانیه ، سرعت پرواز غاز 25 متر در ثانیه ، سرعت پرواز اردک سر سبز و بلدرچین 21 متر در ثانیه و سرعت پرواز باقرقره و کبک حدود 15 متر در ثانیه است.
پس اگر شکارچی حرکت دست و تفنگ را در حین کشیدن ماشه متوقف سازد و بدین ترتیب تاثیر تاخیر واکنش عصبی خود را متوقف سازد و یا به حداقل برساند ، برای تخمین میزان پیشگیری لازم ، کافی است در هر مورد مسافت خود تا هدف را تخمین بزند ، سرعت پرواز ساچمه را بر سرعت پرواز هدف را بدست آورد ، مسافت خود تا هدف را به این نسبت تقسیم کند تا به پیشگیری لازم دست یابد. برای روشن شدن مطلب به مثال زیر توجه فرمایید :
فرض کنید غازی با سرعت 25 متر در ثانیه در مسیری عمود بر محور تیر شما و در مسافت 35 متری در پرواز است برای برآورد کردن میزان پیشگیری لازم باید به این ترتیب عمل کنید :
( نسبت سرعت حرکت ساچمه به سرعت پرواز غاز 16 برابر ) 16 = 25 ÷420
( میزان پیشگیری لازم حدود 2/2 متر ) 18/2 = 16÷35
برای موفقیت در هوازنی باید ویژگی های پرنده مورد نظر را بدانید ، سرعت پرواز پرنده را تحت شرایط مختلف مانند وضع معمولی ، به هنگام ترس ، با باد موافق ، با باد مخالف ، زاویه پرواز نسبت به محور تیر و غیره را در نظر بگیرید. اما در عمل در تیراندازی هوازنی در بسیاری از موارد ، فرصتی برای این محاسبات و ملاحظات وجود ندارد. بنابراین یکبار دیگر شیوه صحیح تیراندازی به هدف پرنده را بدین شرح خلاصه می کنم :
پای محور را به جلو بگذارید ، وزن بدن را به روی این پا منتقل کنید ، تفنگ را به شانه بیاورید ، گونه را بر شانه قنداق قرار دهید ، با هر دو چشم باز تفنگ را به نقطه ای که در وهله نخست پرنده را دیده اید روانه کنید ، مسیر پرواز هدف را با تفنگ تعقیب کنید ، از پرنده جلو بزنید ، بدون متوقف یا کند کردن حرکت تفنگ ، ماشه را سریعا بکشد ، به حرکت تفنگ تا هنگام سقوط هدف ادامه دهید. اگر به انجام این عمل عادت کنید و به حد کافی آن را تمرین کنید ، در شکار ناموفق نخواهید بود و درصدی از تیرهای شما به هدف اصابت خواهد کرد که به موازات تمرین و کسب تجربه بیشتر ، این درصد ، به تدریج بالاتر می رود.
در اینجا لازم است نظر شما را به این نکته جلب کنم که تکنیکی که در بالا تشریح شد ، بیشتر در شیوه متداول در شکار پرندگانی چون کبک ، بلدرچین ، تیهو ، قرقاول ، دراج و نیز تیراندازی تمرینی در رشته اسکیت کاربرد دارد.
در مورد شکار پرندگان آبزی و سایر پرندگانی که تیراندازی به آنها از داخل کومه و از کمینگاه صورت می پذیرد ، چون شکارچی از مسافتی نسبتا دور پرنده را می بیند و سرعت پرواز ، مسیر و جهت حرکتش را می تواند تخمین بزند ، فرمول پیشگیری بیان شده در سطور قبل ، عملا قابل اجرا است.
تکنیکی که در این شیوه هوازنی پیشنهاد می شود این است که شکارچی باید به محض مشاهده پرنده از مسافت دور ، تفنگ را به شانه بیاورد ، با تخمین میزان پیشگیری لازم ، خط نشانه را به همان اندازه در جلو پرنده هدف قرار دهد ، سرعت حرکت تفنگ را با سرعت پرواز پرنده هم آهنگ کرده و میزان پیشگیری را ثابت نگهدارد. پس از اینکه پرنده به تیر رس رسید ، بدون کند یا متوقف کردن حرکت ، ماشه را سریعا بکشد و به حرکت تفنگ تا سقوط پرنده ادامه دهد. در این تکنیک بهتر این است که شکارچی ، شک و تردید را کنار بگذارد ، فرصت را از دست ندهد تفنگ را چنانچه در بالا گفته شد به سمت پرنده روانه کند و به موقع از توی کومه بلند شود و خود را به شکار نشان دهد.
طبیعی است که پرنده به محض دیدن شکارچی به یک مانور پروازی می پردازد پس شکارچی باید کاملا آماده باشد تا حرکت تفنگش را با این مانور هم آهنگ سازد. هیچکس نمی تواند حدس بزند که پرنده چه مانوری می دهد و شکارچی چه باید بکند. قدر مسلم این است که شکارچی باید خودش را به « موقع » در معرض دید پرنده قرار دهد و برای واکنش سریع در برابر مانور غیر قابل پیش بینی پرنده ، آمادگی روحی و جسمی داشته باشد ، تا احتمالا موفق شود. مهمترین عامل در اینجا به موقع برخاستن است. نه لحظه ای زودتر و نه آنی دیرتر. اما این که « به موقع » چه موقعی است؟ پاسخی ندارد. شکارچی خود باید در عمل و تجربه به این « به موقع » دست یابد. آنقدر تمرین کند تا در چند درصد از مواقع « به موقع » خود را ظاهر کند.
« به موقع » صحیح ، موقعی است که شکارچی موفق به زدن هدف می شود.
[align=right]
____
RE: مقالات اموزشی - Shooter2Bt65 - 2011-07-04 08:01 PM
تعریف : به کلیه پستیها و بلندیهای سطح زمین ، عوارض زمین می گویند.و به دو دسته (عوارض طبیعی و عوارض مصنوعی ) تقسیم می شود.
الف ) عوارض طبیعی : عوارضی است که انسان در بوجود آمدن آن نقشی نداشته و به 4 دسته تقسیم می شوند.
1 – بلندیها ( کوه ، تپه )
2 – گودیها ( دره ، شیار ، گودال )
3 – همواریها ( دشت ، جلگه )
4 – آبها ( اقیانوس ، دریا ، دریاچه ، رودخانه )
ب ) عوارض مصنوعی : عوارضی است که بوسیله انسان بوجود می آید و انسان در بوجود آوردن آن نقش دارد . مانند : خاکریز ، کانال ، سنگر ، پل ، جاده
منظور از شناسایی عوارض زمین
1 – حفظ جان خود در رزم .
2 – با استفاده از عوارض زمین خود را به دشمن نزدیک کرده ، اورا دستگیر و یا بکشیم.
3 – درک دستورات فرماندهی .
4 – دشمن یا نقاط مورد نظر را به دیگران نشان داده و آنچه را که همرزمان نشان میدهند بخوبی دیده و بفهمیم .
تقسیم بندی زمین از لحاظ دید
الف ) زمینهای هموار : زمینی است که دارای میدان دید وسیع و کافی باشد.( دشت ، کویر ، جلگه )
ب ) زمینهای پست و بلند : زمینی است که دارای پستی و بلندی مختلفی باشد.(کوه ، تپه ، ماهور )
ج ) زمینهای مستور یا پوشیده : زمینی است که از روئیدنیهای مختلف پوشیده شده باشد . (جنگل ، نخلستان ، نی زار )
تعاریف و اصطلاحات عوارض زمین
1 – کوه : ارتفاعاتی که بلندی آن از سطح زمینهای اطراف بیش از 600 متر باشد .
2 – تپه : ارتفاعاتی که بلندی آن از سطح زمینهای اطراف کمتر از 600 متر و بشتر از 150 متر باشد .
3 – تپه ماهور : ارتفاعاتی که بلندی آن از سطح زمینهای اطراف کمتر از150 متر باشد که به یکی از آنها تَل یا تُل می گویند .
4 – رشته کوه : به چند کوه بهم پیوسته رشته کوه گویند.
5 – قله : بلندترین نقطه کوه را قله گویند.
6 – خط الرأس جغرافیایی : محل برخورد دو دامنه در بالای کوه که محل تقسیم آب باران است.
7 – خط الرأس نظامی : به اندازه قد یک سرباز با تجهیزات ، پائین تر از خط الرأس جغرافیایی .
8 – خط القعر : محل برخورد دو دامنه در پائین کوه که محل جمع آوری آب باران است.
9 – زاویه بی روح : منطقه ایست که در بُرد یک جنگ افزار یا دیده بان قرار دارد اما به سبب شکل ویژه زمین و یا وجود موانعی از محل مربوطه اجرای تیر مستقیم یا دیده بانی بر روی آن مقدور نمی باشد .
10 – درّه : فضای بین دو کوه را که آب در آن جریان پیدا می کند .
11 – گردنه : از بهم پیوستن دو پشته یا تپه یا دره ایجاد میشود.چون گردنه پائین ترین نقطه خط الرأس است معمولاً راههای کوهستانی از روی آن می گذرد.
12 – شیب و ضد شیب : ( نسبت به محل دشمن مشخص می شود ) به آن قسمت از دامنه کوه که در دید و تیر مستقیم دشمن قرار دارد شیب و به آن قسمت از دامنه کوه که در دید و تیر مستقیم دشمن قرار ندارد ، ضدّ شیب گویند .
13 – حَدّ اختفا : حدی است که نیروهای خودی بتوانند منطقه دشمن را دیده بانی کنند و خود دیده نشوند و 4 حالت دارد.( درازکش ، به زانو ، ایستاده ، وسایل زرهی و خودرو )
14 – جلگه : زمینهای پست و همواری که بلندی قابل توجهی نداشته باشد .
15 – جنگل : زمینهای پست و بلندی را که از انبوه درختان پوشیده شده باشد .
16 – سوک : لبه خارجی محل برخورد دو سطح عمود که خود آن دو سطح بر زمین عمود باشند.
17 – حاشیه یا لبه : حد خارجی عوارض زمین
18 – رودخانه : از بهم پیوستن چند جویبار و نهر ، رودخانه درست میشود .
19 – خلیج : پیشرفتگی زیاد آب در خشکی را خلیج گویند .
20 – خط درخت : خطی است در کوهستان که از آن به بالا درخت وجود ندارد.
21 – باتلاق : زمینی است که از رطوبت اشباع شده و معمولاً رُستنیهایی بر روی آن روئیده و هنگامیکه پا روی آن میگذاریم در آن فرو می رویم .
22 – هُور : زمینهای کاسه ای شکلی که بعلت پائین بودن سطح آن ، آب در آن فروکش نمی کند و عمق آن بین 6 الی 12 متر می باشد .
23 – رَمل : شنهای بسیار نرمی که در تابستان بعلت گرم بودن هوا بوسیله باد جابجا می شوند و دائم در حال تغییر شکل هستند اما در زمستان بعلت سرد بودن هوا ثابت می باشند.(فَکّه،چزّابه)
24 – کرانه نزدیک : ساحلی از رودخانه که در طرف ما ( نیروی خودی ) باشد .
25 – کرانه دور : ساحلی از رودخانه که در طرف دشمن واقع شده باشد .
26 – کرانه چپ و راست : ( کرانه چپ و راست نسبت به جریان آب معیّن می گردد ) بدین ترتیب که اگر در امتداد جریان آب بایستیم ( موافق جریان آب ) سمت راست ما کرانه راست و سمت چپ ما کرانه چپ محسوب میگردد .
از کاربران ومدیران محترم سایت تقاظا دارم پیشنهاد وانتقادات خود را مطح فرمایید و نضرات خود را در مورد این مقالات را ذکر کنید تا بنده حقیر هم بتوانم مطالب بهتری را ارئه دهم .با تشکر
RE: مقالات اموزشی - saeedaria - 2011-07-04 10:10 PM
اقا مصطفی ممنون از زحمات و اطلاعات مفیدتون
به نظرم برای اینکه شبه ای پیش نیاد زیر مطالبتون قید کنید که مطالب حاصل گردآوری از سایتهای مختلف فارسی و انگلیسی هست.
ضمنا اگر بتونید در پستهای مختلف و بصورت سریالی و با فاصله زمانی کوتاه مطالب رو ارائه بدین فکر میکنم جذابیت بیشتری داشته باشه.الان چون فونتها ریز و مطالب زیاد و مفصله احساس میکنم دوستان به یکباره خودشون رو با بمباران اطلاعاتی مواجه میبینن.
ممنون از تلاشتون
RE: مقالات اموزشی - Shooter2Bt65 - 2011-07-05 03:59 PM
باسلام خدمت دوستای واقعا گلم
در مورد بند اول حرفتون باید ذکر کنم چشم حتما اینکارو میکنم واگه توجه کرده باشید یک توضیحی در مورد ذکر نکردن منابع رو اعلام کردم چون واقعا من این مطالبو از سایت های مختلف جمع اوری کردم مخصوصا تعطیلات عید این مطالبو که خونه بودم از سایت های گوناگون ذخیره کردم ولی اون موقع حواسم نبود منابع رو یاداشت کنم وحتی شده خودم بعضی از مطالبو ویرایش وحتی تایپ کردم .و در مورد بند دوم بازم با شما موافقم وحتما اینکارو میکنم تا چند روز مطالب نمیذارم تا کاربران عزیز اینارو مطالعه کنن وحتما نظرات خودشونو مطرح کنن.
باتشکر از شما دوست عزیز و بقیه کاربران این سایت مفید.مصطفی
RE: مقالات اموزشی - Shooter2Bt65 - 2011-07-08 08:31 PM
سلام دوستای حرفه ای خودم
اگه اینارو خوندین یکی دیگه بذارم.اعلام بکنین لطفا
RE: مقالات اموزشی - Shooter2Bt65 - 2011-07-09 07:35 AM
طریقه حبس و كنترل تنفس]
تيرانداز بايد حبس نفس را به صورتي صحيح در هر زمان ، در ضمن سيكل تنفس فرا گيرد براي كسب دقتي كه در رزم به او كمك مي كند . اين كار ضمن هدف گيري و فشار بر ماشه بايد انجام شود . ضمن ساده بودن كار نياز به توضيح ، تشريح و تمرين سرپرستي شده دارد . براي حبس نفس بصورت صحيح تيرانداز نفس مي كشد ، آنرا خارج مي كند ، سپس بطور عادي نفس مي كشد كمي از آنرا خا رج مي كند تا احساس راحتي كند بقيه را نگه ميدارد و سپس شليك مي كند . در هدف گيري دقيق يك نقطه ضمن تنفس ، حفظ حالت پايدار ابزار نشانه روي جلو مشكل است . بنابراين به تيرانداز بايد آموزش داد نفس بكشد سپس آنرا بطور عادي خارج كند و در لحظه مكث طبيعي تنفسي ، نفسش را نگه دارد .
(شكل 6-2 كنترل تنفس ، تيراندازي به تك هدف )
قبل از اينكه احساس ناراحتي از بابت كند ، گلوله بايد شليك شود . موقعي كه چند هدف ارائه شوند ، تيرانداز بايد ياد بگيرد كه در هر قسمتي از سيكل تنفس نفس خود را نگهدارد.شکل7-2
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
RE: مقالات اموزشی - AIRKING - 2011-07-10 07:57 PM
اقا مصطفی واقعا مطالبتون خوبه و کارگشا.
من ازتون میخوام اگر ممکنه راجع به تفنگ های ساچمه زنی فول چوک مثل نخجیر 1 هم مطالب بذارین.خصوصا بهترین فاصله و نوع هدف زنی و شکار با این نوع اسلحه ها.
.gif "Khansariha (8)")
RE: مقالات اموزشی - Shooter2Bt65 - 2011-07-10 08:10 PM
دوستان سلام
با توجه به خواهش ناظم محترم انجمن مبنی بر ارئه مطلاب راجع به تفنگ نخجیر یک .من هم فعلا یک مطلب در باره نخجیر 3گذاشتم در صورت یافت مطلب در باره تفنگ نخجیر 1 حتما ارئه خواهم داد. با تشکر
270 ایرانی یا نخجیر3. که اخرین محصول کارخانه ساصد می باشد ترکیبی از کپ و گلنگدن برنو ویک لول کالیبر 270 وینچستر می باشد.لوله این سلاح به گفته مسئولان در تعداد محدودی از سری اول تولیدات اتریشی بوده و ما بقی توسط خود کارخانه با ماشینهای ساخت لول وخان کشی ساخت WS ساخته و خان کوبی میشوند.روش خان کوبی لوله این سلاح به شیوه ماشین کاری بوده و دارای خانهای ظریف نیمه پهن می باشد.در لوله های تولیدی داخل به خصوص در سری های اخر فاصله پرش گلوله(فاصله ای که باید بین لبهً اخر پوکه وخان وجود داشته باشد)بسیار کم شده که موجب می شود تا گلنگدن پشت فشنگهایی که مرمی انها بلندتر و سنگین تر است بسته نشود.مثلاً فشنگ 140 گرین یا 130گرین رمینگتون در این لوله ها گیر کرده چون گلوله ان با خان لوله درگیر می شود و از بسته شدن گلنگدن جلو گیری میکندولی اگر شما از فشنگ 110 یا 100گرین همین کارخانه(رمینگتون)استفاده کنید دیگر با چنین مشکلی برخورد نمی کنید.
و این منطقی نیست چون سرگلوله های 130 و140 ویا150 بهترین جواب را
برای شکارگاههای ایران دارا هستند و همچنین فشنگهایی با مرمی130و140 در بازار اسلحه فروشی های ایران فراوان تر است تا فشنگهایی با مرمی های سبک و وارمینت(سر گلوله های سبک با وزن 110به پایین که برای حیوانات کوچک و موزی مانند روباه به کار میروند)....واین در حالی است که در سری های پایین تر همین سلاح فاصله پرش به قدری زیاد است که شما می توانید به راحتی از سرگلوله های 150تا180را در ان استفاده کنید بدون اینکه گلوله فشنگ شما با خان سلاح در گیر شود.تمامی سلاحهایی که داری مشکل کوتاه بودن فاصله پرش هستند باید به کارخانه ارجاع شده تا این مشکل توسط مهندسین مربوطه رفع شود.
یکی دیگر از مشکلات این سلاح نداشتن قنداق خوب و ارگونومیک است.... جاسازی های قنداق خوب نبوده و اغلب قطعات پایینی کپ سلاح با چوب درگیر نیستند که این خود باعث پایین امدن دقت تیر در سلاح میگردد.پایه دوربین ان از روی پایه لئوپلد کپی شده ولی از الیاژ مرغوبی در ان استفاده نشده است.
که این باعث می شود که رینگ های دوربین بعد از دو یا سه بار باز وبسته
شدن لق شوند.
خشاب سلاح ودریچه تغذیه کپ برای فشنگهای برنو با طول حداکثر 80 میلیمتر طراحی شده و فشنگهای270با طول حداقل 82 میلیمتر و بیشتر در خشاب سلاح جا نرفته و گیر می کنند و خریداران باید قبل از همه این مشکل را توسط اسلحه سازان مجاز و خبره حل کنندواین در صورتی است که خود کارخانه باید این نقص را حل کند.ماشه این سلاح همان ماشه جنگی برنو است که برای شلیک فشنگهای دقتی و حتی شکاری مناسب نیست و بعضی از شکارچیان عزیز برای نرم شدن ماشه خودشان اقدام به دست کاری سلاح کرده که این دست کاریها در بسیاری از مواقع خطر افرین بوده و باعث شلیک خود به خود سلاح میشود(قابل توجه دارنده گان سلاح برنو).در سلاحهای گلوله زن ماشه خوب و دارای کشش مناسب یکی از ارکان اصلی در دقت تیراندازی سلاح است وماشه قلب سلاح حساب میشود که باید با قلب تیر انداز هماهنگی کامل را در زمان شلیک داشته باشد تا بهترین دقت لازم در تیر اندازی به وجود اید.
&&&عیب این نکته بگفتی هنرش نیز بگو
از معایب این سلاح که تماما قابل رفع میباشند بگذریم نوبت به محاسن ان میرسد.
از محاسن این سلاح استفاده از کپ و گلنگدن موزر98 میباشد.از نظر قدرت و
استقامت این سیستم هنوز حرف اول را در دنیا میزند و در سلاحهای دارای کالیبرهای استاندارد توانایی شلیک پر قدرت ترین مهمات را دارد.پوکه کش و پوکه پران در این سیستم به بهترین شکل ممکن کار می کنند.استپ گلنگدن بسیار محکم و با یک فنر تخت قوی پشتیبانی میشود که انگشت پوکه پران نیز داخل ان قرار دارد.
ضامن این سلاح در نوع خود مطمئن ترین ضامن است چون در هنگامی که سلاح مسلح است سوزن و پایه اتش گلنگدن که به سوزن متصل است را به عقب اورده و سوزن سلاح در حالت اول صامن قلف و ماشه ازادشده واز پایه اتش جدا میشود و درحالت دوم به همراه این مراحل گلنگدن نیز قفل شده و بالا نمی اید.لازم به ذکر است که زمانی که دوربین روی سلاح نصب باشد ضامن به دوربین گیر کرده و کار نمی کند و شخص تیر انداز برای ضامن کردن سلاح و اطمینان خاطر باید گلنگدن سلاح را پشت فشنگ تا زمان شلیک نخواباند و زمانی که تصمیم قاطع به تیراندازی گرفت انگاه گلنگدن سلاح را ببنددوسلاح اماده شلیک شود.
منبع:http://nature.harferooz.com
سلاح تک لول ساچمه زنی کمرشکن شکاری بوده و قنداق آن بصورت استاندارد از چوب گردو به همراه کفی ساخته شده از پلی آمید می باشد.
لوله سلاح بصورت تمام چوک و به منظور شلیک به اهداف در فاصله دور ساخته شده و به منظور بالا بردن عمر لوله ، سطح داخلی آن با استفاده از تکنولوژی پیشرفته کرم سخت شده است.
مشخصات عمومی :
گیج ( نمره ) : 12
طول سلاح : 1250 میلی متر
طول لوله : 810 میلی متر
وزن : 350/3 کیلوگرم
قیمت سلاح در سال 87 :
سلاح نخجیر 1 معمولی : 5.150.000 ریال
سلاح نخجیر 1 منبت کاری شده : 5.871.000 ریال
RE: مقالات اموزشی - Shooter2Bt65 - 2011-07-11 07:26 AM
اهمیت سلاح های تک تیر انداز در مأموریت های پلیسی – ضد ترور و مقاصد نظامی بر همگان روشن است . گاهی کار یک شلیک دقیق را هزاران گلوله و تفنگ دیگر نمی توانند انجام دهند . از این جهت یگان های آموزش دیده و مجهز تک تیر انداز همواره مورد توجه نیروهای نظامی و انتظامی کشورها بوده است .
سلاح های تک تیر انداز عمدتاً بر پایه ی یک سلاح نظامی و یا شکاری دیگر مورد بهسازی قرار گرفته و ساخته می شود تقویت بدنه اصلی ، نصب پایه برای سلاح ، ایجاد سایت دقیق نشانه روی و دوربین های مختلف ، نصب لوله ی بلندتر و ... پاره ای از این بهسازی است .
اسلحه های تک تیرانداز عمدتاً در کالیبرهای 56/5 ، 62/7 ، 7/12 میلی متر موجود است .البته کالیبر های بالاترنیز وجوددارد که عمومیت ندارد . کالیبرهای پایین و کوچکتر برای مقاصد درون شهری و کالیبرهای بالاتر برای مقاصد نظامی استفاده می شود .کالیبرهای mm 62/7 و 7/12 برای شکافتن جلیقه های ضد گلوله کاربرد دارد . از کالیبر 7 /12 با مهمات ویژه برای انهدام مخازن سوخت و از کار انداختن رادار ، هواپیما وهلی کوپتر ها بر روی زمین ،خودرو و ... نیز استفاده می شود . اصابت کالیبر 7/12 به بدن انسان منجر به قطع عضو یا مرگ می گردد .
دقت تفنگ های تک تیرانداز با واحد MOA بیان می شود . MOA خطای شلیک mm 25 در 91 متر است. یک سلاح تک تیر انداز خوب دقتی در حدود mm 15 در m 300 دارد یعنی کمتر از یک MOA . مکانیزم مسلح شدن بیشتر سلاح های تک تیر انداز نیمه اتوماتیک است یعنی پس از هر شلیک باید گلنگدن کشیده شود . البته سلاح های تک تیر انداز اتوماتیک نیز وجود دارد که در جایی که سرعت در شلیک مورد نیاز است کاربرد دارند و از دقت کمتری برخوردارند .
اخیرا وزارت دفاع وپشتیبانی نیروهای مسلح اقدام به تولید نوعی تفنگ تک تیرانداز جدید بر پایه ی یک سلاح اروپایی نموده است که با دقت بسیار بالا امکان دریدن انواع زره و جلیقه ی ضد گلوله را دارد .
RE: مقالات اموزشی - Shooter2Bt65 - 2011-07-25 06:53 AM
کمین :تکی است توام با غافلگیری برای از بین بردن هدف دشمن یا شکار.
تکنیک و تاکتیک ضد کمین عبارتست از انجام عکس العمل سریع و فوری علیه مواضع عناصر کمین کننده ، بمنظور پاسخ به آتش آنها و بدست آوردن برتری آتش و نجات افراد از میدان کشتارگاه یا تقلیل تلفات نیروهای خودی، توسط دشمن
انواع کمین ازنظرزمان:تعجیلی وبافرصت
انواع کمین بادرنظرگرفتن موقعیت منطقه:نقطه ای -منطقه ای
روشهای عملیات ضدکمین:آتش وحرکت-مشق عملیات سریع-رده به رده